Door Gunnar Heinsohn, hoogleraar sociale pedagogiek en hoofd van het Raphael Lemkin Institute van de universiteit van Bremen, een onderzoeksinstituut voor genocide. Hij heeft vele boeken op zijn naam staan, waaronder het eerste lexicon voor volkerenmoord.
14 januari 2009.
De wereld die zo kritisch is over de poging van Israel zichzelf te beschermen tegen de raketaanvallen vanuit Gaza zou hier eens bij stil moeten staan: toen Hamas in 2007 Fatah versloeg, kostte dat 350 doden en duizend gewonden. De overgave van Fatah leidde slechts tot een tijdelijke beeindiging van het bloedvergieten dat zo vaak voorkomt in gebieden waar tenminste 30 procent van de mannelijke bevolking in de leeftijdscategorie van 15-29 zit.
Geboren strijders
In landen met zulke ‘jeugdpieken’ zijn jonge mannen geneigd elkaar te doden in agressieve oorlogen tot een evenwicht is bereikt tussen hun ambities en het aantal redelijke posities dat hun samenleving te bieden heeft. In Arabische landen als Libanon (150 duizend doden in de burgeroorlog van 1975 tot 1990) en Algerije (200 duizend doden in de oorlog van islamisten tegen hun eigen volk van 1999 tot 2006) nam de slachting pas af toen het vruchtbaarheidscijfer daalde van zeven kinderen per vrouw tot minder dan twee. De oorlog stopte toen er geen strijders meer werden geboren.
Maar in Gaza heeft geen demografische ontwapening plaatsgevonden. De gemiddelde vrouw krijgt er nog steeds zes kinderen. Op elke duizend mannen van 40-44, zijn er 4.300 jongens van 0-4 jaar. In de VS is dit duizend.
En dus gaat het doden door. In 2005, toen Israel Gaza nog bezette, verloor Gaza meer jonge mannen door bendeoorlogen en misdaad dan door zijn oorlog met de “zionistische entiteit”. De media zijn geobsedeerd door het Midden-Oostenconflict, maar dat kost veel minder levens dan de ‘jeugdpieken’ in West-Afrika, Libanon of Algerije.
Sinds de stichting van Israel in 1948 zijn in alle Israelisch-Arabische oorlogen en door Palestijnse terreuraanslagen zo’n 62 duizend mensen gedood (40 duizend Arabieren; 22 duizend Joden). In die periode zijn 11 miljoen moslims gedood in oorlogen en bij terreuraanslagen, meestal door andere moslims.
Lage dodental
Wat verklaart het relatief lage dodental in het Midden-Oostenconflict? Hamas probeert zeker zoveel mogelijk Israeliers te doden. Tot hun verontwaardiging beschermen de Israeliers zichzelf vrij goed. Anderzijds doet Israel, ondanks al het gepraat over zijn ‘disproportionele’ gebruik van geweld, zijn uiterste best burgerdoden te vermijden. Om een nieuwe oorlogsgeneratie in Gaza te voorkomen, moeten we de Gazanen durven zeggen dat ze zelf voor hun kinderen moeten zorgen Zelfs Hamas erkent dat de meeste Palestijnen die zijn gedood door Israelische luchtaanvallen uit de gelederen van Hamas zelf komen.
Slechts 10 tot 15 procent van de slachtoffers is vrouw of minderjarig – een tragedie die onmogelijk voorkomen kan worden in een dichtbevolkt gebied waar bijna de helft van de mensen jonger dan 15 is en de terroristen zich tussen hen verschuilen.
UNRWA
De reden voor de ‘jeugdpiek’ van Gaza is dat een grote meerderheid van de bevolking niet hoeft te zorgen voor haar kinderen. De meeste baby’s worden gevoed, gekleed, ingeent en onderwezen door de United Nations Relief and Works Agency (UNRWA) voor Palestijnse vluchtelingen in het Midden-Oosten.
De Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen van de VN bekommert zich om de andere vluchtelingen in de wereld en laat hen zich vestigen in de landen van opvang. Maar de UNRWA continueert het Palestijnse probleem door niet alleen degenen als vluchteling te registreren die oorspronkelijk hun huis en haard ontvlucht zijn, maar ook al hun nakomelingen.
De UNRWA wordt gesubsidieerd door de VS (31 procent) en de EU (bijna 50 procent) – slechts 7 procent van de fondsen komt uit moslimlanden. Dankzij het vrijgevige Westen leeft bijna de hele bevolking van Gaza in een betaalde afhankelijkheid. Een gevolg hiervan is de gigantische bevolkingsexplosie.
Tussen 1950 en 2008 is de bevolking van Gaza gegroeid van 240 duizend tot 1,5 miljoen. Zo schiep het Westen een nieuw volk in het Midden-Oosten, dat in 2040 uit drie miljoen mensen zal bestaan.
Toekomst: oorlog
Het bestand tussen Hamas en Fatah in juni 2007 gaf de islamisten de kans al hun energie te richten op het aanvallen van Israel. Het Westen betaalt voor voedsel, scholen, medicijnen en huisvesting, terwijl moslimlanden de militaire hardware verzorgen. Niet weerhouden door de noodzaak in hun levensonderhoud te voorzien, hebben de jongeren tijd genoeg om tunnels te graven en raketten in elkaar te zetten en af te vuren op Israel, 4,5 duizend sinds 2006.
Gazaanse tieners hebben geen andere toekomst dan oorlog. Een gedode raketexpert wordt direct vervangen door drie jongeren voor wie een martelaarsdood even eervol is als de overwinning. De 230 duizend Gazaanse mannen van 15 tot 29, die nu beschikbaar zijn voor de strijd, worden opgevolgd door 360 duizend jongens onder de 15. Zolang we de extreme demografische bewapening van Gaza blijven subsidieren, zullen jonge Palestijnen hun broers en buren blijven doden.
Hoewel het Westen zegt te streven naar vrede, maakt het de bevolkingsexplosie elk jaar erger. Door de UNRWA genereus te subsidieren, draagt het Westen bij aan een bevolkingstoename die tien keer zo hoog is als die in zijn eigen landen.
Vaak wordt gezegd dat Iran een indirecte oorlog tegen Israel voert door Hezbollah en Hamas te steunen. Je kunt ook zeggen dat het Westen, door de bevolkingsexplosie van Gaza te voeden, onbedoeld een oorlog tegen Israel financiert.
Oorlogsgeneratie
Als we een nieuwe oorlogsgeneratie in Gaza willen voorkomen, moeten we de Gazanen durven zeggen dat ze zelf voor hun kinderen moeten gaan zorgen, zonder hulp van de UNRWA. Zo zouden we hen dwingen een economie op te bouwen in plaats van hen vrij te stellen om oorlog te voeren.
Als we dit doorzetten, zullen tegen 2025 veel jongens in Gaza – net als nu in Algerije – de puberteit ingaan als enig kind. Zij zouden een veiliger toekomst tegemoet kunnen zien in een minder gewelddadige samenleving. Als het Westen nog voor 2025 een kalm Gaza wil, kan het jonge Palestijnen immigratie aanbieden.
De komende jaren zullen Noord-Amerika en Europa sowieso tientallen miljoenen immigranten moeten toelaten om de vergrijzing te vertragen. Als ze van de 360 duizend jongens in Gaza die binnen vijftien jaar volwassen worden er 200 duizend opnemen, is dat voor hen een klein gebaar, terwijl het voor de vrede in het Midden-Oosten een gigantische stap voorwaarts is.
Veel jongeren in Gaza dromen toch al van weggaan. Wie zou niet weg willen uit die strook land, behalve dan de ngo’s en maatschappelijk werkers wier carrieres afhangen van de voortzetting van de ellende van Gaza.
