Artikel van Likoed Nederland op Allemaalpolitiek.nl, 5 juni 2011.
“Het was alsof je keek naar Bambi die het opneemt tegen Godzilla.”
De Israelische premier Netanjahoe bezocht vorige week Washington. Daar viel hem de bijzondere, zeldzame eer te beurt om een gezamenlijke bijeenkomst van het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden en de Senaat toe te spreken.
Tevens hield de Amerikaanse president Obama een aantal speeches over de ontwikkelingen in het Midden-Oosten.
Wat In de Nederlandse kranten ontbreekt, is een goede analyse van wat die ontwikkelingen betekenen voor het vredesproces en het Arabisch-Israelische conflict.
Amerikaanse kranten doen dat wel; die komen tot de conclusie dat president Obama amateuristisch bezig is geweest. Hieronder volgen vertalingen van – gedeelten van – drie artikelen uit Amerikaanse kranten die dat duidelijk maken:
1. Zo schrijft de veelbekroonde columnist Charles Krauthammer in de kwaliteitskrant van Amerika, de Washington Post, onder de titel ‘Wat Obama Israel heeft aangedaan’:
“Alle Arabisch-Israelische onderhandelingen bevatten een fundamentele asymmetrie: Israel geeft land, dat is tastbaar, de Arabieren doen beloften, die vluchtig zijn. De gebruikelijke Amerikaanse oplossing is om Israel te vragen om toch risico’s te nemen voor de vrede, die Amerika dan compenseert door het geven van veiligheidsgaranties voor Israel.
Bijvoorbeeld op basis van een dergelijke plechtige garantie heeft Israel zich teruggetrokken uit Gaza. Om het risico daarvan te beperken gaf president George W. Bush een schriftelijke garantie dat Amerika het behoud van de grote nederzettingenblokken zou ondersteunen in een vredesakkoord, tegen een terugkeer naar de grenzen van 1967 zou zijn en het zogenaamde Palestijnse recht op terugkeer naar Israel zou afwijzen.
In zijn toespraak van president Obama heeft hij deze toezeggingen verscheurd. Hij verklaarde dat het Arabisch-Israelische conflict wel zou moeten worden opgelost op basis van “de 1967 lijnen met wederzijds overeengekomen uitruilen van gebied.”
Ook verklaarde Obama: “De status quo is onhoudbaar, en Israel moet ook moedig handelen om een duurzame vrede te bevorderen.”
Israel ook? Precies wat voor moedige stappen voor vrede hebben de Palestijnen dan genomen? Israel heeft al drie keer vergaande aanbiedingen gedaan voor een Palestijnse staat, heeft zich teruggetrokken uit Gaza en probeert al twee jaar om onderhandelingen van start te laten gaan.
Ondertussen vuren de Palestijnen in Gaza raketten af op Israelische steden en dorpen. En op de Westbank wees de Palestijnse president Mahmoud Abbas het vredesvoorstel van Olmert af, liep hij weg van de onderhandelingen met Benjamin Netanjahoe, en tart momenteel de Verenigde Staten. Dit doet hij door niet te streven naar vredesbesprekingen, maar naar soevereiniteit – zonder vrede, zonder erkenning van Israel – bij de VN. En om dit om zeep helpen van het vredesproces te verzekeren, stemt Abbas in met een regering van nationale eenheid met de openlijk genocidale Hamas. Zelfs Obama erkent dat dit verder onderhandelen onmogelijk maakt.
En wat is Obama’s reactie op deze onophoudelijke Palestijnse dwarsheid? Die te belonen door het om zeep helpen van de toezeggingen van Bush.
De enige resterende vraag is of dit perverse en uiteindelijk zelfvernietigende beleid geboren is uit echte antipathie tegen Israel of het gevolg is van de arrogantie van een blunderende amateur, die weigert om in te zien dat hij de vrede ondermijnt, ja zelfs de mogelijkheid tot onderhandelen.”
2. Frontpage Magazine schrijft onder de kop: ‘De geschiedenisles inzake het Midden-Oosten die Obama dringend nodig heeft’:
“Nadat president Obama de Israelische premier Benjamin Netanjahoe vorige week verraste met de nu beruchte verklaring over het principe van de grenzen van 1967, reageerde Netanjahoe met wat persbureaus omschrijven als een ‘geschiedenisles’.
De geschiedenis van het Midden-Oosten heeft keer op keer aangetoond tijd dat onderhandelingen in het geheim moeten gebeuren en vrij moeten zijn van inmenging van buitenaf. Hoe meer het in de openbaarheid gebeurt, hoe meer de Palestijnen worden aangemoedigd om verontwaardigd te doen, te traineren en te manipuleren.
Dit een les die Obama helaas nog niet heeft geleerd. Zijn variant van de Amerikaanse Midden-Oosten diplomatie is het omgekeerde van wat heeft gewerkt, en een kopie van wat is mislukt.
Het voorspelbare resultaat is dat de Palestijnen nu naar de Algemene Vergadering van de VN gaan voor een publiciteitsstunt die effectief het einde betekent van het Oslo vredesproces en die tot meer anarchie zal leiden in een toch al instabiele regio.
De geschiedenis laat zien dat de president onmiddellijk op zijn schreden terug zou moeten keren om het vredesproces te redden. Maar dat is een geschiedenisles die waarschijnlijk niet gevolgd wordt.”
3. Hoogleraar buitenlandse betrekkingen Walter Russell Mead schrijft in ‘American Interest’, onder de titel ‘De dromer gaat neer in de boksring, uitgeteld’:
“De laatste paar weken heeft Obama zich laten zien als de minst vaardige manager van de Amerikaanse Midden-Oosten politiek in zeer lange tijd. Hij heeft woede en frustratie opgeroepen bij oude vrienden, maar maakte toch geen vooruitgang bij het verzoenen van vijanden.
Zijn groteske, vernederende en volledige diplomatieke mislukking in zijn omgang met premier Netanjahoe is vrij uniek in de Amerikaanse geschiedenis.
Drie keer is hij ingegaan tegen Netanjahoe; drie keer heeft hij roemloos gefaald. De laatste nederlaag – de dodelijke, vernietigende toespraak van Netanjahoe tot het Congres, waarin hij het buitenlands beleid van president Obama aan stukken scheurde onder voortdurende staande ovaties door de parlementsleden van beide politieke partijen – is mogelijk de meest opzienbarende en doeltreffende openbare terechtwijzing aan een Amerikaanse president dat ooit door een buitenlandse staatsman is gegeven.
Netanjahoe versloeg Obama alsof het een roodharig weeskindje betrof; hij speelde met hem als met een kuikentje, hij hamerde op hem in of het een grote koperen trommel was. De premier van Israel draaide kringetjes om zijn tegenstander. Het was alsof je keek naar Bambi die het opneemt tegen Godzilla.
De minister-president veegde de vloer aan met onze man. Obama sprak zijn ’67 toespraak uit; Bibi scheurde hem aan flarden. Obama houdt vervolgens enkele dagen laten nog een toespraak, nerveus, onzeker, weifelachtig.
Vervolgens laat Bibi figuurlijk gesproken een bom vallen in het Amerikaanse Congres, waardoor de hele wereld ziet dat de premier van Israel aanzienlijk meer steun heeft in zowel het Huis van Afgevaardigden als in de Senaat dan de president van de Verenigde Staten.
Het nieuwe Midden-Oosten beleid van president Obama – dat bedoeld was om de puinhopen op te ruimen van zijn oude beleid en om de president weer op de been te helpen – is al geruineerd voordat het van start is gegaan.
Israel is van belang in de Amerikaanse politiek, als bijna geen ander land op aarde. Dat toonde de verbluffende, overweldigende reactie op premier Netanjahoe in het Congres aan. Het volk en het verhaal van Israel raakt de Amerikaanse ziel in het hart, op mysterieuze wijze, ook ver buiten de Amerikaans-joodse en de protestants-fundamentalistische gemeenschappen.
Dit diepzittende Amerikaanse gevoel van verbondenheid en – ja – liefde voor Israel beperken de mogelijkheden van Amerikaanse regeringen. De president lijkt dat met zijn verstand wel te weten.
Maar hij had duidelijk geen idee waar hij het tegen op nam, toen Bibi Netanjahoe naar zijn stad kwam.”
Daardoor heeft Obama zichzelf weggezet als een clown.
Ik hoop dat ik ongelijk heb, maar ik denk dat de volgende intifada deze week een stuk dichterbij is gekomen.”
PS Het lijkt erop dat president Obama zich realiseert dat hij ‘een beetje dom’ is geweest.
