Reactie op: Vrouwen graag op de achterbank van Eva Ludemann in De Pers, 20 november 2011.
In bovenstaande artikel beschrijft Eva Ludemann de situatie van vrouwen in een ultra-orthodoxe wijk in Jeruzalem waar vrouwen en mannen bijvoorbeeld gescheiden moeten reizen. Hierbij insinueert ze dat deze situatie zich in heel Israel voordoet.
Dat is dus hetzelfde als zeggen dat wat er in een ultra-christelijke wijk in Urk gebeurd representatief is voor Nederland.
Dat is op z’n zachts gezegd bezijden de waarheid, en wel om de volgende redenen:
- Het is niet representatief voor Jeruzalem.
Lees bijvoorbeeld wat het Nieuw Israëlitisch Weekblad (NIW) schrijft over de nieuwe tram in Jeruzalem: “Een ritje met de tram is de ultieme multicultibelevenis: ultra-orthodoxe Joden, Palestijnse moslims, seculiere vrouwen in gedecolleteerde zomerjurkjes, toeristen in korte broeken, mannelijke en vrouwelijke soldaten, en veel, heel veel kinderen, alles zit en staat door elkaar in de stampvolle wagons.” Zie: De lightrail: uitje voor iedereen.
Ook de opperrabbijn van Israel heeft dit veroordeeld: Opperrabbijn Israel: vrouwen hoeven niet achter in de bus te zitten. Het geeft aan dat het hier om een randgroep gaat. Het is alsof je over Nederland schrijft dat christenen zich hier niet willen laten inenten, terwijl dat ook maar een kleine minderheid is.
- Het is helemaal niet representatief voor Israel.
Tel Aviv bijvoorbeeld is door Lonely Planet uitgeroepen als derde meest tolerante stad ter wereld, met name ook voor homo’s die elders in het Midden-Oosten niet of nauwelijk enige rechten hebben. Tel Aviv is daarin Amsterdam reeds allang gepasseerd. Zie: Tel Aviv ranked world’s 3rd hottest city for 2011.
- Israel is wat dat betreft een voorbeeld in de regio
Het is potsierlijk als Eva Ludemann Israel wat segregatie van mannen en vrouwen betreft negatief gaat vergelijken met Arabische landen. In Saoedi-Arabie mogen vrouwen niet eens auto rijden.
En ze schrijft in positieve zin over de ontwikkelingen in Egypte voor wat betreft de positie vrouwen. Blijkbaar weet ze niet wat daar echt gebeurt: “83 procent van de Egyptische en 98 procent van de buitenlandse vrouwen heeft ooit te maken gehad met seksuele intimidatie. Een groot deel wordt dagelijks lastiggevallen.”
Uit de Vara gids: De seksuele intimidatie waarmee Egyptische vrouwen dagelijks te maken krijgen.
Een ander Egyptisch voorbeeld is dan van de 22-jarige vrouwelijke blogger Aliya al-Mahdy. Zij is doordat ze een naaktfoto op haar weblog heeft geplaatst aangeklaagd wegens het daardoor “beledigen van de islam’. Daarmee riskeert zij de doodstraf.
Zie: Aanklacht tegen Egyptische naaktblogger (Algemeen Dagblad).
Zulke waanzin hangt de veertig Israelische vrouwen die een naakte steunactie voor haar organiseerden dus niet boven het hoofd: Israelische vrouwen steunen naaktactie Egyptische blogger Aliaa el Mahdy.
Er is kortom maar een plaats in het Midden-Oosten waar vrouwen en andere minderheden zoals homo’s echt worden beschermd en in hun waarde worden gelaten: Israel.
