Brabosh.com, 20 december 2010.

Zoals Israel & Palestijnen Nieuws Blog meldde op 20 december 2010:

“De bevestiging van Hamas dat een veel hoger aantal strijders door Israel is gedood tijdens de Gaza oorlog, al op 1 november door de Jerusalem Post bericht, is nog steeds niet echt doorgedrongen tot de media en de vele organisaties en mensen die indertijd vooraan stonden met felle veroordelingen van Israel. Dershowitz vraagt terecht dat het Goldstone Rapport, dat uitging van de cijfers die Palestijnse bronnen gaven, de cijfers en daarmee ook de conclusies herziet, evenals Amnesty International en andere mensenrechtenorganisaties die rapporten uitbrachten over Cast Lead.”

Onderstaand artikel is van Harvard professor in de rechten Alan Dershowitz, door Brabosh.com vertaald uit het Engels.

Hamas leider gaf toe dat Israel vooral strijders doodde.

Sinds het einde van de Gaza-oorlog in januari 2009 zit Israel in de beklaagdenbank op de beschuldiging van het aanvallen en doden van burgers, en dat in de plaats van de terroristische strijders van Hamas & Co. De Israelische Defense Force (IDF = Israelisch leger) heeft steeds volgehouden dat tijdens Operatie Cast Lead enkel de strijders het doelwit waren van de inspanningen om haar burgers te beschermen tegen raketaanvallen.

Het IDF beweerde ook dat het merendeel van de doden gesneuvelde terroristen waren en hebben lijsten uitgegeven met de namen van veel van de gedode strijders en identificeerde hen als leden van de specifieke militaire cellen van Hamas.

Ondanks ongekende inspanningen om burgerslachtoffers te voorkomen – met inbegrip van het verspreiden van honderdduizenden folders, telefoongesprekken en het droppen van onschadelijke lawaai makende waarschuwingsbommen – werden toch een aantal burgers gedood, omdat Hamas zich opzettelijk verborg achter burgers, om hen te gebruiken als schild, telkens zij raketten afvuurden op Israelische burgers.

Na het einde van de Gaza-oorlog, die in wezen de raketaanvallen van Hamas tegen Israelische burgers van Hamas heeft gestopt [op 330 raketten en mortiergranaten na sinds het IDF zich terugtrok; Brabosh.com], volgde er een groot debat over het feitelijke aantal burgers dat in Gaza werd gedood, en de verhouding van het aantal burgerslachtoffers tot het aantal feitelijke terroristen die gedood werden in deze moeilijke militaire operatie.

Israelische standpunt

De Israel Defense Force (IDF) plaatste het totale aantal gekende gedode strijders op 709 en het aantal gekende burgerdoden op 295, met 162 slachtoffers (meestal mannen van weerbare leeftijd) als ‘onbekend’. Zo’n een verhouding, indien dat klopt, zou een veel beter resultaat zijn dan ooit werd bereikt door een andere natie in een vergelijkbaar conflict.

Het was dan ook geen verrassing dat de vijanden van Israel deze verhouding aanvankelijk betwistte en beweerde dat het aantal gedode strijders veel lager lag en het aantal burgers veel hoger. De Verenigde Naties, het Goldstone Rapport, verschillende ‘mensenrechten’ groepen en vele organisaties in de media hebben automatisch de gedocumenteerde cijfers van Israel afgewezen en gaven de voorkeur aan de vervormde cijfers die werden aangeboden door Hamas en door andere Palestijnse bronnen.

Hamas geeft leugen toe

Maar in een verklaring die onlangs werd gedaan, bevestigde een leider van Hamas dat de stelling van Israel correct was die beweerde dat ongeveer 700 strijders werden gedood.

Eerst en vooral een woord over de context van deze verklaring van Hamas. In de nasleep van de oorlog, kwam Hamas onder druk te liggen door de grote kritiek die rivaliserende terroristische groepen uitten omdat Hamas niet genoeg zou gedaan hebben om Gaza te verdedigen en voor het toelaten dat er zoveel burgerslachtoffers werden gemaakt.

Aldus werd in een recent interview met de Londense krant Al-Hayat, door Fathi Hamad, van het Hamasministerie van Binnenlandse Zaken op deze kritiek als volgt gereageerd:

“Er werd gezegd dat er mensen uit het volk werden gewond door de oorlog, maar maakt Hamas dan geen deel uit van het volk? Het is een feit dat op de eerste dag van de oorlog het hoofdkantoor van de politie werd getroffen en 250 leden van Hamas en van verschillende facties werden gedood, naast de 200 tot 300 agenten van de [Izz al-Din] al-Qassam Brigades [de gewapende vleugel van Hamas; Brabosh.com].

Daarnaast werd 150 beveiligingspersoneel gedood, en de rest waren gewone mensen.” (De originele tekst van het interview in het Arabisch, zoals herdrukt werd in de Hamaskrant Felesteen, is te vinden op de website van de Meir Amit Intelligence and Terrorism Information Center. Het werd eveneens gepubliceerd door Agence France Presse/AFP)

Deze verklaring bevestigt niet enkel de Israelische aantallen maar is tegelijk een erkenning wat Israel al lang heeft gemeld over de 250 politieagenten die werden gedood op de eerste dag van de strijd: het waren inderdaad “leden van Hamas en van de verschillende facties” en inderdaad “strijders” voor een realistische definitie van dit begrip.

De cijfers van Fathi Hamad staan in schril contrast met de oorspronkelijke cijfers die werden afgegeven door Palestijnse groepen die beweerde dat slechts 48 strijders werden gedood en dat dit aantal slechts 17 procent bedroeg van alle doden.

Goldstone rapport

Omdat het kritiekloos de oorspronkelijke bewering van Hamas aanvaardde van het kleine aantal gedode strijders, was het Goldstone Rapport in staat om tot de gebrekkige conclusie te komen dat het doel van de operatie geweest moet zijn om zoveel mogelijk burgers te doden en niet de strijders. Dit is wat het Goldstone Rapport erover zei:

“De Commissie merkt op dat de statistieken uit niet-gouvernementele bronnen over het algemeen consistent zijn. Statistieken die aantonen dat slechts minder dan een op vijf personen die bij het gewapend conflict werden gedood een strijder was …. verhogen ten zeerste de bezorgdheid over de manier waarop Israel de militaire operaties in Gaza heeft geleid. De tegenovergestelde beweringen die werden bekendgemaakt door de regering van Israel vallen beneden het niveau van de normen van het internationale recht.”

Nu dat Hamas toestemming gaf om de waarheid te vertellen – met name dat er in feite zo’n 700 strijders zijn gedood [ipv burgers] – maakt nu dat de Goldstone Commissie in feite verplicht wordt om haar foutieve conclusie [ingegeven door foutieve informatie] te heroverwegen en haar zeer bedenkelijk verslag te herzien en te corrigeren.

Richard Goldstone zelf heeft herhaaldelijk gezegd dat hij hoopt dat uit nieuwe bewijzen zal blijken dat zijn conclusies onjuist zijn. Welaan, dit nieuwe bewijs – een klassieke bekentenis tegen alle belangen in – is precies wat er aan mankeerde!

Valse cijfers

De originele valse cijfers werden ook ingediend door de Palestijnse Autoriteit aan het Internationaal Strafhof in Den Haag. Het heeft dan ook de verplichting om die gegevens te verbeteren. Het zou een schandelijke dwaling zijn voor het Internationaal Strafhof om een onderzoek te openen naar een natie, die in werkelijkheid de beste houding aannam tussen strijdende slachtoffers en die onder burgers, in eender welke vergelijkbare oorlog.

De bekentenis van Fathi Hamad dat de Israelische slachtoffercijfers correct waren en anderzijds dat de oorspronkelijk aangeboden cijfers door de Palestijnse groeperingen vals waren, legt de bedenkelijke haast bloot waarmee de zogenaamde mensenrechtengroepen in het verleden er telkens op uit waren [en nog zijn] om Israel hoe dan ook te veroordelen.

Het is essentieel dat dit nieuwe bewijsmateriaal op grote schaal worden verspreid, wat tot op heden niet het geval is, en dat degenen die Israel veroordeelden op basis van valse beschuldigingen, een rechtzetting brengen. Spaar vooral je adem niet!

In de verwrongen vorm van de wereld van vandaag omtrent de ‘mensenrechten’, moet de waarheid gewoonlijk het onderspit delven ten aanzien van de ideologie, en valse beweringen – en dan vooral diegene die radicale ideologieen ‘ondersteunen’ – blijven bestaan, ook en zelfs nadat ze aan de kaak werden gesteld.