Brabosh, 22 december 2011.
De ‘gematigde’ Palestijnse leider Mahmoud Abbas die tegenover het Westen altijd beweert de vrede na te streven, legde gisteren woensdag wel een heel bijzonder bezoek af. Hij reisde speciaal naar Turkije af om er een ontmoeting te hebben met Mona Awana , een beruchte Palestijnse terroriste, die onlangs vervroegd werd vrijgelaten als deel van de Shalit ruil waarbij 1055 terroristen uit gevangenschap terugkeerden.
Een aantal van hen, de ‘zware’ gevallen dus, werden als deel van de overeenkomst naar Turkije gevlogen en kregen verbod om naar de Pal-Arabische gebieden te reizen. Dus trok Abbas maar zèlf naar Turkije om zijn heldin te vereren met zijn bezoek.
Het Israëlisch buitenland ministerie kreeg lucht van het bijzondere reisje van Abbas en reageerde furieus. Premier Benjamin Netanjahoe veroordeelde prompt het bezoek van de voorzitter van de PA die speciaal naar Turkije was afgereisd om er Mona Awana te vereren zijn bezoek en de premier noemde haar een ‘verachtelijke moordenares’. Mona zat een levenslange gevangenisstraf uit voor haar medeplichtigheid aan de moord op de 16-jarige Israëlische student Ofir Rahum uit Ashkelon, op 17 januari 2001 in Ramallah. Zij werd op 18 oktober 2011 als deel van de eerste vrijgelaten lichting Palestijnse terroristen vervroegd vrijgelaten.
De misdaad van Mona Awana op Ofir Rahum was destijds wel een bijzondere zaak die, thans bijna elf jaar geleden, heel Israël beroerde en haar bevolking in volslagen ongeloof en verbijstering achterliet omwille van het boosaardige karakter en de langdurige voorbereiding die aan de moord op de jonge tiener voorafging. Hierna in een notendop zoals de gebeurtenissen op Wikipedia en IMFA worden verhaald.
De dodelijke verleidster
Mona Awana, die later gearresteerd werd door de Israëlische politie, vertelde aan haar ondervragers hoe en wanneer zij op het idee was gekomen voor de ontvoering en de moord op Ofir Rahum. Dat besluit nam toen eind 2000 in Ramallah twee Israëlische soldaten werden gelynched door een uitzinnige Palestijnse meute. Toevallig was Mona aanwezig en was getuige van de Ramallah lynchpartij en vertelde dat ze erg ‘opgewonden’ raakte door wat ze zag.
Korte tijd later begon Mona contact te zoeken met Israëliërs via het internet. De toen 25-jarige Mona legde contacten met verscheidene Israëlische tieners via de babbelkanalen (chat rooms). Op zeker ogenblik raakte ze in contact met Rahum. Ze beet zich vast aan hem en wendde voor een online romance met hem te beginnen. Tijdens de gesprekken die verscheidene maanden duurden, raakte Rahum dolverliefd op Mona.
Intussen drong Mona aan om hem te ontmoeten, bij voorkeur in Jeruzalem. Toen Rahum voorstelde om haar dichter bij huis te ontmoeten, vertelde zij dat ze geen auto kon bemachtigen. Wanneer hij haar vertelde dat zijn ouders hierop tegen zouden zijn, beloofde ze hem opnieuw te contacteren rond 5 uur in de namiddag. Dat vooruitzicht en eventuele seksuele perspectieven maakten de jongen roekeloos. “Je weet niet hoezeer ik uitkijk naar woensdag,” schreef ze hem twee dagen voor de moord.
De val klapt dicht
Toen hij haar eindelijk ontmoette overtuigde ze hem om haar naar het huis van haar ouders in Bir Naballah te brengen. Rahum was naar verluidt er zich helemaal niet van bewust dat Mona een Palestijnse was. Hij dacht dat ze een Amerikaanse was die in Jeruzalem woonde.
Vervolgens overtuigde zij Ofir om met haar naar Ramallah in de betwiste gebieden te rijden. Ergens onderweg, volgens een ooggetuige die geïnterviewd werd door een Frans persagentschap, op een vooraf geregelde plaats, sprong Mona uit de wagen; een ander voertuig kwam aangereden waaruit drie gewapende Palestijnen sprongen die het vuur openden op Ofir. Hij werd doorzeefd met 15 kogels en stierf ter plaatse. Een van de terroristen nam zijn lichaam mee en dumpte het ergens, terwijl de anderen wegvluchtten in het tweede voertuig.
De ouders van Ofir begonnen zich zorgen te maken omdat hun zoon die woensdagavond niet was thuis gekomen en, na zijn vrienden te hebben ondervraagd, ontdekten ze dat hij die dag niet in de school was opgedaagd. Zijn lichaam, waarvan de Palestijnse autoriteiten aanvankelijk beweerden dat het een Palestijn was die was doodgeschoten door Israëlische veiligheidsagenten, werd een dag later overhandigd aan de Israëlische autoriteiten.
Gruwelijke tienermoordenares, voor de Palestijnen en president Abbas echter een rolmodel
Dit was niet zomaar een gewone moord. Het was een berekende, koelbloedige, gruwelijke moord op een onschuldige jonge tiener wiens enige misdaad was dat hij een Israëlische Jood was. Dat was ruimschoots voldoende om haar een ‘heldin’ te maken voor de leider van de ‘gematigde’ Palestijnse Autoriteit (hierboven op de foto met Mona Awana een kopje dampende muntthee te drinken).
Abbas ontmoette haar niet als deel van de groep van ex-gevangenen. Hij betoonde haar zijn eer en respect voor de kindermoordenares door haar privé te ontmoeten! (De hele video van de ontmoeting wordt trots gepresenteerd op het videokanaal van Abbas op YouTube). Dat is uiteraard geen verrassing. Abbas was reeds eerder voordien speciaal afgereisd naar Libanon om er een andere vrijgelaten afschuwelijke kindermoordenaar te ontmoeten, Samir Kuntar. Het lijkt wel een gewoonte te zijn.
Maar, wanneer je in de VN of de EU bent, zorg er dan voor hem niet in verlegenheid te brengen door hem daarop te bekritiseren. Arabieren kunnen niet zo goed om met dergelijke kritiek. En naarmate ze zich dan beschaamder beginnen voelen, worden ze steeds minder ‘gematigd’. En dat zou dan uw schuld zijn. Dus behandel iemand, die kindermoordenaars vereert en verheerlijkt, met het nodige respect; de vrede kan er van af hangen.
Aanvulling Likoed Nederland: Stel je voor dat premier Netanjahoe een Israeli speciale eer zou bezorgen, als beloning omdat diegene een willekeurige Palestijnse tiener vermoord zou hebben: dagenlang in de kranten, kamervragen, VN resoluties enz. enz. Maar als Abbas zo iets doet …. dan blijft het stil.
