Katholiek Nieuwsblad, 26 september 2003.
Noot van Likoed Nederland: het is ongelooflijk hoe dit onderwerp in onze politiek correcte media wordt doodgezwegen. Hetzelfde geldt trouwens voor de universitaire wereld, waar de Utrechtse professor van der Horst gedwongen werd passages hierover uit zijn afscheidsrede te schrappen.
Zo blijft voor slechts weinigen bekend dat het nazi-gedachtegoed in de Arabische landen (met het moslim-fundamentalisme, waar het de voedingsbodem voor vormde) de belangrijkste oorzaak van het conflict in het Midden-Oosten is.
Yasser Arafat was in zijn jeugd de oogappel van de groot-moefti van Jeruzalem, Al-Hoesseini. Arafats eigen achternaam luidt ook Al-Hoesseini. Hoewel zijn bloedverwantschap met de moefti niet vaststaat, noemde hij hem wel ‘oom’.
Nog vorig jaar noemde Arafat in een interview met de Palestijnse krant Al Quds zijn oom “onze held” en vergeleek zijn eigen overlevingskunst met die van de Arabische nationaal-socialistische collaborateur.
“Wij zijn geen Afghanistan” zei Arafat bij die gelegenheid. “Wij zijn een groot volk. Kon men destijds onze held Haji Amin Al-Hoesseini vervangen? Er waren een aantal pogingen om van hem af te komen, omdat men hem als een collaborateur van de nazi’s beschouwde. Maar evengoed woonde hij in Caïro en nam hij deel aan de oorlog van 1948; ik was één van zijn soldaten.”
Wie was Haji Amin al-Hoesseini? De groot-moefti van Jeruzalem was voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog een overtuigde medestander van de nationaalsocialisten. Hij was een groot voorstander van de Duitse massamoord op de joden. Hij werd in feite een Duitse agent die de Engelsen verscheidene malen hebben gepoogd te arresteren.
Een van de ‘grootste’ prestaties van de moefti is het werven van tienduizenden moslims uit de Balkan voor de SS. Zijn moslimlegioenen namen later deel aan de massamoorden op duizenden Servische partizanen, joden en zigeuners.
Op 1 maart 1944 deed Arafats held in Berlijn een dramatische oproep op de radio:
“Arabieren! Sta op als één man en vecht voor jullie heilige rechten. Dood de joden waar je ze ook maar vinden kunt. Dit behaagt aan God, de geschiedenis en de godsdienst. Dit kan jullie eer redden.”
De moefti bezocht meerdere concentratiekampen en moedigde Hitler aan om de Endlösung ook toe te passen op de joden van Noord-Afrika en Palestina. Zijn enige voorwaarden voor het werven van de moslimlegioenen op de Balkan was de belofte van Hitler na de oorlog ook de joden van het Midden-Oosten aan te pakken. Deze moefti was Arafats mentor en spirituele ‘peetoom’.
(Aanvulling van Likoed Nederland: Dit was na de tweede wereldoorlog, toen Al-Hoesseini in Caïro ging wonen, op de vlucht voor de naoorlogse tribunalen voor oorlogsmisdadigers. Arafat is in Caïro geboren en groeide er op, niet in Palestina, iets wat hij uiteraard liever niet vermeldt. Hij deed het voorkomen of de moefti echt zijn oom was, om van zijn populariteit te profiteren, maar de familieband is nooit aangetoond.)
Mein Kampf
Een Arabische vertaling van Adolf Hitlers Mein Kampf is enige jaren te koop in de gebieden die vallen onder de Palestijnse autoriteit. Het bereikte in korte tijd de Palestijnse boeken-toptien. Het gaat om de heruitgave van een oorspronkelijke Libanese editie uit 1963 en 1995. Vertaler Luis Al-Haj merkt in de inleiding onder andere op:
“Deze vertaling van Mein Kampf is ongewijzigd gelaten door de censuur. We zorgden ervoor Hitlers opvattingen en theorieën over nationalisme, regimes en etniciteit zonder enige verandering door te geven omdat zij nog niet verouderd zijn en omdat wij, in de Arabische wereld, nog altijd lukraak op al die drie gebieden te werk gaan.”
Aanvullende informatie: Duitse Rijk financierde en bewapende Arabieren in Palestina
Van: Wikipedia
Na de Eerste Wereldoorlog keerde Amin al-Hoesseini naar Jeruzalem terug om er onderwijs te geven. In 1920 werd hij door het Britse militaire hof tot 10 jaar gevangenisstraf veroordeeld, omdat hij verantwoordelijk was voor de pogroms die in de Joodse wijk van Jeruzalem waren uitgebroken …
Vervolgens werden pogroms in Jeruzalem, Safed, Tiberias en Hebron uitgevoerd na oproepen van al-Hoesseini, niet gericht tegen Joodse immigranten maar tegen eeuwenoude Joodse gemeenschappen. Vooral in Hebron werd verschrikkelijk huisgehouden. In 1931 werden 26 moordenaars van al-Hoesseini’s milities door het Britse Militaire hof ter dood veroordeeld, waarvan uiteindelijk drie ervan werden terechtgesteld.
In 1935 richtte hij een Arabisch-Palestijnse politieke partij (PAP) op met zijn neef, Jamal al-Hoesseini, als voorzitter. De daaraan verbonden jeugdvereniging, Al-Futtawah, was daarvan de krachtigste factor die in Palestina talrijke pamfletten met nationaalsocialistische leuzen en hakenkruizen verspreidde.
Uit de leden van deze en andere paramilitaire verenigingen van jonge moslims in Palestina werden leden gerekruteerd voor geheime terroristische groeperingen, zoals de Jihad voor het Heilig Land die in Judea door Abdel Kader al-Hoesseini (Abd al-Qadir al-Husayni) werd opgericht en de in Galilea en Haifa optredende terreurgroep van sjeik Izz al-Din al-Kassam.
Op 19 april 1936 begon in Palestina een Arabische opstand die duurde tot 1939. Deze opstand werd geleid door het Arabisch Hoge Comité, dat werd voorgezeten door Al-Hoesseini, en gaf leiding aan de paramilitaire terreurgroepen. …
Joden en Joodse nederzettingen werden het doelwit van aanslagen. De moefti gebruikte deze opstand om zich te ontdoen van al die Palestijnen die het niet met zijn harde lijn eens waren en wilden onderhandelen met de Joden en de Britten zoals de machtige en invloedrijke stamhoofden van de Nashashibis en de Palestijnse christenen.
Zijn paramilitaire terreurgroepen traden tegen deze ‘dissidente’ Palestijnen harder op dan tegen de Joden. Zo doodden ze in 1938: 279 Joden en meer dan tweeduizend Palestijnen waarbij de laatsten met buitengewone wreedheid waren ‘behandeld’.
De opstand werd gesteund door de nazi-regering van het Duitse Rijk met financiering en wapenleveranties via Irak en Saoedi-Arabië.
Aanvullende informatie 2:
De nieuwe nazi’s
Nazisme en Hamas: gedeelde ideologie
Al-Qaida en Hamas – waarop ruim de helft van de Palestijnen heeft gestemd in 2006 – hebben een op het nazisme gebaseerde ideologie. Hamas is immers voortgekomen uit de Moslim Broederschap, opgericht in 1928, niet toevallig tegelijk met de opkomst van de nazipartij.
De eerste leider van de Palestijnen, de grootmoefti van Jeruzalem Al-Hoesseini, was dan ook vanaf het begin een fervent aanhanger van zowel de Moslim Broederschap als het nazisme. Zijn islamitische jeugdbeweging heette ‘de nazi-padvinders’.
In de Tweede Wereldoorlog heeft deze Jodenhater zich schuldig gemaakt aan vele nazi-oorlogsmisdaden. Zo wierf hij duizenden moslim-soldaten voor de Waffen-SS en zond duizenden Joodse kinderen richting de gaskamers.
Wat zijn dan de belangrijkste ideologische overeenkomsten tussen nazisme en Hamas?
- Het afwijzen van democratie. Hamas is sinds juni 2007 de alleenheerser in de Gazastrook. In die maand pleegde de Hamas een bloedige staatsgreep waarbij ze meer dan 160 Palestijnen die lid waren van de seculiere Fatah-partij vermoordde. Sommige leden van de Fatah-partij werden hierbij levend van flatgebouwen afgegooid, nadat hun handen en voeten met touwen waren vastgebonden. Nieuwe verkiezingen zijn in de Gazastrook niet gepland, dat wil de Hamas geheel in lijn met hun ondemocratische principes niet. Ook na de staatsgreep zijn tegenstanders van Hamas nog geregeld vermoord. Het volgt uit de ideologie; die is belangrijk, mensenrechten of de mening van de bevolking niet.
- Het militarisme en de keuze voor gewelddadige oplossingen. “Jihad is de manier, en de dood voor God de mooiste der wensen,” stelt artikel 8 van het handvest van Hamas. Artikel 13 van dit handvest vertelt dat er volgens de Hamas geen vreedzame oplossing mogelijk is: “Vredesinitiatieven, vredesplannen en internationale conferenties zijn in tegenspraak met de islamitische verzetsbeweging, tijdverspilling en loze moeite. De Palestijnen weten wel beter dan dat ze toestaan dat hun toekomst, hun rechten, hun lot op die manier tot speelbal worden gemaakt. Jihad is de enige oplossing.”
Vandaar dat kinderen militaire training en ook ideologische beïnvloeding buiten de ouders om krijgen. Dit doet Hamas onder meer door het organiseren van kinderkampen in de schoolvakanties. - De verbondenheid met de bodem. Gebied dat ooit islamitisch was kan nooit meer iets anders zijn. Artikel 11 van het handvest van de Hamas stelt: “Palestina is islamitisch land, bedoeld voor moslims tot de Dag des Oordeels. Dit geldt voor Palestina en alle andere landen die de moslims met geweld veroverden, want hierdoor zijn deze landen geheiligd voor moslimgeneraties tot het einde der dagen. “Dat geldt wat Hamas betreft uiteraard voor het hele grondgebied van Israël. Israël moet dus vernietigd worden. Dit geldt echter ook voor bijvoorbeeld Spanje en Griekenland, twee landen die ooit meer dan 500 jaar bezet waren door de moslims. Ook deze twee Europese staten moeten volgens Hamas heroverd worden om zo weer bij de Umma, de wereldgemeenschap van moslims, te worden gevoegd.
- Racisme. Jodenhaat doordrenkt de ideologie. “Zij veroorzaakten de Tweede Wereldoorlog, want ze werden rijk van de oorlogswinsten”, staat in artikel 22 van het handvest. “De dag de Oordeels komt niet totdat moslims alle Joden ter dood hebben gebracht”, staat in artikel 7 van het handvest van Hamas. Dat is duidelijker dan hoe het in Mein Kampf stond.
Aanvullende informatie 3:
historicus: nazi-propaganda stimuleerde antisemitisme Arabische wereld
Uit het bovenstaande blijkt de nauwe verwantschap tussen moslim-fundamentalisme en nazisme.
Historicus Jeffrey Herf beschrijft in zijn nieuwste boek ‘Nazi Propaganda for the Arab World’ de oorzaak: dat Nazi Duitsland tijdens de Tweede Wereldoorlog de steun van de Arabische wereld probeerde te krijgen door in te spelen op het daar al heersende antisemitisme. Na bestudering van duizenden Nazi-radio uitzendingen in het Arabisch in de periode 1939-1945 blijkt dat de Duitsers daarbij vooral teksten gebruikten uit de Koran, waarin wordt opgeroepen om de Joden uit te roeien.
Hoewel Jodenhatende boeken zoals Mein Kampf en Protocollen van de Oudsten van Zion al in de jaren ’30 in het Arabisch waren vertaald, kozen de Nazi’s er volgens Herf voor het reeds bestaande religieuze Islamitische antisemitisme te versterken, in plaats van het proberen te verspreiden van hun eigen redenen om de Joden te willen uitroeien.
“Jullie enige hoop om gered te worden is de vernietiging van de Joden, voordat zij jullie vernietigen,” werd er tijdens een van deze uitzendingen gewaarschuwd. De Nazi’s wezen de Moslims voortdurend op het feit dat ze vanwege hun Islamitische geloof verplicht waren om alle Joden te elimineren.
Herf schrijft dat de Nazi-propaganda een rol heeft gespeeld bij de ontwikkeling van de huidige Islamitische Jodenhaat. “Het Islamitische fundamentalisme was en is, net als het Europese totalitarisme in de 20e eeuw, een mix van zeer oude en geheel nieuwe elementen,’ verklaarde hij tegenover de Britse Telegraph. ‘De door Berlijn in Arabische taal geproduceerde propaganda was een belangrijk hoofdstuk in de langere geschiedenis van het radicale Arabische nationalisme en de militante Islam.”
De Nazi’s probeerden de Arabieren hun woede te laten richten op het Britse mandaat over Palestina, waarbij ze beweerden dat de pogingen om daar een Joodse staat op te richten een onderdeel waren van het Joodse plan om “over de hele wereld te heersen”.
De radio-uitzendingen vertegenwoordigen volgens Herf “één van de belangrijkste culturele uitwisselingen van de 20e eeuw.” De Nazi’s ontdekten dat ze politieke invloed in de Arabische wereld konden te krijgen door zich te concentreren op het bestrijden van het Zionisme. Hierbij werd de Arabische bevolking geïndoctrineerd met allerlei complexe antisemitische samenzweringstheorieën, die tot op de dag van vandaag door de meeste Moslims voor waar worden gehouden.
Een voorbeeld hiervan is wat Ayaan Hirsi Ali schrijft in ‘Mijn vrijheid’, over haar jeugd in Saoedi-Arabië (een land waar Joden geen voet mogen zetten):
“In Saoedi-Arabië werd alles wat slecht was, veroorzaakt door joden. Als de airconditioning kapot ging of er geen water meer uit de kraan kwam, gaven de Saoedische buurvrouwen daar de joden de schuld van. Hun kinderen moesten bidden voor de gezondheid van hun ouders en de vernietiging van de joden. Toen we na verloop van tijd naar school gingen, klaagden onze leraren eindeloos over alle duivelse dingen die de joden al jegens moslims hadden gedaan en nog van plan waren te doen.”
Herf zegt verder over die antisemitische samenzweringstheorieën dat deze “zelfs met succes worden ge(her)exporteerd naar grote delen van de bevolking van met name Europa, maar ook de VS en de rest van de wereld.”
Een voorbeeld van deze export was in Nederland te zien bij de moord op Theo van Gogh. Theo van Gogh was niet Joods. Hij was zelfs bepaald niet geliefd in Joodse kring, vanwege zijn grappen over de holocaust. Toch zag zijn moordenaar Mohammed B. hem als onderdeel van een Joodse samenzwering.
Daarom prikte hij na zijn moord een antisemitisch pamflet in de borst van Theo van Gogh, met zinnen als: “Wat vindt u van het feit dat er een burgemeester in Amsterdam aan het roer staat , die een ideologie aanhangt waarin Joden tegen niet-Joden mogen liegen?”
Via het moslimfundamentalisme komt dus een variatie op het nazisme terug naar Europa.
Lees meer:
- Klik om meer artikelen te lezen met de trefwoorden: grootmoefti en nazisme.
- Video: The association between Nazism and Arab antisemitism.
- Video: Grand Mufti Amin Al Husseini of Jerusalem.
