Door Afshan Ellian, hoogleraar Sociale cohesie, burgerschap en multiculturaliteit aan de Universiteit van Leiden.
12 september 2011.
De Arabische storm heeft de joodse staat bereikt. Fundamentalisten zijn bezig om de Arabische storm, die de westerse media liefkozend Arabische Lente noemen, naar Israel te leiden.
Maar wacht even, de Arabische Lente zou toch de democratie en mensenrechten vestigen?
Het was en het is een storm, en nog geen lente!
Strategie
Op deze plek heb ik een paar maanden geleden geschreven over de strategie van de moslimfundamentalisten in Egypte: het destabiliseren van het militaire gezag, het aangaan van een tijdelijk bondgenootschap met de liberalen en linksige Egyptenaren en het organiseren van een ernstig conflict met Israel.
Deze strategie wordt nu in Egypte uitgevoerd. De democratische omwenteling moet leiden tot een gewelddadige confrontatie met Israel en daarna met de Verenigde Staten.
Terroristen
Enige tijd geleden viel een aantal Palestijnse terroristen via Egypte Israel aan. Ouderwets richtten zij zich op onschuldige burgers in een bus. Dat noem je pas moed.
Op het moment dat Israelische helikopters verschenen, vluchtten ze naar de Egyptische kant van de grens. Daarbij kwamen per ongeluk vijf Egyptische soldaten om het leven. Daarvoor verontschuldigde Israel zich.
Maar al voor deze gebeurtenissen demonstreerden de Egyptische jihadisten voor de Israelische ambassade. De erkenning van de staat Israel is een doorn in het oog van de fundamentalisten.
32 jaar vrede
Na 32 jaar wankelt het vredesverdrag tussen Israel en Egypte. President Anwar Sadat is vanwege dit verdrag om het leven gebracht door een jihadist.
President Hosni Mubarak zette de lijn van vrede en dialoog voort. Ook hij is niet meer aan de macht. In het ontstane machtsvacuum hebben de jihadisten het gemunt op de Israelische ambassade.
De Israelische ambassade in Egypte is een symbool van vrede tussen moslims en de joodse staat, en van de erkenning van de joodse staat door een Arabisch-islamitisch land. Daarom is de ambassade van Israel doelwit van de radicale moslims. Daarom werd ook ooit president Sadat doelwit van de jihadisten: een moslim, een president die de joodse staat erkende.
Commando’s
Ze vielen de ambassade aan. Ternauwernood konden Egyptische commando’s de Israelische diplomaten redden. De Israelische vlag op het ambassadegebouw is neergehaald en in brand gestoken. De Egyptische politie doodde bij deze actie drie Egyptenaren. Deze feiten tonen de ernst van de toestand.
In de berichtgeving werd gesproken in termen van: de anti-Israelische gevoelens onder Egyptenaren waren aangewakkerd door een incident, waarbij vijf Egyptische soldaten omkwamen. Maar die doden zijn niet de oorzaak van anti-Israelische gevoelens bij de radicale moslims die de ambassade hebben bestormd.
Bestaansrecht
Nee, vrienden, vraag aan deze gewelddadige moslims of de joodse staat het bestaansrecht heeft. Dan zult u het hele verhaal horen – het verhaal dat niets te maken heeft met die vijf soldaten of het gehele Palestijnse volk.
Maar je moet ze prikkelen om de volle waarheid te horen te krijgen: in het land dat ooit door de moslims is veroverd en geislamiseerd, mogen joden en christenen geen eigen staat hebben.
Bovendien zijn de joden slechts dhimmi’s en niet meer dan dat. En dat is de status van een tweederangs burger onder een islamitische staat.
Koerswijziging
Ook de Turkse fundamentalisten zijn bezig met Israel. De Turkse premier Erdogan sluit zich graag aan bij deze regionale koerswijziging: de Arabische storm moet naar Israel gaan.
Daarbij gebruikte Erdogan als aanleiding het rapport van de Verenigde Naties over de Gazavloot. De VN berispten Israel wegens de hardheid van de actie tegen de Turkse schip dat zonder toestemming naar Gaza voer. Daarbij kwamen een paar Turkse fundamentalisten om.
Wel erkennen de VN het recht van Israel om een militaire blokkade aan te leggen bij Gaza. De Israelische handelingen waren legaal maar disproportioneel. Een evenwichtig oordeel dat Ankara niet beviel.
Hooligans
Erdogan is niet geinteresseerd in een evenwichtig oordeel over de joodse staat. Ook hij wil, net als die jihadistische hooligans in Cairo, de confrontatie aangaan met Israel. Daarmee is hij al een paar jaar bezig.
Erdogan maakt gebruik van nationalistische gevoelens om de diplomatieke en ook militaire banden met Israel te beperken dan wel te breken. Daarmee tart hij voor de zoveelste keer het Turkse leger. Israel is immers een betrouwbare bondgenoot van Turkije.
Niemand kan een sluitende voorspelling doen over de afloop van dit conflict. Maar de joodse staat wordt opnieuw ernstig op de proef gesteld.
