Door Abdulateef Al-Mulhim. Vertaling en bewerking: Express (Belgisch zakenblad), 3 december 2012.
Negendertig jaar na de derde grote oorlog tussen Arabieren en Israël vraagt de Saoedische opiniemaker Abdulateef Al-Mulhim zich op Arab News af wat de echte kost is voor het niet erkennen van de staat Israël in 1948 en waarom de Arabische landen hun middelen niet aan onderwijs, gezondheidszorg en infrastructuur hebben besteed, eerder dan aan oorlog. Maar de moeilijkeste vraag, die geen enkele Arabier wil horen, is of Israël wel de echte vijand van de Arabische wereld en de Arabieren is?
“Ik besloot dit artikel te schrijven toen ik foto’s zag van een stervend kind in Jemen, de brandende soekhs in Aleppo, de onderontwikkelde Sinaï in Egypte, autobommen in Irak en vernielde gebouwen in Libië. Ik zag deze zaken op Al-Arabya, het meest bekeken en gerespecteerde televisienetwerk in het Midden-Oosten.
De enige link die ik tussen de vernieling en wreedheden kan vinden is dat ze niet veroorzaakt zijn door een externe vijand. De honger, de moorden en de vernietiging van deze Arabische landen zijn het werk van dezelfde handen die worden verondersteld deze landen en hun bevolking te beschermen.
Dan rijst de vraag: ‘Wie is de echte vijand van de Arabische wereld?’
De strijd tegen Israël heeft de Arabische wereld honderden miljarden dollars en tienduizenden onschuldige levens gekost. Israël, dat als de gezworen vijand wordt beschouwd, is een vijand wiens bestaan nooit is erkend. De Arabische wereld heeft vele vijanden en Israël zou onderaan die lijst moeten staan.
De ware vijanden van de Arabische wereld zijn corruptie, een gebrek aan onderwijs, een gebrek aan goede gezondheidszorg, een gebrek aan respect voor mensenlevens en ten slotte, de vele Arabische dictators die het Arabisch-Israëlisch conflict misbruiken om hun eigen volk onder de knoet te houden. De wreedheden die deze dictators begaan zijn veel erger dan alle Arabisch-Israëlische oorlogen gecombineerd. (…)
In Syrië tarten de wreedheden alle verbeelding. En zijn het niet de Irakezen die hun eigen land vernietigen? Was het niet een Tunesische dictator die 13 miljard dollar van de arme Tunesiërs stal? En hoe kan een kind in Jemen verhongeren, wanneer dat land het vruchtbaarste op de planeet is? Waarom zouden Iraakse high-potentials een land ontvluchten dat 110 miljard dollar verdient aan de export van olie? Waarom slagen de Libanezen er niet in hun land – een van de kleinste ter wereld – te regeren?
(…) Alle oorlogen tegen Israël ten spijt hebben de Arabische landen nooit iets gewonnen. Integendeel, duizenden Palestijnse vluchtelingen werden verplicht te gaan leven bij gratie van de landen die hen nu huisvesten.
(…) Vandaag, met die nooit eindigende Arabische Lente, heeft de Arabische wereld geen tijd voor Palestijnse vluchtelingen, noch voor de Palestijnse zaak, omdat vele Arabieren vandaag zelf op de vlucht zijn voor de voortdurende aanvallen van hun eigen legers.
Syriërs ontvluchten hun land, maar niet omdat ze door Israël worden gebombardeerd. Het is de Syrische luchtmacht die bommen op hen gooit. In Irak zijn het Irakezen die de eigen bevolking uit het land jagen. In Jemen wordt het script van het triestste toneelstuk geschreven door Jemenieten. In Egypte wordt het volk in de Sinaï vergeten.
Ten slotte, als zo vele Arabische landen zich dermate in moeilijkheden bevinden, wat is er dan van hun gezworen vijand Israël geworden?
Dat land heeft de meest vooruitstrevende onderzoekscentra, topuniversiteiten en geavanceerde infrastructuur. Vele Arabieren weten niet eens dat de levensverwachting van de Palestijnen die in Israël leven veel hoger is dan in vele Arabische landen en dat ze zowel op politiek als op sociaal vlak een grotere vrijheid genieten dan hun Arabische broeders. Zelfs de Palestijnen die in Israël onder Israëlische bezetting leven in de West Bank of Gaza hebben meer politieke en sociale rechten dan in vele plaatsen in de Arabische wereld het geval is. Was niet een van de rechters die een voormalig Israëlisch president naar de gevangenis stuurde een Israëlische-Palestijn?
De Arabische Lente heeft de wereld getoond dat Palestijnen gelukkiger en beter leven dan hun Arabische broeders, die nochtans vochten om hen van de Israëli’s te bevrijden.
De tijd is gekomen om de haat en de oorlog te beëindigen en betere levensomstandigheden te creëren voor de komende Arabische generaties.”
