Door Ryan Jones, Israel Today, 4 maart 2013.
Zoals gewoonlijk ging ook de Palestijnse geweldsexplosie van vorige week in Judea en Samaria gepaard met beschuldigingen van buitensporig Israëlisch geweld.
Eén verhaal echter, dat er in de Israëlische media werd uitgelicht, laat zien dat Israëli’s niet van geweld houden, en over het algemeen de vermaning “heb je vijanden lief” nakomen.
Een Israëlische arts ging op het hoogtepunt van het geweld zonder legerescorte de door Palestijnen beheerste stad Sichem binnen (tegenwoordig bekend als Nablus), om het leven te redden van een jonge Palestijnse man, die ernstig gewond was geraakt in een schermutseling met Israëlische soldaten.
Dat de jonge man het conflict met de Israëli’s zelf had opgezocht, speelde geen rol – en de arts onderdrukte zijn huiver om Sichem binnen te gaan zonder escorte. Het enige wat door Dr. Micah Shamir’s hoofd ging, was dat deze Palestijnse man zou sterven als hij niet de juiste medische behandeling zou krijgen, welke Israël kon bieden.
Dr. Shamir, een senior arts in het Jeruzalemse Hadassah Ein Kerem Ziekenhuis, vertelde de krant Ma’ariv over de schrijnende ervaring: “Het was duidelijk dat we deze jonge man moesten redden. Maar Sichem binnengaan was niet aangenaam; er waren werkelijk beangstigende momenten.”
Dr. Shamir en zijn collega’s waren door Palestijnse artsen op de hoogte gebracht van de levensbedreigende toestand van de man. Die zochten hulp omdat het ziekenhuis van Sichem niet voldoende was toegerust om de man te redden. “Ik hoefde er niet lang over na te denken”, zei Dr. Shamir.
Hoewel de reddingsoperatie was goedgekeurd door de Palestijnse burgemeester van Sichem hadden plaatselijke terreurgroepen makkelijk de Israëli kunnen aanvallen of ontvoeren, als ze dit hadden gewild. Dr. Shamir dent aan de gebeurtenis terug: “Het was uitermate gevaarlijk.”
Uiteindelijk bleek de missie een succes; de jonge Palestijnse man werd vanuit Sichem overgebracht naar een ziekenhuis in Jeruzalem, waar hij in stabiele toestand herstellende is.
Ook eigen volk beschermen
Het bericht heeft veel Israëli’s boos gemaakt, niet vanwege wat dr. Shamir voor de Palestijn deed, maar omdat Israël er voor terugschrikt om dergelijke acties voor het eigen volk te ondernemen.
Al in oktober 2000 gebeurde er in Sichem iets soortgelijks, toen een Palestijnse volksmenigte de Joodse heilige plaats van Jozefs graftombe bestormde en de daar geplaatste Israëlische soldaten met veel geweld aanviel.
Terwijl de Israëli’s zich terugtrokken liep korporaal Madhat Yusuf, 19 jaar, ernstige schotwonden op. Omdat men vreesde dat een reddingspoging een nog groter en bloediger vuurgevecht tot gevolg zou hebben, en een daaropvolgende internationale veroordeling, werd de jonge soldaat achtergelaten, waarop hij doodbloedde.
De vergelijking vertelt natuurlijk minder over Israëls verlangen om aan beide kanten levens te behouden, dan over de dubbele standaard van de internationale gemeenschap wanneer het op de Joodse staat aankomt.
Van Israël wordt eenvoudigweg verwacht om het veel respect te hebben voor het leven van Palestijnen. De heldhaftige inspanning van dr. Shamir’s om een gewonde Palestijnse dader te redden werd echter door geen enkel buitenlands medium genoemd. Toch worden tegelijkertijd Israëls defensieve acties zo luidkeels veroordeeld, dat de Joodse staat vaak beducht is te doen wat nodig is om Israëlische levens te redden.
