Frits Bolkestein, oud-Europees Commissaris, 18 januari 2012.
In plaats van Israël voortdurend te kritiseren doet de EU er beter aan de Palestijnen te bewegen tot serieuze vredesbesprekingen. Dat stelt Frits Bolkestein.
Waarom wordt er vanuit Europa zoveel kritiek op Israël uitgeoefend? Waarom keert Europa zich van Israël af? Daarvoor zijn algemene en bijzondere oorzaken. Om te beginnen de algemene.
Ten eerste de macht van het getal. Er zijn op deze wereld 100 moslims voor elke Israëliër. Van dat grote aantal gaat invloed uit. Daar gaat men niet zo maar aan voorbij. Als slechts 6 miljoen moslims tegenover even zo veel Israëliërs zouden staan, zou er anders worden geoordeeld.
Een tweede algemeen punt is de dekolonisatie. Zeker, de Balfour-verklaring uit 1917 die een joods nationaal tehuis in het vooruitzicht stelde, kan niet worden weggepoetst. Noch de verzekering uit 1922 dat joden in geheel Palestina – dat wilde toen zeggen Israël en de Westoever – het recht van close settlement zouden hebben. Dat was onderdeel van het Engelse mandaatverdrag. Maar het stichten van de staat Israël en de dekolonisatie verliepen parallel. Israëliërs werden als kolonisten gezien, de genoemde verklaringen ten spijt.
Ten derde het anti-amerikanisme. Dat bestaat uit naijver, vooral aan Franse kant, geheel ongerechtvaardigde culturele hoogmoed en de onwil dankbaarheid te tonen voor de bevrijding van 1945. Dit doet denken aan de ene man die tegen de andere zegt: ‘Waarom ben je boos op mij? Ik heb toch nooit iets voor je gedaan?’
Dit anti-amerikanisme slaat terug op Israël, vooral gezien de tot nu toe onvoorwaardelijke steun van de VS. Onlangs is in de VS een debat over de joodse lobby gevoerd. De stelling van Mearsheimer, die hierover is begonnen, is dat de joodse lobby er de oorzaak van is dat de VS inzake het Midden-Oosten tegen het eigen belang in handelt. Daartegenover staat de mening van Stanley Fischer, gouverneur van Israëls centrale bank, die zei dat de VS een groot aantal lobbies herbergde: van boeren, van scheepsbouwers en inderdaad van joden. Wat was daar mis mee?
Ten vierde de olie. De Arabieren hebben olie, de Israëliërs niet. De Arabieren kunnen het boycotwapen gebruiken en hebben dat ook gedaan, onder andere in 1973 tegen Nederland. Dankzij de oliemultinationals heeft dit ons niet gedeerd.
Lees verder bij De Volkskrant
