Helaas weigert Abbas al jaren om serieus te onderhandelen over een definitief vredesverdrag, zoals afgesproken in de Oslo-akkoorden.
Hij komt niet over de ‘zeven drempels voor vrede’.
Wikileaks heeft aangetoond dat Israël serieus is met de tweestatenoplossing. Al 80 jaar overigens.
Maar Abbas?
Overigens herhaalt de geschiedenis zich. Toenmalig president Clinton formuleerde in 2000 het volgende voorstel: een Palestijnse staat in geheel Gaza en 97% van de Westbank, 3% grondcompensatie en Oost Jeruzalem (inclusief de Tempelberg) als hoofdstad. De Palestijnen krijgen tevens 30 miljard dollar schadevergoeding voor de vluchtelingen. Israël zegt ja.
Prins Bandar was namens Saoedi-Arabië bij de onderhandelingen. Hij is er van overtuigd dat het een geweldig aanbod is, het beste dat de Palestijnen ooit kunnen verwachten. Hij waarschuwde Arafat: “Als je dit weigert, is het geen tragedie, dat is een misdaad.”
Arafat koos voor de misdaad….
En nu weer:
“President Barack Obama begon onderhandelingen tussen de partijen. Precies wat de moslimwereld van hem vraagt. En exact op de dag dat dat begint, bombardeert een van de partijen om wie het gaat – Hamas – onschuldige Israëlische burgers, om het vredesproces te dwarsbomen. Het verhaal hier is: het Westen wil de Palestijnen niet rechtvaardig behandelen.
En op de dag dat Obama gaat onderhandelen, verstoren ze dat proces. Dus je vraagt je dan wel af hoe oprecht ze zijn over dat hele vredesproces.” (oud-premier Blair, Elsevier 30 oktober 2010)
Daarom: Israëlisch pragmatisme tegen terreur
Helaas is definitieve vrede door onderhandelingen de afgelopen vijftien jaar niet mogelijk gebleken. Dat kan ook niet terwijl de leiding in handen is Hamas-terroristen voor wie de vernietiging van Israël en het doden van Joden het hoogste doel is, zie het Hamas Handvest. De door Fatah onder Arafat ingezette geweldverheerlijking keert zich nu tegen hen, zie: Palestijnse geweldsverheerlijking basis van huidige crisis.
Zo zijn ook de geregeld opduikende verhaal dat Hamas over vrede zou willen praten fantasie, het gaat Hamas slechts om een wapenstilstand om daarna de Joden echt te kunnen vernietigen: Hamas Chief: Cease-fire a tactic.
Vanwege het Hamas Handvest is vrede onmogelijk: “Het opgeven van welk deel van Palestina dan ook betekent het opgeven van een deel van de religie …. Er is geen oplossing voor het Palestijnse probleem dan Jihad. Vredesvoorstellen en internationale conferenties zijn pure tijdverspilling, nutteloze exercities.”
Vandaar dat Israël nu eenzijdig aanstuurt op pragmatische oplossingen in het conflict teneinde de eigen burgers zo veel mogelijk te beschermen:
* terugtrekking uit Gaza,
* bouw van het veiligheidshek met de Westbank.
Israël heeft geen beste ervaringen met vrede sluiten. In de woorden van minister Clinton: “Toen Israël zich terug trok uit Libanon, kregen ze Hezbollah en 40.000 raketten. En toen ze zich terug trokken uit Gaza, kregen ze Hamas en 20.000 raketten.”
Waarom vrede zo moeilijk te bereiken is
De belangrijkste is dat de Arabieren geen Joodse staat willen accepteren, vooral om ideologische redenen (Moslim-fundamentalisme en nazisme/antisemitisme), zie bijvoorbeeld:
* De mythe van het Joodse kannibalisme.
* Tekenfilm prijst zelfmoordenaars,
* Premier Mahathir: Joden regeren de wereld,
* Alle Joden zijn apen en varkens, Hitler onschuldig,
* De nazi connectie van de Palestijnen.
Zie voor meer informatie ons zeer uitgebreide dossier over Palestijns en Arabisch extremisme, gebaseerd op (Engelstalige) vertalingen uit de Arabische media.
Daarnaast speelt een rol dat de dictatoriale Arabische regimes belang hebben bij een buitenlandse vijand, om de aandacht van binnenlandse problemen af te leiden, denk bijvoorbeeld aan: President Iran: Israël moet van de kaart geveegd.
Geschiedenis
Er zijn in de geschiedenis veel momenten geweest (zie ook: Geschiedenis van Israël ) dat de Israëli’s de Palestijnen op de Westbank en Gaza hebben aangeboden in vrede te leven in een eigen staat, de belangrijkste waren:
* 1937 delingsplan namens het Britse bewind over Palestina,
* 1947 Joodse acceptatie van het verdeelplan Verenigde Naties,
* 1967 dringend verzoek aan Jordanië om niet aan te vallen,
* 2000 aanbod Barak om in ruil voor vrede een Palestijnse staat te creëren, met de Westbank, Gaza en Oost-Jeruzalem.
Het is altijd geweigerd. Het waren de Arabieren die steeds voor oorlog kozen, in plaats van voor vrede. Als de Palestijnen het hadden gewild was er dus allang vrede geweest.
Zo begonnen de zelfmoordaanslagen niet ondanks de Oslo-vredesakkoorden maar waren juist het directe gevolg ervan. Moslimfundamentalisten vonden het idee van vrede met een Joodse staat afzichtelijk en starten dus met de aanslagen op bussen, restaurants, disco’s enz.
De Arabieren praten de terreur goed door te beweren dat het een reactie is op de Israëlische anti-terreur maatregelen! Pure schoolpleinlogica: “Het begon toen hij terugsloeg.”
Maar uit peilingen blijkt dat ook niet-radicale Palestijnen geen eigen staat willen als ze daarvoor concessies aan Israël moeten doen, zozeer leven Palestijnen nu in het verleden, zie bijvoorbeeld: Palestijnen willen geen eigen staat en Getting past normalization.
Al jaren blijkt uit opiniepeilingen slechts circa 20% van de Palestijnen een voorstander is van de tweestatenoplossing (Israëli’s circa 60%). Radicale Palestijnen willen blijven dromen van de vernietiging van Israël, gematigde Palestijnen willen de gigantische buitenlandse financiële hulp niet kwijt raken.
Het laatste Fatah congres – de partij van president Abbas – in juni 2009 bevestigde de ramkoers die zij wil volgen, dat besloot tot “geen erkenning van Israël” en “strijd en verzet”. President Abbas roept de Arabieren op om aan te vallen:
President Abbas: liever een nieuwe pan-Arabische oorlog dan vrede.
Wil Israël wel vrede?
Jazeker, dat was ook de bedoeling van de Oslo-akkoorden in 1993 met het principe ‘land voor vrede’. Israel heeft daarop inderdaad het grootste deel van de West Bank en Gaza aan de Palestijnse autoriteit overgedragen, zodanig dat 97% van de Palestijnen in autonoom gebied kwam te leven.
Echter, van de tegenprestatie ‘vrede’ is niets terecht gekomen. Integendeel, de terreur verveelvoudigde. Dat kwam omdat Arafat zijn bepalingen uit de Oslo-akkoorden niet na kwam.
De belangrijkste zijn: ontwapening en ontmanteling van terroristische organisaties en stoppen met de ophitsing tegen Joden in de Palestijnse media en op scholen. Voor dat laatste zie: Hoe Arafat een hele generatie opvoedde tot moord.
Arafat kon helaas de omslag van terrorist naar staatsman niet maken. Hij had een externe vijand nodig om zijn corrupte en van vriendjespolitiek doordrenkte regime staande te houden.
En ook voor de nabije toekomst ziet het er niet best uit. De huidige Palestijnse leiding is volgens het Hamas handvest voorstander van de vernietiging van de Joodse staat en de Joden, om een Islamitische staat op het grondgebied te kunnen vestigen.
De Palestijnen zullen moeten kiezen, voor Hamas (terreur) of voor vrede met Israël, allebei kan niet.
Palestijnse ‘vredeseducatie’
Volgens de Oslo vredesakkoorden is de belangrijkste Palestijnse verplichting om de bevolking “te instrueren over vrede”. Daar komt niets van terecht, integendeel, zie de vele vermeldingen op onze site.
De Hamas regering staat volledig achter het geweld, zie bijvoorbeeld: Hamas-regering juicht aanslag toe.
Bovendien blijken er geen Israëlische burgers meer te bestaan, want volgens de Palestijnen “kan elke Israëli in dienst worden opgeroepen en is dus feitelijk een soldaat”.
De Hamas regering en president Abbas ondersteunen juist terroristen, zie bijvoorbeeld:
* Israël doet inval in kantoor inlichtingendienst.
* Terrorist in Palestijnse politietop.
* Hamas weigert geweld op te geven,
* Abbas belooft Palestijnse strijders te beschermen.
Zie verder: Cultuur van haat. en nog meer voorbeelden in het Engelstalige gedeelte, de rubrieken: Palestinian and Arab extremism en Clips van de Palestijnse televisie.
De internationale gemeenschap had nooit mogen toestaan dat een racistische terreurbeweging aan de verkiezingen zou deelnemen (om deze nog te winnen ook). Bij alle andere verkiezingen waar ook ter wereld worden racisten en terroristen van deelname uitgesloten. Helaas had een dergelijke oproep van de Nederlandse Tweede Kamer geen resultaat: EU-verzet tegen stembusdeelname Hamas nodig.
Internationale troepenmacht een oplossing?
Zoals de ervaring leert (bijvoorbeeld in Hebron en Libanon) wordt dan soms eerder het Israëlische leger beperkt in haar handelingen dan de terroristen, met de gevolgen van dien voor de terreur en het aantal Israëlische burgerslachtoffers.
Gerelateerd:
- FUN! Joden kidnappen op Hamas zomerkamp.
- Vanuit Palestijns oogpunt bestaat er geen toekomst.
- Mahmoud Abbas liegt weer, Palestijnse Autoriteit zou niet aanzetten tot Jodenhaat.
- Huis verkocht aan een Jood? De doodstraf!
- Willen de Israëli’s vrede met de Palestijnen?
- Palestijnen verwijderen hun monument voor de vernietiging van Israël, voordat Obama het ziet.
- De Palestijnse nazi-imitatie jeugdbeweging bereidt zich voor op de Jihad.
- Abbas vernietigt Israel – op papier.
- De Oslo vredesakkoorden zijn verbroken.
