20 november 2012.
De Israëlische terrorismedeskundige Amichai Magen ziet weinig in een staakt-het-vuren met Hamas. Hij betoogde dinsdag op bezoek in Nederland dat de Islamitische Verzetsbeweging Hamas mogelijk helemaal geen bestand kan afdwingen.
De beweging staat onder druk van nog extremere groepjes jihadisten die door Iran worden gesteund. Iran wedt daarmee in de Gazastrook op nóg een paard. Mocht Hamas nalaten Israël te belagen, dan kan bijvoorbeeld de Palestijnse Islamitische Jihad met door Iran geleverde raketten toeslaan en zo een bestand van Hamas kapotschieten. Hamas wil bovendien niet door die kleinere groepen voorbijgestreefd worden.
In de Gazastrook wedijveren het sjiitische Iran en de soennieten uit de stroming van de Moslim Broederschap met elkaar om de leidersrol in de strijd tegen Israël, aldus de door het Centrum Informatie en Documentatie Israël uitgenodigde Magen. De Palestijnse versie van de broederschap is Hamas, die de Gazastrook sinds 2007 bestuurt.
Maar Hamas heeft net als leiders elders in de Arabische wereld te kampen met de ondermijning van zijn gezag. Ze verliest het monopolie van het gebruik van geweld. De Arabische Lente heeft staatsstructuren ondermijnd en terroristen duiken vrijwel ongestoord op zoals bijvoorbeeld in de grensstreek van Israël en de Gazastrook met de Egyptische Sinaï.
Magen vreest daarom dat het conflict in Gaza met de bemoeienis van onder meer Iran en de rondtrekkende terroristen uit het kamp van al-Qaeda zich snel over de regio kan verspreiden en zo ook een bedreiging vormt voor Europa. Ondertussen stijgt het aantal projectielen dat de Palestijnen afvuren, net als de reikwijdte ervan. Niemand in Israël wil volgens Magen een grondoorlog in de Gazastrook, maar zonder ingrijpen op de grond blijft een groot deel van de infrastructuur van Hamas intact. Ondertussen breidt Hamas die infrastructuur uit „dus wanneer nu niet wordt ingegrepen, is het probleem over een paar jaar alleen maar weer groter”.
De Palestijnse raketten mogen meestal doel missen maar volgens Magen zijn ze politiek ingrijpend.
“Geen enkele Israëlische regering kan nu nog territoriale concessies doen. Het vertrouwen is weg. Israël trok zich (in 2005) bijvoorbeeld terug uit de Gazastrook en dat gebied is niet gebruikt om voor vrede te werken maar om meer aanvallen op Israël uit te voeren.”
