Hier volgen een aantal goede suggesties van CAMERA. Vertaling van Wachteres & Henk V., 11 januari 2013.
1. Houd op met een onjuiste verslaggeving over Gaza.
Gaza is niet bezet, is geen “gevangeniskamp” en de mensen hebben toestemming om te vissen. Gerekend naar alle maatstaven hebben de Palestijnen in Gaza het in elk opzicht beter dan gemiddeld in de Arabische wereld; op het gebied van de gezondheidszorg, de vaccinaties, het onderwijs, de voeding, de gemiddelde levensduur en de kindersterfte, die er laag is. Israël trok elke soldaat en iedere burger in 2005 terug en nam zelfs de begraven lichamen mee!
De Israëlische zeeblokkade van Gaza is legaal en Israël controleert niet alle grenzen van Gaza – Gaza heeft een grens met Egypte, die onder Egyptische controle valt. Hamas bestuurt de Gazastrook en (daarom) berust de verantwoordelijkheid voor het lijden dat de burgers binnen haar grenzen ondervinden primair bij deze terroristische organisatie.
2. Noem Mahmoud Abbas niet langer ‘gematigd’.
Sinds hij Yasser Arafat heeft opgevolgd als president van de Palestijnse Autoriteit en als leider van Fatah wordt Abbas bijna steevast omschreven als ‘gematigd’. Dit in weerwil van het feit dat Abbas, Arafat en een paar collega’s Fatah in 1959 hebben opgericht met het doel om Israël te ‘bevrijden’. Israël, niet de Westbank (die toen was bezet door Jordanië) of de Gazastrook (toen in handen van Egypte); dat Abbas zijn mensen blijft ophitsen tegen Israël, dat hij weigert om zelfs te onderhandelen met Israël en dat Abbas zijn proefschrift heeft gepubliceerd in de vorm van een boek: ‘The Other Side: De geheime relatie tussen het nazisme en de zionistische beweging’, waarin hij de ernst van de Holocaust ontkende en waarin hij beweerde dat er ‘een geheime relatie bestond tussen het nazisme en de zionistische beweging’. Op zijn televisiezender, PA TV, en in andere media blijft men terroristische moordenaars hulde brengen als ‘helden’ en worden Israëlische steden omschreven als onderdeel van ‘Palestina’. Wat is hier gematigd aan?
3. Noem terroristen ‘terroristen’, geen ‘militanten’.
Volgens het Amerikaanse Wetboek, Titel 22, Hoofdstuk 38, Paragraaf 2656 f (d), dat gebruikt wordt in de jaarverslagen van het ministerie naar het Congres, wordt terrorisme als volgt omschreven:”… met voorbedachten rade wordt vanuit politieke doelstellingen geweld gepleegd tegen burgerdoelen door subnationale groepen of door in het geheim opererende agenten …. ”Het Ministerie van Defensie definitie erkent dat het terrorisme een misdaad is”: “Het berekenende gebruik van onrechtmatig geweld of de dreiging van onrechtmatig geweld om angst in te boezemen, waarbij men doelen nastreeft die in het algemeen politiek, religieus of ideologisch van aard zijn”.
‘Militant’ wordt daarentegen niet nader gedefinieerd door de Amerikaanse wet en in de journalistiek bestaat de volgende consensus over die term, die betrekking heeft op vormen van activisme op het gebied van vakbondszaken, milieu en vegetarisme . Het woord militant wordt gebruikt als een bijvoeglijk naamwoord. Het suggereert hartstocht en doorzettingsvermogen, maar niet illegaal geweld! Boeren verrichten boerenwerk, advocaten houden zich met de toepassing van de wet bezig en terroristen plegen terrorisme – die komen niet voor hogere doelstellingen op.
4. Wees nauwkeurig wanneer u over de (Israëlische) beveiligingsafscheiding schrijft.
Het veiligheidshek is een geweldloze manier om terrorisme te verminderen en het is zeer effectief voor het redden van levens – zowel joodse als niet-joodse. Het werd gebouwd als reactie op de tweede ‘intifada’ en heeft het aantal terroristische aanslagen vanuit de Westelijke Jordaanoever aanzienlijk teruggebracht. Het sluit Bethlehem niet volledig in, het is noch een muur, noch een ijzeren gordijn. Bovendien bevinden zich overal op de wereld veiligheids- en afscheidingsbarrières, waarover men geen kritiek uitspreekt of waar men hoe dan ook geen aandacht aan schenkt.
5. Vermeld dat het de Palestijnse Arabieren zijn – niet Israël – die weigeren om over vrede te onderhandelen.
Terwijl Israël herhaaldelijk Palestijnse leiders heeft uitgenodigd om terug te keren naar de onderhandelingstafel voor vredesbesprekingen, hebben zij volgehouden dat ze dat niet zullen doen, tenzij Israël eerst voldoet aan voorwaarden. Zelfs nadat Israël in 2009 een 10-maanden durende moratorium (= uitstel op de bouw van nieuwe nederzettingen) had aangekondigd, vermeed Mahmoud Abbas gesprekken, tot enkele weken voor het moratorium verliep. En toen het moratorium was verlopen, wees hij opnieuw de onderhandelingen af.
De belangrijke media zijn er jarenlang niet in geslaagd nauwkeurig, consistent en met de nodige aandacht voor de alomtegenwoordige en genocidale retoriek tegen Israël en het Joodse volk te berichten. Het bloedsprookje en de valse beschuldiging dat de Joden kinderen vermoorden vormen een favoriet thema van de Arabische media, dat gebruikt wordt als een verhaallijn voor komische sketches en spectaculaire programma’s. De Palestijnse ‘Media Watch’ heeft talrijke gevallen gedocumenteerd waarin de Palestijnse Autoriteit de Joden en de Israëli’s ontmenselijkt en belastert. En heeft dit aanzetten tot haat enig effect? Volgens Abdelghani Merah pleegde zijn broer het bloedbad in Toulouse begin vorig jaar, omdat hij vanaf zeer jonge leeftijd werd blootgesteld aan ‘haat, racisme en antisemitisme ….’.
7. Bericht over de Joodse vluchtelingen uit Arabische landen.
De media brengen regelmatig verslag uit over de Palestijnse vluchtelingen, maar over de 850.000 Joden in de Arabische landen, van wie tussen 1947 en 1972 hun bezit werd ontnomen en die gedwongen werden te vertrekken, wordt bijna niets gezegd. Oude Joodse gemeenschappen bestonden in de Arabische landen al duizenden jaren, tot in 1947 de Arabische Liga alle Joden als vijanden van de staat omschreef. Geweld, door de staat gesanctioneerd, willekeurige arrestaties en gedwongen uitzettingen volgden. Arabische regeringen namen miljarden dollars die joods eigendom waren in beslag. De totale oppervlakte van het land dat van deze Joden in beslag werd genomen, is vijf keer zo groot als de staat Israël. Terwijl CAMERA het verhaal van de Joodse vluchtelingen uit Arabische landen tot in alle details beschrijft, zijn maar enkele grote media op deze kwestie ingegaan.
8. Neem afstand van het onjuiste verhaal dat het Israëlisch-Palestijnse conflict de kern is van alle problemen in het Midden-Oosten.
De uitdrukkingen ‘het Midden-Oostenconflict’ en ‘het Midden-Oostenvredesproces’, zoals die worden toegepast op Israëlisch-Palestijnse zaken, zijn altijd al meer overdrijvingen dan synoniemen geweest. De oorlog tussen Iran en Irak en de Algerijnse burgeroorlog zijn voorbeelden van inter-Arabisch bloedvergieten, waarbij het Israëlisch-Palestijnse conflict in het niet verzinkt. Andere voorbeelden zijn de Libanese burgeroorlogen van 1975 tot 1990 met honderdduizenden slachtoffers en de Syrische vernietiging van de Moslim Broederschap in Hama in 1982, met naar schatting 10.000 – 40.000 doden. Vandaag de dag woedt in Syrië een bloedige burgeroorlog met meer dan 60.000 doden en tienduizenden gewonden. En zo heeft ook de ‘Arabische lente’ duidelijk aangetoond dat de onrust in het Midden-Oosten helemaal niets met Israël te maken heeft.
9. Doe verslag over het werkelijke lijden van vrouwen, homoseksuelen, religieuze en etnische minderheden in de Arabische en de islamitische landen.
De rechten van vrouwen worden in de Arabische landen op grove wijze beperkt, waar de zogenaamde ‘eerwraak’ nog steeds veel voorkomt en grotendeels ongestraft blijft. Iraniërs die homoseksueel zijn moeten, indien zij worden betrapt, de doodstraf onder ogen zien. Homo’s in Saoedi-Arabië staat, indien ze worden gearresteerd, op zijn best, geseling of gevangenisstraf te wachten. In Gaza zijn homoseksuele handelingen illegaal en strafbaar met een gevangenisstraf van maximaal tien jaar. Palestijnse christenen, net als andere religieuze en etnische minderheden in het Midden-Oosten, zijn het doelwit van mishandeling, intimidatie en in sommige gevallen gewelddadige onderdrukking door toedoen van hun islamitische buren.
10. Vermeld dat en het handvest van Hamas en de grondwet van Fatah oproepen tot de vernietiging van Israël.
Het handvest van Hamas roept op tot de Jihad tegen Israël en wijst een politieke oplossing van de hand. “Israël zal bestaan en zal blijven bestaan, totdat de islam Israël afschaft,” zegt een inleidend citaat in het document. Het stelt ook dat de strijd van Hamas tegen de Joden genocidaal van karakter is en zich niet beperkt tot Israël. De grondwet van de Fatah-beweging roept ook op tot de “volledige bevrijding van Palestina, en de uitroeiing van het economische, politieke, militaire en culturele bestaan van het Zionisme” door middel van geweld, en tegelijkertijd sluit het politieke oplossingen uit.
11. Houd op met de suggestie dat de Israëlische democratie wordt bedreigd.
Op dit moment vermoordt het Syrische regime haar eigen burgers. In Libanon deelt een terroristische groepering, de Hezbollah, de lakens uit. Jordanië is een absolute monarchie, die onlangs het burgerschap van duizenden inwoners van Palestijnse afkomst heeft ingetrokken. Gaza wordt bestuurd door Hamas, een terroristische groepering die in jaren geen verkiezingen heeft gehouden en de Westelijke Jordaanoever wordt bestuurd door een corrupte kleptocratie (een zichzelf verrijkende regering) van wie het mandaat ook al jaren geleden verstreken is en die nog steeds illegaal in functie is. Deze regeringen zijn echt omstreden en hun burgers lijden, maar de binnenlandse politiek van Israël treft het leeuwendeel van het kritisch media onderzoek en meestal ook hun kritiek.
12. Vestig uw aandacht minder op Israël.
Als de media niet geobsedeerd waren door het koeioneren van Israël, stel u zich eens voor hoeveel schrijfruimte en zendtijd dan kon worden vrijgemaakt voor de berichtgeving over … de Chinese bezetting van Tibet, de voortgaande opsluiting van christenen in Iran, de dodelijke Turkse aanvallen op de Koerden, het politiegeweld in heel het Arabische Midden-Oosten, het lot van Liberiaanse, Angolese, Congolese, Ivoriaanse en andere vluchtelingen en niet te vergeten de toonaangevende doorbraken in de geneeskunde, de landbouw, de communicatie, de microtechnologie en in andere gebieden door Israëli’s en anderen over de hele wereld.
13. Handel volgens de ethische Code voor de (professionele) Journalistiek.
Uit het voorwoord: “De leden van de Vereniging van Professionele Journalisten zijn van mening dat het verschaffen van helder inzicht aan het de publiek de weg baant naar rechtvaardigheid en de basis legt voor de democratie. De plicht van de journalist is om deze doelstellingen te bevorderen door te zoeken naar waarheid en door het verstrekken van een eerlijk en volledig overzicht van de gebeurtenissen en de problemen”. Het is maar dat u het zich weer herinnert.
