Opinie artikel van Likoed Nederland op De Dagelijkse Standaard, 1 december 2012.
Het blijft gissen waarom Hamas in 2012 het aantal raketten dat op burgers in Zuid-Israël werd afgevuurd, flink opvoerde.
Er zijn wel vijf plausibele redenen voor te bedenken:
- De wind uit de zeilen nemen van nog radicalere aan Al-Qaida gelieerde organisaties die Hamas voorbij streefden qua aantal op Israel afgeschoten raketten.
- De aandacht afleiden van de slachtpartijen door Hamas-bondgenoot Assad in Syrië.
- De aandacht afleiden van de ontwikkeling van atoombommen door Hamas-bondgenoot Iran.
- De aandacht negatief op Israël vestigen. Hamas gebruikt doelbewust de Palestijnse burgerbevolking als menselijk schild voor terroristen en raketlanceerinstallaties. Ondanks dat dit een oorlogsmisdaad is, wist Hamas dat pro-Palestijnen de schuld daarvan hoe dan ook bij Israël zouden leggen.
- Het feestje verpesten rond het aanstaande diplomatieke succesje bij de Verenigde Naties van de Palestijnse rivaal Fatah.
Afgemeten aan dit rijtje was er een behoorlijk succes voor Hamas. Hamas heeft laten zien dat het nog steeds voorop gaat in de strijd tegen Israel. Een aantal aanhangers van rivaal Al-Qaida werd vermoord door Hamas: tijdens de gevechten konden die moeiteloos als ‘spion voor Israel’ aangemerkt worden. En de media-aandacht is inderdaad volledig afgeleid van Syrië en Iran: het vermoorden van onschuldige burgers – waaronder veel kinderen – in Syrië gaat onverminderd door, de NOS enz. besteedt hier echter geen aandacht aan. Wel is de impact van burgerdoden in het Midden-Oosten – door Syrië en de andere Arabische revoluties – minder geworden.
Tot slot is het zeker gelukt om Abbas van Fatah de grote verliezer te maken. De wereld is nogmaals duidelijk gemaakt dat Fatah en Abbas helemaal niets te zeggen hebben in Gaza, waardoor de gang naar de VN slechts de helft van de Palestijnen aangaat.
In een poging zijn gezicht te redden bij de Palestijnse aanhang van Hamas feliciteerde Abbas wel nog Hamas premier Haniyeh met de ‘overwinning’ op Israel. Ook besloot Abbas om Hamas-terroristen vrij te laten uit de gevangenissen. Bovendien maakte de Al Aksabrigade – het paramilitaire onderdeel van Fatah – bekend dat zij toch ook 516 raketten op Israel had afgevuurd.
Want voor de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties met zijn dominantie van (islamitische) dictaturen zal dit terreurfeit toch niet uitmaken om ‘Palestina’ als lid te verwelkomen.
Hamas heeft dus haar doelen behoorlijk bereikt. Heeft Hamas dus gewonnen?
Nee, want op andere punten heeft Hamas verloren.
Allereerst had Hamas waarschijnlijk gerekend op de steun en vooral bescherming van Egypte, waar momenteel de Moslimbroederschap aan de macht is. Mogelijk hoopte Hamas zelfs op militaire steun of dreiging vanuit Egypte.
Maar die is er niet gekomen. De Egyptische president Morsi heeft een groter belang bij het nog verder consolideren van zijn binnenlandse machtspositie. Voor het verder uitbouwen van die machtspositie is het belangrijk dat de Egyptische bevolking merkt dat er iets aan de beroerde binnenlandse (economische) situatie wordt gedaan. De binnenlandse onrust daar over neemt toe. En het laatste wat president Morsi daarbij kan gebruiken, is dat de jaarlijkse miljarden steun van de Verenigde Staten mogelijk in gevaar wordt gebracht. Wat zeker gebeurt als Egypte een militaire confrontatie met Israël zoekt.
Bovendien is Hamas militair – weer – lelijk in zijn hemd gezet. De precisie bombardementen van Israel wisten een aantal belangrijke leiders te doden. Tevens werden de belangrijkste gebouwen van Hamas en de voorraden van de Iraanse raketten grotendeels vernietigd. Een grondoffensief bleek dit keer niet eens nodig.
Terwijl de Palestijnse raketten voor steeds minder slachtoffers aan Israëlische kant zorgen, door de toenemende ervaring met luchtalarmen en schuilkelders en niet te vergeten het grote succes van het Israëlische anti-raket systeem Iron Dome. Het is te verwachten dat de Palestijnse raketten in de toekomst nog beter uit de lucht kunnen worden geschoten, waardoor dit Palestijnse terreur-wapen nog minder effectief zal worden.
Tot slot is uiteraard de bevolking van Gaza het grootste slachtoffer van dit spierballenvertoon van Hamas. Deze bevolking kan dit wel eens goed zat worden. Hamas investeert immers volop in Iraans en ander wapentuig en voor de portemonnee van het eigen kader, maar doet niets voor de Palestijnse Jan Modaal. Mogelijk wordt Hamas hierdoor zo impopulair dat de Palestijnen in Gaza deze terreurorganisatie gaan verdrijven. En kiezen voor vrede en welvaart in plaats van terreur.
Mocht dit uiteindelijk het geval zijn, dan zijn er uiteindelijk twee winnaars: de burgers van Zuid-Israël die verlost worden van de voortdurende raketbeschietingen, en de gewone Palestijn die niet langer onder de dictatuur van de zichzelf verrijkende Hamas hoeft te leven.
