Interview met de vrijgelaten Hamas terroriste Ahlam Tamimi, uitgezonden op Al-Aqsa TV (Hamas) op 12 juli 2012. Nederlandse tekst afkomstig van Brabosh.
In het interview vertelt de vrijgelaten Hamas terroriste Ahlam Tamimi (thans 31 jaar oud) uitgelaten over haar bomaanslag op 9 augustus 2001 op het Sbarro pizzarestaurant in Jeruzalem. Vijftien Israëlische burgers werden gedood waarvan 7 kinderen. Vijf leden van het Nederlandse gezin Schijveschuurder werden op slag gedood en 132 anderen licht tot zeer zwaar verwond.
Tamimi was één van 1027 Palestijnse terroristen die op 18 oktober 2011 werden vrijgelaten werd in ruil voor IDF-korporaal Gilad Shalit die door Hamas 5 ½ jaar gegijzeld werd ergens in een hol in de Gazastrook. Zij was eerder tot zestien jaar opsluiting veroordeeld voor hand- en spandiensten te leveren aan het terrorisme, door de Palestijnse zelfmoordterrorist Izz al-Din Shuheil al-Masri met haar auto naar de plaats van de aanslag te voeren. De bom zat verborgen in een gitaar die door Abdallah Barghouti was gemaakt.
De vertaling van de televisie-uitzending:
Ahlam Tamimi:
“16 Zionisten werden gedood [tijdens de zelfmoordaanslag].”
Interviewer: “En het geluid van de explosie…?”
Ahlam Tamimi:
“Die was erg luid. De moejahedien Abdallah Barghouti verrichtte puik werk met het voorbereiden van de gitaar [waarin de bom zat verborgen], en de resultaten verbaasde iedereen, met dank aan Allah.
[…]
Na de aanslag, toen ik de bus had genomen, stonden de Palestijnen rondom de Damaskuspoort (in Jeruzalem) allemaal te glimlachen. Je kon het voelen dat iedereen blij was. Toen ik op de bus stapte, wist niemand dat ik het was geweest die [de zelfmoordaanslager naar het doel] had gevoerd…. Ik voelde mij een beetje raar, omdat ik [de bommenlegger] Izz Al-Din had achter gelaten, maar in de bus feliciteerde iedereen de andere. Zij kenden elkaar niet eens maar toch wisselden ze hartelijke groeten uit.
[…]
Terwijl ik in de bus zat, draaide de chuaffeur de radio aan. Maar laat me eerst vertellen hoe het aantal slachtoffers [van de aanslag] gestaag toenam. Terwijl ik op de bus zat en iedereen de anderen feliciteerde, vertelden ze op de radio dat er een martelaren aanslag had plaatsgevonden op het Sbarro restaurant en dat drie mensen werden gedood. Ik geef toe dat ik een beetje ontgoocheld was omdat ik had gehoopt op een grotere dodentol. En toch, toen ze zeiden ‘drie doden’ zei ik ‘Allah zij geloofd.’”
Interviewer: “Was het een Israëlische radiozender of een Palestijnse?”
Ahlam Tamimi:
“Dat station was in de Zionistische taal en de chauffeur vertaalde voor de passagiers.
[…]
Twee minuten later vertelden ze op de radio dat het aantal doden was toegenomen tot vijf. Ik wilde mijn glimlach verbergen maar ik kon het niet. Allah zij geloofd, het was fantastisch. Naarmate het aantal slachtoffers bleef toenemen begonnen de passagiers te applaudisseren. Zij wisten niet eens dat ik tussen hen in zat.
Op de terugweg [naar Ramallah], reden we voorbij een controlepost van de Palestijnse politie en de politieagenten lachten van plezier. Een van hen stak zijn hoofd door het raam en riep ‘Felicitaties voor ons allemaal!’ Iedereen voelde zich blij en gelukkig.”
