Door Ratna Pelle, (ingekort) overgenomen van IMO Blog, 26 mei 2013.
“Spreken Israël en de Palestijnen überhaupt nog van een vredesproces?”,
vraagt de NOS presentator op 23 mei aan Monique van Hoogstraten, correspondent in Israel:
Nee, ik kan me niet herinneren wanneer ik dat woord hier voor het laatst heb gehoord, alleen in negatieve betekenis, dat het dood is of opgestart moet worden maar zelfs dan spreekt men eigenlijk niet van het vredesproces (…) Het woord ‘vrede’ valt wel, men zegt vrede te willen, wat dat dan ook inhoudt. Maar proces, nee, dat is vervloekt, vooral bij de Palestijnen, want voor hen betekent dat dat er niks gebeurt.
Altijd even goed duidelijk maken hoe de Palestijnen het zien, en hoe zij dingen ervaren en wat hun grieven zijn, dat weten de luisteraars namelijk nog veel te slecht.
Nadat is uitgelegd hoeveel moeite Kerry zich getroost om weer beweging in de zaak te krijgen, vraagt de lezeres hoeveel belang beide partijen hebben bij nieuwe onderhandelingen.
Monique:
“De Palestijnen hebben een groot belang, zij hebben dagelijks te lijden onder de bezetting, en veel te verliezen als deze poging mislukt. In Israel zijn veel mensen tevreden met de status quo, er vallen immers weinig doden en de bezetting is ver weg achter de muur. Er zijn wel mensen, een minderheid, die beseffen dat de bezetting tegen Israel gaat werken en niet vol te houden is.”
Wat hebben de luisteraars hiervan geleerd?
- De Palestijnen leven onder een bezetting waar ze dagelijks onder lijden en verliezen steeds meer land. Zij willen dan ook graag dat er vrede komt en de onderhandelingen gaan slagen.
- Israel zit niet zo te wachten op vrede en onderhandelingen en vindt het wel best zo. Israel is sterker en kan daarom redelijk ongestoord zijn gang gaan.
- Kerry is nieuw en idealistisch en doet enorm zijn best, maar of het gaat lukken is maar zeer de vraag.
Waaruit bijna automatisch volgt dat wanneer deze poging wederom niet zal slagen dat vooral aan Israel is te wijten, en dat wellicht meer druk op Israel nodig is om wel tot een oplossing te komen. Wanneer de sterkere partij niet wil helpt alleen druk van buiten van een nog sterkere partij. Lijkt allemaal heel logisch. Dit is het beeld dat de NOS consequent naar buiten brengt: de Palestijnen zijn machteloos maar welwillend, Israel is meer geïnteresseerd in land en nederzettingen dan in vrede en de internationale gemeenschap en ook de VS laten hun tanden veel te weinig zien, waardoor Israel haar gang kan blijven gaan. Zelfs Hamas wordt vaak als gematigder en redelijker voorgesteld dan zij feitelijk is.
Daarbij negeert men het feit dat de Palestijnen, als de zogenaamd zo zwakke partij, juist steeds voorwaarden stellen aan onderhandelingen. Als de nood voor hun zo hoog is, waarom doen ze dat dan?
Als er door de bezetting en nederzettingen echt steeds meer land wordt afgesnoept (er wordt alleen binnen gemeentegrenzen gebouwd dus dat klopt feitelijk al niet) dan zou je zeggen dat je zo snel mogelijk moet gaan praten en overeenstemming bereiken over de grenzen, zodat er niet meer op wat dan jouw land is gebouwd kan worden.
Ik las juist vandaag in The Times of Israel de details van het aanbod dat toenmalig Israëlisch premier Olmert in 2008 bijna de gehele Westoever en de Gazastrook aanbood met een corridor tussen beide, een nagenoeg één op één landruil en deling van Jeruzalem met gemeenschappelijk beheer van de heilige plaatsen.
Over Olmerts voorstel dat jaren geleden al naar buiten kwam, werd en wordt door de NOS gezwegen.
Van Palestijnse kant wordt vaak beweerd dat Abbas niet genoeg tijd kreeg om te reageren. Abbas heeft echter inmiddels meer dan vier jaar de tijd gehad te reageren; hij had op elk gewenst moment kunnen zeggen dat hij alsnog interesse heeft in het voorstel en op deze basis wil gaan praten…..
