Ingezonden brief aan Intermediair, 15 april 2011.

In Intermediair nummer 13 wordt op pagina 12-13 door uw redacteur Wouter Smilde in de rubriek ‘De Feiten’ aandacht besteed aan VN-resoluties.

Hierbij komt ook resolutie 242 aan bod. Smilde schrijft hierover:

“Resolutie 242 vraagt om terugtrekking van Israelische troepen uit bezette gebieden. De Franse tekst spreekt echter van de bezette gebieden. Israeli’s hielden de Engelse vertaling aan en trokken zich alleen een beetje terug.”

Bijna alles in dit kleine stukje tekst klopt niet:

1. Weliswaar staat in de resolutie dat Israel de gebieden die het in 1967 veroverde op Jordanie, Syrie en Egypte – nadat deze landen Israel hadden aangevallen – terug zou moeten geven, echter resolutie 242
   stelt heel uitdrukkelijk uitgebreide voorwaarden daarbij aan de Arabische landen:
   • “een rechtvaardige en duurzame vrede”,
   • “beeindiging van alle oorlogsdreiging”,
   • “erkenning van de Israelische soevereiniteit en het territorium”,
   • “vrij van bedreigingen en gewelddadigheden, mede door gedemilitariseerde zones”,
   • “een vrije doortocht van schepen”,
   • “het recht om in vrede te leven binnen veilige en erkende grenzen”.

   Dit hele gedeelte over de Arabische verplichtingen om een Israelische terugtrekking verantwoord te laten plaats vinden ontbreekt, en dat is vreemd. Je mag toch aannemen dat als je een pagina maakt die
   ‘De Feiten’ heet, je je ook enigszins verdiept in die feiten. Want bronnen die het bovenstaande bevestigen zijn wel heel erg gemakkijk te vinden.

   Zie bijvoorbeeld: United Nations Security Council Resolution 242.

2. Met de tekst dat Israeliers zich alleen maar een beetje hebben teruggetrokken wordt geinsinueerd dat Israel zich ook nooit aan internationale regels wil houden.Echter Israel probeert al sinds 1967 op basis van resolutie 242 vrede te bereiken. Decennialang was dat onmogelijk door de Arabische drie nee’s in de Verklaring van Khartoem in 1967: nee tegen
   erkenning van Israel, nee tegen onderhandelingen met Israel en nee tegen vrede met Israel (bron: Khartoum_Resolution ).
   Dat is de reden dat Israel zich niet kon terugtrekken. Het was en is dus niet Israel dat resolutie 242 niet uit wil voeren.Wel wordt het verschil in Engelse en Franse versie aangehaald. De Engelse versie is bepalend. Dat de terugtrekking niet volledig zou hoeven te zijn blijkt tevens uit de noodzakelijke “veilige grenzen”.
3. Israel heeft zich trouwens in ruil voor een vredesverdrag met Egypte uit de hele Sinai teruggetrokken en zelfs zonder vredesverdrag uit Gaza, dus uit het overgrote deel van het gebied dat in 1967 bezet werd.Of de terugtrekking uit Gaza verstandig was, blijft de vraag, want Hamas nam al snel de macht over in Gaza, schafte de democratie daar per direct af, vermoordde 165 leden van de concurrerende Fatah-
   partij, voerde de sharia in waardoor vrouwen nu niet meer mogen dansen, en ging Israelische burgers met 8.000 raketten bestoken, wat een oorlogsmisdaad is.Bron: Islamization of the Gaza Strip.

Kortom, in uw rubriek ‘De Feiten’ heeft u zaken naar voren gebracht met betrekking tot Israel die simpelweg
onjuist zijn. Het zou u sieren als u bovenstaande ‘feiten’ zou rectificeren, zodat de lezer daadwerkelijk een
juist beeld krijgt met betrekking tot wat resolutie 242 nu precies inhoudt.