Door Khaled Abu Toameh, Arabisch journalist. Vertaling en bewerking: Brabosh, 12 mei 2013.
Twee weken geleden werden de ca. 6.000 Palestijnse bewoners uit hun huizen in Ein al-Tal verdreven, een vluchtelingenkamp nabij Aleppo in het noorden van Syrië.
Dit was niet het enige door de UNRWA beheerde vluchtelingenkamp in Syrië dat wordt belaagd door zowel de rebellen als door de troepen die loyaal zijn aan president Bashar Al-Assad. Aan de kant van de mensenrechtenorganisaties en dozijnen ngo’s blijft het oorverdovend stil. Wat is er aan de hand? Kan dan niemand het lot van de Syrische Palestijnen wat schelen?
Als pro-Israëlactivist heeft Brabosh.com al meer over de Syrische Palestijnen op het Internet gepubliceerd dan alle Vlaamse Israëlbashende ngo’s en mensenrechtenorganisaties van België samen. Zo zie je maar dat zolang geen Jood of Israël in het conflict betrokken partij is, de Palestijnen worden doodgezwegen, letterlijk dus. Omdat de trieste waarheid luidt dat het welzijn van de Palestijnen voor hen geen prioriteit is, dat is kinderbedrog. Het primaire doel is en blijft de vernietiging van Israël. De Palestijnen zijn met dat doel enkel een zoveelste de stok om het Joodse volk uit het Midden-Oosten weg te slaan.
Meer dan 55.000 Palestijnen werden de afgelopen twee jaren gedwongen om Syrië te ontvluchten naar Libanon en Jordanië, volgens cijfers van de hulporganisatie van de Verenigde Naties, met name de United Nations Work and Relief Agency – UNRWA.
Volgens Palestijnse bronnen, werden meer dan 2.000 Palestijnen gedood in Syrië, de meesten van hen tijdens de laatste maanden, door zowel de rebellen als het Syrische leger. De meeste Palestijnen die uit Syrië zijn gevlucht, vonden beschutting in het naburige Libanon, terwijl meer dan 500.000 Palestijnen in verscheidene vluchtelingenkampen verspreid over het land leven.
Het is daarnaast de moeite waard op te merken dat de Palestijnen in Libanon aan apartheidswetten worden onderworpen die hen werk, sociale en gezondheidsvoordelen en vrijheid van verkeer ontzeggen. UNRWA schat thans dat ongeveer 235.000 Palestijnen sinds het begin van het conflict twee jaar geleden werden ontheemd in Syrië.
Zoals gezegd werden nog maar twee weken geleden zowat 6.000 Palestijnen verdreven uit hun huizen in Ein al-Tal, een vluchtelingenkamp dichtbij Aleppo in het noorden van Syrië. Dit was niet het enige door de UNRWA beheerde vluchtelingenkamp in Syrië dat wordt belaagd door zowel de oppositie als door de troepen die loyaal zijn aan president Bashar Assad.
“Ein al-Tal is de recentste manifestatie van een cyclus van catastrofaal geweld waarin alle partijen de vluchtelingenkampen hebben veranderd in theaters van conflict waarin zware wapens worden gebruikt, resulterend in ernstig lijden voor de Palestijnse burgers,” zei de UNRWA in een verklaring. “De Palestijnse vluchtelingen in Syrië worden gedood, verwond en verplaatst in grotere aantallen dan ooit voordien.”
En wat hebben de twee aparte regeringen van de Palestijnen – Hamas in de Gazastrook en de Palestijnse Autoriteit op de West Bank – ooit gedaan om de ontheemde Palestijnen helpen? Zo goed als niets, volgens de ontheemde families.
Wat hebben de Arabische landen gedaan om de Palestijnen te helpen die uit Syrië vluchten? Nagenoeg niets. Noch de Palestijnse regeringen noch de Arabische landen hebben ook maar om een dringende zitting gevraagd van de VN-Veiligheidsraad om de nieuwe Palestijnse tragedie te bespreken.
Mahmoud Abbas, de president van de Palestijnse Autoriteit, heeft het veel te druk om de wereld af te reizen en te bekvechten met zijn eerste minister, Salam Fayyad.
De regering van Hamas is ook heel hard bezig om de Palestijnen op te hitsen en voorbereidingen te treffen voor de volgende golf terreuraanslagen tegen Israël. Net zoals wat de Arabische landen betreft, waarom zouden zij moeten geven om de Palestijnen wanneer elke dag honderden Syriërs worden gedood en niemand in de Arabische wereld het schijnbaar wat kan schelen?
Het is geen geheim dat de meeste Arabische regeringen de Palestijnen verachten en hen als derderangs ingezetenen beschouwen en hen blijven behandelen als een potentiële bedreiging voor de nationale veiligheid van de Arabieren.
De ministers van Buitenlandse Zaken van de Arabische Liga die onlangs in Washington samenkwamen met de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken John Kerry, namen niet eens de moeite om de kwestie van de honderdduizenden Palestijnen te bespreken die uit hun huizen in Syrië werden verdreven.
Voor deze ministers en de Palestijnse Autoriteit en Hamas, is de bouw in een Israëlische nederzetting op de West Bank veel dringender dan het leven van duizenden Palestijnen en Syriërs.
Maar het zijn niet enkel de Arabieren en de Palestijnse regeringen die een blind oog draaien naar de massale ontworteling van de Palestijnen. De mensenrechtenorganisaties en de toonaangevende media in het Westen negeren eveneens de benarde toestand van de Palestijnen.
Omdat dit tenslotte toch een verhaal is dat geen anti-Israël kantje heeft en dan is het voor hen niet nieuwswaardig.
