Vrede en de Israëlische verkiezingsuitslag

Opinie artikel van Likoed Nederland, gepubliceerd op The Post Online, 28 januari 2012.

Vorige week waren de Israëlische verkiezingen: 120 nieuwe joodse-, christelijke en islamitische leden van de Knesset, het Israëlische parlement, werden gekozen. Nu kan worden overgegaan tot het vormen van een nieuwe Israëlische regering.

In de Nederlandse media wordt gesuggereerd dat deze regering de vastgelopen vredesbesprekingen weer vlot zal kunnen trekken. Dit geeft blijk van nogal wat naïviteit over de actuele situatie.

In de eerste plaats zijn het de Palestijnen die al sinds 2009 weigeren om te komen praten over het aanbod van premier Netanjahoe voor een Palestijnse staat. Zelfs nadat Israël destijds een vrijwillige Israëlische bouwstop van 10 maanden hield op de Westbank.

Verder is er sinds dat aanbod van 2009 nogal wat veranderd in het Midden-Oosten, en zeker niet ten goede:

1. De islamitische terreurbeweging Hamas – waar de meeste Palestijnen op stemden bij de laatste verkiezingen – is doorgegaan met het vrijwel dagelijks terroriseren van 1 miljoen Israëlische burgers in Zuid-Israël, door middel van raketbeschietingen;
2. Hamas weigert ook nog steeds om de al gesloten vredesakkoorden uit te voeren, een voorwaarde van de Verenigde Naties om überhaupt aan besprekingen deel te mogen nemen;
3. De Palestijnse president Abbas heeft feitelijk de bestaande in 1993 gesloten Oslo-akkoorden opgezegd, door de VN om erkenning van ‘Palestina’ te vragen. In deze akkoorden staat expliciet dat er via onderhandelingen tot een vredesakkoord tussen de Palestijnen en de Israëliërs gekomen moet worden. Abbas heeft het pad van onderhandelen verlaten door toch eenzijdig een VN-waarnemersstaat ‘Palestina’ uit te roepen;
4. De tot nu toe gesloten verdragen bieden Israël weinig zekerheid over het voorkomen van geweld. Dat blijkt uit de terreur van Hamas en uit de roep die klinkt vanuit de Egyptische Moslimbroederschap, die dit land sinds een jaar regeert. Namelijk dat akkoorden die met Joden zijn gesloten het papier niet waard zijn waar ze op geschreven zijn.

Bovendien, voor vrede is de daadwerkelijke wens om vreedzaam samen te leven de basisvoorwaarde. Daarom is feitelijk de belangrijkste bepaling in de Oslo akkoorden voor de Palestijnen: vredeseducatie van de eigen bevolking. Israëli’s zien van nabij dat daar helemaal niets van terecht komt, het tegenovergestelde is juist het geval.

Hieronder volgen enkele recente voorbeelden van de verering van islamitische massamoordenaars op de Palestijnse staatstelevisie:

1. Op 26 oktober 2012 was er een uitzending gewijd aan de Hamas leider Ibrahim Hamed. Hij was verantwoordelijk voor het organiseren van zelfmoordaanslagen, vooral op cafés, waarbij 46 Israëli’s werden gedood. In de uitzending werd uitgesproken hoe trots men op Hamed is. Kunt u zich voorstellen hoe de families, vrienden en collega’s van die 46 bruut vermoorde mensen zich moeten voelen na het zien van deze uitzending?
2. Op 31 december 2012 was er een uitzending van de toespraak van een Fatah leider, die de Irakese massamoordenaar Saddam Hoessein een “eerbiedwaardige leider” noemde en een “islamitische martelaar”. Saddam Hoessein was verantwoordelijk voor de moord op 200.000 Irakese burgers – vooral Koerden – en 800.000 doden in de oorlogen met Iran en Koeweit. Israël terroriseerde hij door het afschieten van Scud raketten, tijdens de eerste Golfoorlog in 1991, waardoor de gehele Israëlische bevolking wekenlang gasmaskers moest dragen.
3. Op 4 januari 2013 hield president Abbas zelf een toespraak op de Palestijnse staatstelevisie, ter gelegenheid van de 48^e verjaardag in 1965 van de eerste terroristische aanslag van zijn Fatah-partij (NB de terreur dateert dus van voor de ‘nederzettingen’.) Abbas sprak zijn waardering uit voor 33 met name genoemde terroristen en zei: “Op de verjaardag van Fatah vernieuwen wij de belofte aan onze gelukkige martelaren [omgekomen terroristen]. Wij verbinden ons ertoe om verder te gaan op het pad van alle martelaren.”

Abbas spreekt dus nog steeds – in flagrante strijd met de Oslo-akkoorden – zijn instemming uit over terreuraanslagen. Absoluut dieptepunt was de waardering die Abbas tijdens deze uitzending uitsprak voor de Palestijnse nazi-oorlogsmisdadiger Al-Hoesseini. Die was persoonlijk verantwoordelijk voor de dood van zeker 5.000 Europese Joodse kinderen gedurende de Tweede Wereldoorlog. Hij maakte Arabische uitzendingen voor nazi radio Berlijn met oproepen om Joden te vermoorden: “Dood de Joden waar je ze maar vinden kan. Dat is prijzenswaardig; voor Allah, de geschiedenis en onze religie.”

Over die laatste uitzending zijn inmiddels Kamervragen gesteld. Kern van deze Kamervragen is of bovenstaande geweldsverheerlijking geen aanleiding moet zijn om direct te stoppen met alle ontwikkelingshulp aan Abbas. Dit heeft de Tweede Kamer namelijk al op 17 maart 2011 besloten, als de Palestijnen niet zouden stoppen met het verheerlijken van terroristen.

Welke Israëlische regering er ook komt, vrede zal niet door de nieuwe regering worden bepaald. Dan zullen de twee Palestijnse regeringen van Hamas en Fatah vredeswil moeten tonen. Gezien hun recente opstelling is helaas de kans op vrede de afgelopen jaren zeker niet dichterbij gekomen.