Door Evelyn Gordon. Vertaling: Brabosh. 5 oktober 2012.
De Wereldbank gaf gisteren een nieuw rapport uit over de Palestijnse economie: De Palestijnse Autoriteit wordt geconfronteerd met een fiscale crisis en heeft wanhopig giften nodig bovenop de 1,14 miljard dollars dit het dit jaar reeds krijgt.
Maar terwijl het altijd gemakkelijk is om Israël te beschuldigen luidt de waarheid dat de Palestijnse Autoriteit geen gebedje klaar heeft om zijn financiële crisis voor altijd op te lossen, zonder zicht te richten tot de echte olifant in de kamer: Gaza.
Volgens premier Salam Fayyad van de Palestijnse Autoriteit (PA) neemt Gaza 48 procent van de uitgaven van de PA voor zijn rekening. Maar sinds Hamas het grondgebied in 2007 overnam, zijn de opbrengsten die van Gaza worden ontvangen gedaald van 28 procent tot nauwelijks 4 procent van het jaarbudget van de Palestijnse Autoriteit.
Met andere woorden, de PA heeft een gat in zijn begroting gelijk aan 44 procent, alleen toe te schrijven aan zijn uit het evenwicht gebrachte balans van inkomsten en uitgaven uit Gaza. Niet bepaald iets dat Israël zou kunnen of willen compenseren.
Geen belastinginkomsten
Het probleem is tweevoudig. Ten eerste, omdat Hamas de Gazastrook controleert, kan de Palestijnse Autoriteit daar geen belastingen heffen, en Hamas is niet geïnteresseerd om de belasting die het heft aan de Palestijnse Autoriteit te geven. Dikwijls betaalt Hamas niet eens de PA voor de diensten die het krijgt: toen bijvoorbeeld de Europese Unie in 2010 ophield met de elektriciteitsrekeningen te betalen van Gaza, kwam dit ten laste van de PA. Het is in feite zo dat het enige geld dat de PA ontvangt uit Gaza hoofdzakelijk te danken is aan Israël dat het de BTW die het heft op goederen die aan Gaza worden geleverd, doorstort aan de PA.
Totale verspilling
Ten tweede wordt veel van het geld dat de PA in Gaza besteedt, totaal verspild. Bijvoorbeeld, vijf jaar nadat Hamas de Gazastrook heeft overgenomen, betaalt de PA nog steeds de volledige salarissen uit van ca. 60.000 voormalige werknemers van de PA in Gaza, die de PA gewoon thuis laat zitten om niets te doen, alleen om hen aldus te beletten te werken voor de Hamasregering. Het is moeilijk zich een meer onproductief gebruik van geld te kunnen bedenken. En de sommen in kwestie zijn niet onbelangrijk: Gaza heeft 40 procent van zijn 150.000 personeelsleden op de loonlijst staan van de PA, en de rekeningen van die lonen maken voor ongeveer de helft deel uit van de jaarlijkse begroting van de PA van bijna 4 miljard dollars.
Actie donoren?
Ondertussen is de partij die de facto de schuld krijgt voor het fiscale zwarte gat van Gaza, dezelfde die al jarenlang constant wordt beschoten met raketten vanuit Gaza. De PA heeft een deel van zijn begrotingstekort opgelost, dat de Wereldbank schat op zowat 400 miljoen dollars, door zijn elektriciteitsrekeningen niet te betalen aan Israël. Deze onbetaalde rekeningen bedragen nu in totaal 160 miljoen dollars, en dat op een tijdstip waarop het Elektriciteitsbedrijf van Israël diep in de rode cijfers zit en geen geld meer kan lenen zonder overheidswaarborgen en de Israëliërs thans wil opzadelen met een verhoging van maar liefst 30 procent van hun elektriciteitsrekeningen om aldus te trachten zijn financiële problemen op te lossen.
De internationale donoren van de PA komen op 23 september a.s. samen in New York en zullen onvermijdelijk weer uitdraaien op een zoveelste ronde Israëlbashen door de Wereldbank. Maar als zij werkelijk de fiscale crisis van de PA willen oplossen, moeten zij een ultimatum stellen: Of de PA houdt op met de helft zijn jaarbudget te vergooien door mensen uit te betalen die niet en te stoppen met het subsidiëren van de Hamasregering in Gaza, of zijn internationale donoren zullen anders definitief de geldkraan dichtdraaien.
