Opinie-artikel Likoed Nederland, Nederlands Dagblad, 6 januari 2009.
Wat is de oorzaak van de huidige oorlog? Het duidelijkste vertrekpunt is het verkrijgen van de absolute meerderheid door Hamas bij de verkiezingen in januari 2006. Toentertijd zijn twee fatale beslissingen genomen waarvan de gevolgen nu goed zichtbaar worden.
De eerste beslissing is gemaakt door de internationale gemeenschap. Die stond toe dat Hamas mee deed aan de verkiezingen. Dat was tegen internationale afspraken. Partijen die mee willen doen aan verkiezingen dienen altijd eerst de wapens neer te leggen en democratische beginselen te onderschrijven. Dit geldt van Oost-Europa tot Noord-Ierland. Anders zal uiteindelijk de geweerloop gaan regeren, zoals in Gaza onvermijdelijk dan ook gebeurde. Nergens ter wereld mogen antidemocratische, racistische en/of terroristische partijen meedoen aan verkiezingen.
En Hamas is nota bene alledrie.
Antidemocratisch, want de verkiezingen zijn puur gebruikt om aan de macht te komen. Vervolgens is snel de oppositie van Fatah via het vermoorden van leiders en aanhangers volkomen monddood gemaakt.
Racistisch, want centraal in de doelstellingen van Hamas staat de vernietiging van Israel en het vermoorden van Joden. Zo wordt ook gehandeld.
En terroristisch, want Hamas wil haar doelstellingen uitsluitend via geweld tegen burgers bereiken.
De tweede fatale beslissing was die van de Palestijnse bevolking bij de verkiezingen. Door te stemmen voor Hamas kozen zij voor voortzetting van geweld tot elke prijs. Dat hebben de Palestijnen geweten. Want in plaats van de kans te grijpen die de Israelische terugtrekking uit Gaza bood om een eigen samenleving op te bouwen, zette Hamas alles in op de geweldskaart. In plaats van bijvoorbeeld wat te doen aan de slechte sanitaire voorzieningen, werden de daarvoor (met internationale hulp!) aangevoerde rioolbuizen gebruikt om Kassam-raketten van te maken. Dat de eigen bevolking daardoor letterlijk verdrinkt in de drek is volstrekt ondergeschikt, zoals bleek uit de riooloverstroming in maart 2007 (vijf doden, waaronder twee baby’s).
Aangevoerd beton werd niet gebruikt voor huisvesting, maar om bunkers aan te leggen. Enzovoort.
En toen Israel daarop de grens sloot voor alles behalve elementaire levensbehoeften was dat voor Hamas ook nog geen moment voor herbezinning.
Nee, nu werd alle energie gericht op het zo veel mogelijk wapens binnensmokkelen via de tunnels met Egypte en werden er alleen maar meer en meer raketten op Israel afgeschoten. Sinds de terugtrekking uit de Gazastrook zijn dat er meer dan zesduizend, waarvan drieduizend in het afgelopen jaar. Elke raket is een oorlogsmisdaad want heeft uitsluitend tot doel om zo veel mogelijk burgerslachtoffers te maken. Tegen een miljoen Israelische burgers liggen onder het bereik van de raketten en kunnen dus geen normaal leven meer leiden sinds de eerste raket in november 2001.
En ja, de Palestijnse bevolking lijdt ook vreselijk, maar heeft daar in meerderheid door de verkiezing van Hamas wel voor gestemd. Toenmalig premier van Israel Golda Meir zei al decennia geleden profetisch: “Vrede zal er pas komen wanneer de Arabieren meer van hun kinderen gaan houden dan zij de onze haten.”
Hamas zet immers doelbewust de eigen kinderen in als menselijk schild.
Strijders verschuilen zich in woonhuizen waar gezinnen wonen.
Raketten worden in of naast woonhuizen verstopt. Raketten worden vanuit steden geschoten. Het is cynisme ten top. Wanneer Israel niet schiet heeft deze oorlogsmisdaad gewerkt. En wanneer Israel wel terug schiet en daarbij onvermijdelijk burgerslachtoffers maakt, weet Hamas dat dit tegen Israel werkt in de publieke opinie. En zo heeft Hamas baat bij de burgerslachtoffers. Want in de opinie van Hamas gaan deze toch als martelaar rechtstreeks naar het paradijs.
En toch zit er voor Israel niets anders op dan de Palestijnen hard te raken. Want raketbeschietingen op burgers zijn niet normaal of te accepteren. Nu wordt de storm geoogst die de Palestijnse wind gezaaid heeft.
