Opinie artikel van Likoed Nederland, Het Vrije Volk, 16 april 2011.
Volkskrant columnist von der Dunk – en anderen – maken er een gewoonte van om vergelijkingen te maken tussen het handelen van Israel en de nazi’s. Volgens de definitie van antisemitisme van de EU uit 2005 is die vergelijking antisemitisch.
Dat is erg genoeg. Echter, de realiteit is precies tegenovergesteld.
Dat willen wij vandaag – op de dag af tien jaar nadat Hamas de eerste raket uit Gaza afschoot – nader toelichten.
De eerste leider van de Palestijnen was de grootmoefti van Jeruzalem, Mohammed Al-Hoesseini. Hij was het die in de jaren ’30 van de vorige eeuw in het Britse Mandaatgebied een soort burgeroorlog tegen de Joden en de Engelsen begon.
Vanaf het begin was Al-Hoesseini een fervent aanhanger van zowel de Egyptische Moslim Broederschap, tegenwoordig de belangrijkste kanshebber voor het winnen van de verkiezingen in Egypte, als het nazisme.
Zijn islamitische jeugdbeweging heette niet voor niets ‘de nazi-padvinders’. En in de Tweede Wereldoorlog heeft deze Jodenhater zich schuldig gemaakt aan vele nazi-oorlogsmisdaden. Zo wierf hij duizenden moslim-soldaten voor een aparte moslimeenheid van de SS, de SS-Handschar, en stuurde duizenden Joodse kinderen uit Roemenie naar de gaskamers.
De radicaal-islamitische terreurbeweging Hamas – waarop ruim de helft van de Palestijnen in 2006 heeft gestemd – komt voort uit die Egyptische Moslimbroederschap, net als Al-Qaida en andere moslim-fundamentalistische organisaties. Hamas heeft net als de Moslim Broederschap een op het nazisme gebaseerde ideologie. Het nazisme was een belangrijke inspiratie van het moslim-fundamentalisme en de ideologieen vertonen dan ook grote verwantschap.
Wat zijn de belangrijkste ideologische overeenkomsten tussen het nazisme en Hamas?
- Het afwijzen van democratie.
Hamas is sinds juni 2007 de alleenheerser in de Gazastrook. In die maand pleegde de Hamas een bloedige staatsgreep waarbij ze meer dan 160 Palestijnen die lid waren van de seculiere Fatah-partij vermoordde. Sommige leden van de Fatah-partij werden hierbij levend van flatgebouwen afgegooid, nadat hun handen en voeten met touwen waren vastgebonden.
Nieuwe verkiezingen zijn in de Gazastrook niet gepland, dat wil de Hamas geheel in lijn met hun ondemocratische principes niet. Ook na de staatsgreep zijn tegenstanders van Hamas nog geregeld vermoord.
Het volgt uit de ideologie; die is belangrijk, mensenrechten of de mening van de bevolking niet.
- De verbondenheid met de bodem (blut und boden).
Gebied dat ooit islamitisch was kan nooit meer iets anders zijn.
Artikel 11 van het Handvest van Hamas stelt: “Palestina is islamitisch land, bedoeld voor moslims tot de Dag des Oordeels. Dit geldt voor Palestina en alle andere landen die de moslims met geweld veroverden, want hierdoor zijn deze landen geheiligd voor moslimgeneraties tot het einde der dagen.”
Dat geldt wat Hamas betreft uiteraard voor het hele grondgebied van Israel. Israel moet dus volledig vernietigd worden.
Dit geldt echter ook voor bijvoorbeeld Spanje, Portugal, Albanie en Griekenland, landen die ooit meer dan 500 jaar bezet waren door de moslims. Ook deze Europese staten moeten volgens Hamas heroverd worden om zo weer bij de Umma [de wereldgemeenschap van moslims] te worden gevoegd.
- Het militarisme en de keuze voor een gewelddadige oplossing.
Artikel 13 van het Handvest van Hamas leert ons dat er volgens de Hamas geen vreedzame oplossing mogelijk is: “Vredesinitiatieven, vredesplannen en internationale conferenties zijn in tegenspraak met de islamitische verzetsbeweging, tijdverspilling en loze moeite. De Palestijnen weten wel beter dan dat ze toestaan dat hun toekomst, hun rechten, hun lot op die manier tot speelbal worden gemaakt. Jihad is de enige oplossing.”
Vandaar dat kinderen militaire training en ook ideologische beinvloeding buiten de ouders om krijgen. Dit doet Hamas onder meer door het organiseren van kinderkampen in de schoolvakanties.
- Racisme. Jodenhaat doordrenkt de ideologie.
“Zij [de Joden] veroorzaakten de Tweede Wereldoorlog, want ze werden rijk van de oorlogswinsten”, staat in artikel 22 van het Handvest van Hamas.
“De dag de Oordeels komt niet totdat moslims alle Joden ter dood hebben gebracht”, leert artikel 7 van het Handvest van Hamas ons.
Dat is duidelijker dan hoe het in Mein Kampf stond.
De nazi’s stimuleerden het moslim-fundamentalisme en Jodenhaat
De nazi’s bedreven veel op Arabieren gerichte propaganda, vooral via de radio, het massamedium van die tijd. Zij hoopten door in te spelen op Arabische Jodenhaat dat de Arabische bevolking in verzet zou komen tegen het Engelse bewind, de tegenstander van nazi-Duitsland (Engeland was voor de tweede wereldoorlog in grote delen van de Arabische wereld de baas).
Jeffrey Herf, hoogleraar geschiedenis aan de Universiteit van Maryland, beschrijft in zijn boek uit 2009, “Nazi Propaganda for the Arab World’, hoe dat in zijn werk ging. De duizenden radio-uitzendingen in het Arabisch vertegenwoordigen volgens Herf “één van de belangrijkste culturele uitwisselingen van de 20e eeuw.”
De nazi’s ontdekten dat ze politieke invloed in de Arabische wereld konden krijgen door zich te concentreren op het bestrijden van het zionisme en de Joden.
Antisemitische samenzweringstheorieen
Herf stelt: “Hierbij werd de Arabische bevolking geïndoctrineerd met allerlei complexe antisemitische samenzweringstheorieen, die tot op de dag van vandaag door veel moslims voor waar worden gehouden.”
Een voorbeeld hiervan is wat Ayaan Hirsi Ali schrijft in ‘Mijn vrijheid’, over haar jeugd in Saoedi-Arabie (een land waar Joden geen voet mogen zetten):
“In Saoedi-Arabie werd alles wat slecht was, veroorzaakt door joden. Als de airconditioning kapotging of er geen water meer uit de kraan kwam, gaven de Saoedische buurvrouwen daar de joden de schuld van. Hun kinderen moesten bidden voor de gezondheid van hun ouders en de vernietiging van de joden. Toen we na verloop van tijd naar school gingen, klaagden onze leraren eindeloos over alle duivelse dingen die de joden al jegens moslims hadden gedaan en nog van plan waren te doen.”
Herintroductie in Europa
Herf zegt verder over die antisemitische samenzweringstheorieen dat deze “zelfs met succes worden ge(her)exporteerd naar grote delen van de bevolking van met name Europa, maar ook de VS en de rest van de wereld.”
Een voorbeeld van deze export was in Nederland te zien bij de moord op Theo van Gogh. Theo van Gogh was niet Joods. Hij was zelfs bepaald niet geliefd in Joodse kring, vanwege zijn grappen over de holocaust. Toch zag zijn moordenaar Mohammed B. hem als onderdeel van een Joodse samenzwering.
Daarom prikte hij na zijn moord een antisemitisch pamflet in de borst van Theo van Gogh, met zinnen als: “Wat vindt u van het feit dat er een burgemeester in Amsterdam aan het roer staat [Job Cohen], die een ideologie aanhangt waarin Joden tegen niet-Joden mogen liegen?”
Via het moslimfundamentalisme komt dus een variatie van het nazisme terug naar Europa.
