Door Dr. Adam Reuter, chairman of the Reuter Maydan investment house and the CEO of the Financial Immunities consulting firm.
Originele titel ‘The Palestine business’, vertaling door Brabosh, 8 februari 2012.
Palestijnen lijken economisch baat te hebben met het in standhouden van het conflict met Israël
De Palestijnse Autoriteit (PA) beweerde onlangs dat Israël ernstige schade berokkent aan de economie van de PA. In feite argumenteren de Palestijnse ambtenaren dat de Israëlische bezetting een zware tol eist van hun economie die, volgens een conservatieve raming, over de afgelopen 10 jaren ruim 7 miljard dollar beloopt.
De bovengenoemde raming omvat de bevroren economische activiteit in Gaza als resultaat van het blokkadebeleid, verloren inkomsten van natuurlijke rijkdommen die door Israël worden gebruikt doordat zij het grootste deel van het bezette gebied controleren, extra Palestijnse kosten als resultaat van beperkingen op de bewegingsvrijheid en verdere beperkingen op de lokale productie.
Vergeet voor een ogenblik waarom een blokkade werd opgelegd aan Gaza, waarom de wegversperringen in Judea en Samaria zijn opgericht en waarom het zo is dat onze gemeenschappen zich met een omheining omringen, eerder dan de Palestijnse gemeenschappen. Veronderstel dat de Palestijnse beweringen volledig nauwkeurig zijn en dat de geaccumuleerde economische schade inderdaad in totaal 7 miljard dollars beliepen. Maar hoe u het ook draait of keert, het is nog steeds een goede zaak voor hen.
Ik argumenteer dat de Palestijnen hun ellende in een economische strategie hebben veranderd die hen ten goede komt. Met als resultaat dat zij veel meer geld ontvangen dan al de schade die zij naar verluidt hebben opgelopen. Voorts is de huidige situatie grotendeels economisch voordelig voor hen.
De Palestijnen zijn ‘vergeten’ te vermelden dat zij op dit ogenblik, zowel direct als indirect, zowat 3 tot 4 miljard dollar in jaarlijkse internationale financiële steun ontvangen. Dit is meer dan het dubbele van de jaarlijkse schade aan hun economie als gevolg van de bezetting.
De Palestijnen zijn de onbetwiste wereldkampioenen in hulp per hoofd. Gemiddeld ontvangt elke Palestijn schenkingen ten belope van zowat 1.000 dollar per jaar. Meer dan 60% van de productie van de Palestijnse Autoriteit komt voort uit globale schenkingen. Statistische cijfers tonen aan dat in de jaren 2009 en 2010 de PA zowat 4 miljard dollar per jaar kreeg toegestopt. Het werkingsgebied van de schenkingen verdubbelde sinds 2005.
Palestijnen misbruiken hulp
Wanneer wij alle hulpfondsen samentellen die door de Palestijnen uit alle bronnen enkel de afgelopen 10 jaren hebben ontvangen, bereiken wij het verbazingwekkende bedrag van bijna 25 miljard dollars. Dat ongeveer 18 miljard dollar meer dan hun eigen geaccumuleerde schadeberekeningen.
Doen de Palestijnen minstens nog nuttige dingen met al dat geld? Niet noodzakelijk. Het grootste deel van deze hulpbijdragen wordt niét gebruikt om de groei aan te moedigen, maar gaan eerder naar de uitbetaling van salarissen van de talloze ambtenaren en om de inflaterende bureaucratie te spijzen. Een deel van die hulp vindt zelfs zijn weg naar de enige ontwikkelde industrie in de Gazastrook: de industrie voor ‘defensie’.
De Palestijnen konden de immense sommen geld gebruiken die zij van de wereld hebben ontvangen om hun infrastructuur te vernieuwen, daardoor vormend de toekomstige basis om een eigen industriële macht te ontwikkelen die door goedkope arbeid wordt vooropgesteld. Er zit geen schande aan deze strategie, die door Turkije wordt toegepast en tegenwoordig als de lopende band van West-Europa dient.
Nochtans, zoals blijkt, is de Palestijnse investering in infrastructuur slechts minuscuul te noemen. De PA vernieuwt nauwelijks wegen en bouwt nagenoeg geen ontziltingsinstallaties ondanks dat het hiervoor wel de noodzakelijke fondsen en vergunningen heeft gekregen om dit te doen. Toch is het veel gemakkelijker om het vuil uit te smeren naar Israël. De Palestijnen veronachtzaamden hun waterinfrastructuur en slaagden er niet in om een hydroinfrastructuur uit te bouwen, omdat het gemakkelijker is te betrouwen op de energie die hen geleverd wordt door de Israël Electric Company.
De Palestijnen beweren dat het conflict met Israël hen economische schade berokkent. Dit is zonder twijfel waar. Maar anderzijds lijkt het dat zij veel meer profiteren van het conflict. Was het niet omwille van het conflict, zouden de Palestijnen nauwelijks om het even welke hulp van de wereld ontvangen. Waarom zouden zij er dan economisch belang bij hebben om een einde aan het conflict te maken?
