Israël is de enige democratische rechtsstaat in het Midden-Oosten, met alle vrijheden die daar bij horen.
De mensenrechten in de rest van het Midden-Oosten
Als je sommige mensen over de situatie van de Arabieren in Israël hoort praten, lijkt het wel of ze geen idee hebben hoe het er in de rest van het Midden-Oosten aan toe gaat inzake racisme en mensenrechten. Een paar voorbeelden:
- Iran: waar homo’s worden opgehangen en verkrachte vrouwen gestenigd.
- Irak: waar homo’s worden geprest om zelfmoordenaar te worden.
- Egypte en Tunesië met een zwaar repressieve dictatuur, wat de wereld pas in 2011 ontdekt lijkt te hebben. Egypte waar 90% van de meisjes besneden wordt.
- Libië, waar veelvuldig wordt gemarteld.
- Turkije: waar Koerden worden onderdrukt en christenen het leven onmogelijk wordt gemaakt (het percentage christenen in Turkije is in een eeuw gedaald van 30% naar 0,3%).
- Jordanië: waar geen Joden mogen wonen en waar eerwraak normaal is.
- Libanon: waar de Palestijnen al ruim 60 jaar opgesloten zijn in kampen, zij geen huizen of grond mogen bezitten, waar meer dan de helft leeft onder de armoedegrens, waar zij sommige beroepen niet mogen uitoefenen (zoals advocaat, arts en ingenieur).
- Syrië, waar tienduizenden inwoners van de stad Hama door artilleriebeschietingen zijn vermoord, omdat ze zich tegen het regime verzetten.
- Saoedi-Arabië: waar vorig jaar een groepje tieners tot stokslagen door de overheid is veroordeeld omdat zij een gemengd feestje hielden. Waar Joden niet mogen komen, zelfs niet voor zaken. Waar christenen hun religie niet mogen belijden. Waar minderheden niets mogen. Waar dieven de hand wordt afgehakt. Waar vrouwen geen auto mogen rijden.
Internationaal onderzoek
Internationaal onderzoek bevestigt dit.
U ziet het in bovenstaande kaart van het jaarlijkse onderzoek van de mensenrechtenorganisatie Freedom House in 2011. Het onderzoek meet de volgende factoren: vrijheid van verkiezingen, meerpartijensysteem, het overheidshandelen, de vrijheid van meningsuiting, het recht om zich te organiseren, het rechtssysteem en de rechten van het individu.
Maar liefst 88% van de bevolking van het Midden-Oosten leefde in landen die volgens die criteria ‘onvrij’ zijn. Tien procent was wat beter af, die leefde in landen die ‘gedeeltelijk vrij’ zijn (Marokko, Libanon en Koeweit).
Slechts een minieme 2% woonde in volledige vrijheid, in slechts 1 land.
Inderdaad: Israël.
Een score van 1 is optimaal. Israël kreeg de een-na-hoogste score van 1,5, gelijk met bijvoorbeeld Griekenland en Japen. In totaal gelden 90 landen als volledig vrij (met een score tussen 1 en 3), waarvan Israël dus het enige land is in het Midden-Oosten.
NB Niettemin gaan circa 70% van alle veroordelingen van de VN-Mensenrechtenraad over Israël, als gevolg van het feit dat dictatoriaal geregeerde landen in die raad in de meerderheid zijn. Libië, met de slechts mogelijke score van Freedom House, was zelfs voorzitter daarvan.
Conclusie
Er is geen land in het Midden-Oosten waar de Arabieren meer burgerrechten hebben dan in Israël. Meer dan in al hun eigen Arabische landen!
Gelijkheid voor man en vrouw, vrijheid van godsdienst, democratie, kiesrecht voor vrouwen, homorechten, persvrijheid, eigendomsbescherming, bescherming van de rechten van minderheden als christenen en druzen, bescherming van vrouwen tegen kindhuwelijken, vrouwenbesnijdenis en eerwraak enz. enz.
Daar kunnen andere Arabieren slechts van dromen.
Of proberen hun dictaturen omver te werpen.
- Klik om meer artikelen te lezen met de trefwoorden: democratie, mensenrechten, Midden-Oosten en minderheden.
