Door Missing Peace, 7 december 2012.
Een week nadat de internationale gemeenschap in grote meerderheid besloot om de Palestijnse Autoriteit beperkt VN lidmaatschap te geven wordt duidelijk wat de gevolgen zijn.
De VN beslissing betekent in feite het definitieve einde van het Oslo proces. De internationale gemeenschap hielp de Palestijnen immers om de belangrijkste afspraken in de Oslo akkoorden te schenden.
In die akkoorden werd afgesproken om alle openstaande kwesties tussen Israel en de Palestijnen uitsluitend via onderhandelingen op te lossen (Oslo 1 artikel 15)) en geen unilaterale stappen te ondernemen (Oslo 2 artikel 31.7)
De Palestijnse weigering om verder met Israel te onderhandelen en de daaropvolgende unilaterale stappen richting de VN, staan in feite gelijk aan het opzeggen van de Oslo akkoorden en het wijzigen van de status quo die sinds die tijd bestaat.
Israël
Israël heeft herhaaldelijk gewaarschuwd dat het zelf ook eenzijdige stappen zou nemen indien de PA bij haar besluit bleef om zonder vredesakkoord het VN lidmaatschap aan te vragen.
Het kwam dus niet als een verrassing dat Israël na de VN beslissing de bouw van nieuwe huizen in Joodse gemeenschappen op de West Bank aankondigde en besloot om openstaande schulden van de PA nu daadwerkelijk te innen. Beide maatregelen betekenen echter in geen geval een schending van ondertekende en internationaal erkende arkkoorden zoals Oslo 1 en 2.
Hypocrisie
De internationale gemeenschap, en in het bijzonder de Europese landen, gaven vervolgens blijk van hypocrisie en een ontstellend gebrek aan inzicht in het conflict toen men massaal over Israël heen viel.
Het Palestijnse leiderschap werd bijvoorbeeld geen strobreed in de weg gelegd toen men eerst weigerde de staat Israël als Joodse staat te erkennen en vervolgens wegliep van de onderhandelingstafel.
Ook bleef het stil toen de Palestijnse Autoriteit, ondanks een door Israël afgekondigde bouwstop in de Joodse gemeenschappen op de West- Bank, volhardde in de weigering om te praten over vrede.
Vervolgens hielp de VN de PA mee om via unilaterale stappen de Oslo akkoorden te schenden en om zo de volgende stap in de diplomatieke oorlog tegen Israël te zetten.
Zodra Israël echter haar eigen eenzijdige maatregelen nam stak er een storm van protest op. Daarbij werden de feiten over die maatregelen ook nog eens verdraaid.
De aankondiging om een bestemmingsplan te maken voor het zogenaamde E-1 gebied tussen Jeruzalem en Ma’aleh Adumiem werd bijvoorbeeld gebracht als het ‘bouwen van huizen’ en een poging om een toekomstige Palestijnse staat in tweeën te splitsen.
De Amerikaanse organisatie Camera bracht echter het bewijs dat dit volledig gebaseerd is op propaganda.
Escalatie
De Palestijnen verspilden na de VN beslissing geen tijd en lieten zien wat de werkelijke reden was voor het aanvragen van het beperkte VN lidmaatschap, namelijk het gebruiken van internationale organen om de politieke oorlog tegen Israel uit te breiden.
De PA kondigde aan dat men Israel zou aanklagen voor het plegen van ‘oorlogsmisdaden’ bij het Internationaal Gerechtshof (ICC). Volgens Nabil Sha’ath van de PA steelt Israel land en geld van de Palestijnen en is het bouwen van huizen voor Joden op de West-Bank een oorlogsmisdaad.
Dit was niet het enige bewijs dat de VN beslissing voor een escalatie heeft gezorgd.
Hamas en Islamic Jihad leiders spreken al over de volgende oorlog tegen Israel en enkele Fatah leiders kondigden een nieuwe ‘Intifada’ aan. Het staakt het vuren tussen Israel en Hamas werd ook door Fatah leiders (incl. Abbas) gevierd als een overwinning op Israel. Tijdens feestelijkheden op de West-Bank en in Gaza werd zelfs opgeroepen om Tel Aviv te bombarderen en de oorlog voort te zetten totdat Palestina Israël zou vervangen.
Essentie
De Israëlische premier Netanyahu liet in een reactie op deze ontwikkelingen weten dat de internationale gemeenschap er goed aan doet om eindelijk de essentie van het conflict te doorgronden.
Hij zei opnieuw dat het conflict niet gaat over nederzettingen, grondgebied of grenzen maar om het bestaan van een Joodse staat in het (in toenemende mate Islamistische) Midden-Oosten. Hij zei ook dat dit gegeven ten grondslag lag aan de recente oorlog in Gaza.
De Duitse ex-minister van buitenlandse zaken Joska Fisher is één van de weinige Europese politici die deze essentie van het Midden-Oosten conflict wel doorgrondt.
Fisher schreef in een recent artikel dat de Palestijnse reactie op de veranderingen in het Midden-Oosten waarschijnlijk het einde betekent van de twee Staten oplossing.
Het is in ieder geval duidelijk dat die veranderingen hebben bijgedragen aan de verharding in de positie van de Palestijnse Autoriteit.
De steun die de internationale gemeenschap vervolgens heeft gegeven aan de unilaterale stappen van de PA heeft de Palestijnen er verder van overtuigd dat Israel via andere middelen dan via terreur op de knieën te krijgen is. Als gevolg daarvan lijkt vrede nu verder weg dan ooit.
