Door Missing Peace, 1 januari 2013.
The Jerusalem Post publiceerde woensdag jl. een analyse over de problematische Europese Israëlische verhoudingen. Deze verhoudingen zijn de laatste maand verder onder druk komen te staan.
Dit werd veroorzaakt door de Europese opstelling in de VN waar 14 EU lidstaten voor het beperkte PA VN lidmaatschap stemden en door de buitengewoon scherpe veroordeling van de nieuwbouwplannen in Jeruzalem die Israel in reactie daarop afkondigde.
Het Jerusalem Post artikel ging onder andere in op de Europese obsessie met de Israëlische nederzettingen op de West Bank. Ook bleek uit de analyse dat Europa klaarblijkelijk wat te verbergen heeft wanneer het om de financiering gaat van pro-Palestijnse NGO’s.
De EU is al eerder in opspraak gekomen vanwege het achterhouden van cruciale informatie over de financiering van de Palestijnse Autoriteit. Dit gebeurde toen Euro parlementariërs documenten wilden inzien die duidelijkheid hadden kunnen verschaffen over het misbruiken van EU donorgelden door de Palestijnse Autoriteit.
Ashton
De Europese minister voor Buitenlandse Zaken Catherine Ashton is voor een groot deel verantwoordelijk voor de irritaties in de verhouding tussen de EU en Israel. Ashton heeft herhaaldelijk in haar verklaringen blijk gegeven van bevooroordeeldheid. Bovendien bevatten veel van de verklaringen waarin zij Israel veroordeelt onwaarheden.
Zo veroordeelde zij een nieuwbouwplan in de wijk Pisqat Ze’ev in Jeruzalem omdat die wijk een illegale nederzetting zou zijn. De wijk is echter voor het grootste deel gebouwd op grond die door Joden werd aangekocht voor de oprichting van de staat Israel.
Vorige week was het opnieuw raak toen Ashton een nieuwbouwplan in zuid Jeruzalem veroordeelde. Volgens Ashton zou de bouw van 2610 huizen in de nieuwe wijk Givat Hamatos de geografische band tussen Bethlehem en Jeruzalem verbreken.
In feite is alleen de bouw van 700 woningen voor Arabieren in Givat HaMatos goedgekeurd en werd de bouw van 2610 huizen voor Joden voorlopig uitgesteld. Verder laat een simpele blik op de kaart zien dat Givat Matos links van de hoofdweg tussen Jeruzalem en Bethlehem wordt gebouwd, er is dus geen sprake van een breuk in de geografische continuïteit tussen Jeruzalem en Bethlehem.
Ashton heeft er nooit een geheim van gemaakt dat zij een grotere rol voor de EU wil in het proces dat tot vrede moet leiden in Israel. Haar opstelling en haar bevooroordeeldheid hebben echter tot het tegenovergestelde effect geleid. De Palestijnen zien in Ashton een bondgenoot en onder de Israëlische bevolking en politici is het vertouwen in Ashton en de EU praktisch nihil.
EU subsidies
De EU kwam vorige week ook op andere wijze negatief in het nieuws in de Israëlische media. Het Europese gerechtshof vond dat de EU belangrijke documenten over de wijze waarop de EU pro-Palestijnse NGO’s financiert had achtergehouden. Het hof vond dat echter geen reden om de EU te dwingen dat alsnog te doen. De EU heeft volgens NGO Monitor vanaf 2005 minstens 45 miljoen Euro uitgegeven aan subsidies aan NGO’s die verwikkeld zijn in anti Israel campagnes.
Deze wijze van omgang met de subsidie aan pro-Palestijnse NGO’s toont overeenkomsten met het gebrek aan transparantheid in de sponsoring van de Palestijnse Autoriteit door de Europese Unie.
OLAF rapport
De EU weigerde eerder inzage te geven in belangrijke documenten die helderheid hadden kunnen verschaffen over de besteding van donaties aan de PA. Dit gebeurde na de publicatie van het zogenaamde Final Case report over de EU sponsoring van de PA door OLAF, het EU kantoor voor fraude bestrijding.
Op 25 april 2007 bijvoorbeeld vroeg Bösch de nieuwe voorzitter van het EU comite voor budget controle om toegang tot de delen van het OLAF rapport die niet openbaar waren gemaakt. Zijn verzoek, en ook dat van andere Euro parlementariërs zoals Fazakas, werd echter geweigerd.
Hetzelfde lot onderging het bewijsmateriaal dat de EU werd aangeleverd over de financiering van terroristen door de PA tijdens de Tweede Intifada. Betalingsopdrachten aan terroristen die waren ondertekend door Arafat werden door de EU als onvoldoende bewijs beoordeeld omdat niet was vast komen te staan of de cheques ook daadwerkelijk waren geïnd.
Calev Myers
In 2012 lijkt de situatie niet verbeterd, zo blijkt uit het videoverslag van het getuigenis van de Israëlische advocaat Calev Myers voor de EU in november (hieronder). Myers zei dat de hulp die de EU sinds 1993 aan de PA heeft verstrekt (omgerekend per hoofd van de bevolking) vijfentwintig keer groter is geweest dan de steun die de VS via het Marshall plan na de Tweede Wereld Oorlog aan Europa gaf. Desondanks is er geen sprake geweest van opbouw van een onafhankelijke en gezonde economie in de door de PA gecontroleerde gebieden.
Waterpolitiek
Een nog niet gepubliceerd Zwitsers wetenschappelijk onderzoek naar de waterpolitiek van de PA sinds 1993 laat hetzelfde patroon zien. De EU en andere Westerse donorlanden wisten dat de PA waterprojecten – waarvoor al buitenlandse donaties waren toegezegd – om politieke redenen niet uitvoerde.
Desondanks werd er niets ondernomen om deze vorm van PA corruptie aan te pakken of te exposeren. Integendeel het onderzoek laat zien dat de directeur van de Palestijnse Water Autoriteit op zijn woord werd geloofd toen hij Israel de schuld gaf van het watergebrek in de door de PA gecontroleerde gebieden.
Begin 2013 zal Missing Peace verder over het Zwitserse onderzoek publiceren.
Informatie
De EU kan zich niet langer verbergen achter een gebrek aan informatie. Men krijgt tegenwoordig van bronnen in en buiten Israel voldoende informatie. Dit blijkt ook uit het video verslag over de verklaring van Calev Myers.
Het lijkt er echter sterk op dat de EU, Ashton voorop, niet geïnteresseerd is in de realiteit in het Palestijns Israëlische conflict of de waarheid over misstanden in de Palestijnse Autoriteit. Men blijft halsstarrig vasthouden aan een politiek die lang geleden door de realiteit op de grond is achterhaald.
De officiële verklaring die de EU ministers van Buitenlandse Zaken afgaven na hun recente vergadering in Brussel, sprak in dat opzicht boekdelen.
Terwijl Hamas leider Khaled Mashal tijdens zijn bezoek in Gaza opnieuw duidelijk maakte dat zijn organisatie uit is op de vernietiging van Israel en vindt dat heel Israel aan de Palestijnen toebehoort, gaf de EU in haar verklaring over ‘recente ontwikkelingen in het vredesproces’ aan dat verzoening tussen Hamas en de PA een ‘belangrijk element is in het bereiken van de zogenaamde ‘Twee Staten oplossing’.
Een week later hield Hamas grote manifestaties in Hebron en Nablus waar de Israëlische televisie op beeld vastlegde dat een groot deel van de Palestijnse bevolking de Hamas politiek vis a vis Israel steunt. Moeders en vaders legden in het bijzijn van hun kinderen uit dat in de opvoeding van kinderen het martelaarschap centraal hoort te staan en dat zelfmoordaanslagen op Israeli’s een hoger doel dienen. Deze en andere informatie bereikte ook het kantoor van Catherine Ashton. Een veroordeling bleef deze keer uit.
De realiteit is dat er sinds 2009 geen vredesproces meer is. Dit werd veroorzaakt door een bewuste wijziging in de strategie van het Palestijnse leiderschap in Ramallah.
Sindsdien is ook het Oslo proces in feite opgeblazen door de unilaterale stappen die de Palestijnse president Abbas nam en de daarop volgende reactie van Israel. De ontwikkelingen in de landen rondom Israel en in Gaza hebben verder bijgedragen aan de veranderende realiteit.
Door het negeren van deze realiteit en het hanteren van een dubbele maatstaf in de benadering van de partijen in het conflict heeft de EU in niet geringe mate bijgedragen aan de continuering en zelfs de escalatie ervan.
