Opinie artikel op Dagelijkse Standaard, 11 maart 2012.
Door Khaled Abu Toameh. Vertaling Likoed Nederland.
“We hebben niets aan deze ‘Arabische’ lente die vol zit met geweld, oorlog, verwoesting en doodslag.” – Patriarch Beshara al-Rai, hoofd van de Maronitische Kerk van Libanon.
Op de eerste verjaardag van de ‘Arabische Lente’ vragen veel Arabieren zich af of zij binnenkort zullen beginnen met het missen van de corrupte dictators die hen de afgelopen decennia regeerden.
Verwachtingen
De ‘Arabische Lente’ zou democratie, transparantie en hervorming van de Arabische wereld teweeg brengen. Schendingen van de mensenrechten zouden stoppen en een vrije en onafhankelijke pers zou ontstaan.
De ‘Arabische Lente’ moest de rechten van vrouwen en minderheden in de Arabische wereld bevorderen en jonge moslims aanmoedigen om extremistische standpunten en terrorisme op te geven.
De ’Arabische Lente’ had moeten worden geleid door jonge en charismatische Westers-opgeleide activisten die gematigdheid en pragmatisme zouden brengen in de Arabische wereld. Waardoor Arabische landen aantrekkelijk zouden worden voor toeristen en wereldwijde investeerders.
Niet uitgekomen
Echter kijkend naar de uitkomst van de opstanden in Tunesië, Egypte, Libië en Jemen is het duidelijk dat de ‘Arabische Lente’ geen van bovenstaande doelen heeft bereikt. Volgens veel Arabieren is hun ‘lente’ tot op heden een totale ramp gebleken.
Bewoners in verschillende Arabische landen die getroffen zijn door de ‘Arabische Lente’ protesten zeiden dat ze zich nu minder veilig voelen dan vóór de opstanden, volgens een onderzoek van Gallup Abu Dhabi’s poll.
Het tegenovergestelde
De vier Arabische landen waar dictatoriale leiders zijn verdwenen (Tunesië, Libië, Egypte en Jemen), zijn nu in handen van Islamitische fundamentalisten, die de ‘Arabische Lente’ hebben gebruikt als middel om aan de macht te komen.
De Islamitische partij van Tunesië el-Nahda eist al een islamitische staat. Mensenrechtenactivisten zeggen dat met de komst van de ‘Arabische Lente’ de vrijheid van meningsuiting in Tunesië – in plaats van bevorderd – om zeep is geholpen .
Nabil Karoui, de eigenaar van een Tunesisch tv-station, staat terecht voor godslastering na het uitzenden van de Frans-Iraanse tekenfilm ‘Persepolis’, omdat die film een afbeelding van Allah bevat. Ongeveer 150 advocaten klaagden Karoui aan voor “de overtreding van heilige waarden” en “de verstoring van de openbare orde”.
Twee weken geleden demonstreerden honderden moslim-fundamentalisten – volgelingen van de radicale Wahabitische leer van de islam – in de straten van Tunis, waarbij zij de implementatie van Sharia wetgeving in hun land eisten.
De situatie in Egypte, Libië en Jemen
De ‘Arabische Lente’ bracht ook de Islamisten aan de macht in Egypte, zodat het land nu gezamenlijk bestuurd wordt door een militaire dictatuur en de Moslimbroederschap.
De militaire heersers zijn verantwoordelijk voor de massale schending van de mensenrechten en de inperking van de vrijheid van meningsuiting, terwijl de Moslim Broederschap en hun nog radicalere rivalen, de Salafisten, hard werken om Egypte te veranderen in een Islamitische staat.
Libië en Jemen – de andere twee landen die getroffen zijn door de ‘Arabische lente’ – staan op de rand van een burgeroorlog. Libië is in handen gevallen van tientallen gewapende meedogenloze milities, waarvan sommige zijn aangesloten bij de Moslimbroederschap en Al-Qaida. En voor Jemen voorspellen Arabische politieke analisten dat het slechts een kwestie van tijd is dat het land in de handen van Al-Qaida zal vallen.
In al deze Arabische landen zijn vrouwen, christenen, onafhankelijke journalisten, mensenrechtenactivisten en politieke tegenstanders het doelwit van geweld en intimidaties. Dagelijks vallen er doden, hetzij door de nieuwe heersers hetzij door milities en moslims fundamentalisten.
Geen revolutie
De ‘Arabische Lente’ is allesbehalve een “grote revolutie”. Het is een bron van moordpartijen, vernietiging en geweld, zoals Patriarch Beshara al-Rai, het hoofd van de Libanese Maronitische Kerk zegt. “Wij zijn voor een Arabische lente, maar niet voor een lente van geweld, oorlog, verwoesting en doodslag,” zei hij tegen Reuters. “Dit verandert in een winter. We kunnen geen hervormingen bereiken met geweld en wapens. Hoe is een Arabische lente mogelijk wanneer dagelijks vele mensen worden gedood?”
