Reactie van Likoed Nederland op het artikel ‘Israëls Vietnam’ in het Historisch Nieuwsblad. Deze weerlegging is bij wijze van rectificatie – in verkorte vorm – geplaatst in het nummer van februari 2013, 4 februari 2013.
Met veel verbazing heeft Likoed Nederland kennis genomen van het artikel ‘Israëls Vietnam’, dat is gepubliceerd in het laatste nummer van het Historisch Nieuwsblad in 2012. Dit omdat dit artikel vol staat met onwaarheden.
Wij noemen hieronder een paar (het zijn er zoveel dat wij ze moeilijk allemaal kunnen noemen):
“Het zionisme zelf is een curieuze mengeling van stokoude Joodse overleveringen en religieuze profetieën en ‘moderne’ seculiere, vaak ronduit racistische theorieën over de natiestaat.”
In Israël wonen atheïstische, zwarte-, roodharige-, blanke-, Chinese- en orthodoxe Joden door elkaar heen, tezamen met ruim 1.6 miljoen Arabieren. Al deze burgers van de staat Israël hebben dezelfde rechten. Zo was van 2007 tot 2011 de Chinese Jood Eli Maron hoofd van de Israëlische marine en is de katholieke Arabier Salim Joubran in 1993 benoemd in het Israëlische gerechtshof, en vertegenwoordigde de Israëlische moslima Rana Raslan Israël in 1999 bij de Miss-Universe-verkiezing.
Israël of het zionisme racistisch noemen is dan ook niets anders dan het verspreiden van een leugen.
Volgens de definitie van de Europese Unie van antisemitisme is het bovendien een uiting van antisemitisme, volgens de typering: “Het ontkennen van het recht op zelfbeschikking van het Joodse volk, bijvoorbeeld door te stellen dat het bestaan van de staat Israël op racisme is gebaseerd.”
“Voor fanatieke zionisten was dit het begin van een lange strijd, die uiteindelijk moest leiden tot een zuivere Joodse staat op een zo groot mogelijk grondgebied. Daarvoor keken zij niet alleen met een begerig oog naar het zuiden – de Sinaï – en het oosten – Jordanië –, maar ook naar het noorden.”
In 1982, het jaar dat de Libanon-oorlog begon, gaf Israël de hele Sinaï-woestijn terug aan Egypte, in ruil voor vrede. Zo ‘begerig’ waren die zionisten dus nu ook weer niet.
In het zionistische Israël wonen anno 2012 meer dan 1.6 miljoen christelijke-, islamitische en druzische Arabieren (20% van de bevolking).
Israël is dan ook allesbehalve ‘een zuivere Joodse staat’. Daar wordt ook helemaal niet naar gestreefd, waardoor het aantal Arabieren tussen 1948 en 2012 met meer dan 1.4 miljoen is toegenomen.
Beweren dat Israël land etnisch zuivert, dat systematisch gedaan heeft of daartoe oproept is dus alweer een leugen. Er is ook nooit een plan van de Joodse leiding tot systematische etnische zuivering geweest. Klik hier voor de wetenschappelijke weergave van de gebeurtenissen in 1948 of hier voor de Nederlandse vertaling daarvan.
Misschien is het in deze interessant om te vermelden dat na 1948 alle Arabische landen wel van (bijna alle) Joden zijn gezuiverd.
Zo woonden er in 1948 nog 40.000 Joden in Libië, anno 2012 zijn dat er precies nul (uiteindelijk zijn na 1948 meer dan 1 miljoen Arabische Joden verdreven uit de Arabische landen, waaronder 300.000 uit Marokko).
De Egyptische president Morsi riep daar in 2010 ook nog toe op.
“De verontwaardiging zal een nog veel hogere vlucht nemen wanneer Sharon, nadat de PLO onder westerse druk uit Libanon is verdwenen, falangistische milities de Palestijnse vluchtelingenkampen in stuurt ‘om de laatste achtergebleven terroristen op te ruimen’.”
Die katholieke falangisten gingen zelf deze Palestijnse kampen in, nadat hun leider Gemayel en vele mede-katholieken waren vermoord.
Zij wilden wraak, Israël niet. Feit is dat veel onschuldige Palestijnse burgers zijn vermoord, maar ook dat er niet een is gedood door een Israëlische militair. Feit is ook dat toen Israëlische militairen wel zijn gestraft dat zij de burgerslachtoffers niet hadden zien aankomen, onder wie Ariel Sharon. Dit in tegenstelling tot de Palestijnse leiders die in 1976 meer dan 500 christelijke vrouwen en kinderen verkrachtten en vermoordden in het Libanese Damour.
De insinuatie dat het de Israëliërs waren die de slachting in Sabra en Shatila wensten, klopt dus niet.
