Door Oene van der Wal, 29 december 2008.
Israel heeft lang genoeg geduld gehad met types als ‘premier’ Ismail Haniya. In de berichtgeving over Gaza lijkt de strook zand westelijk van Israel soms net een echte staat.
Hamas-leider Ismail Haniya wordt ‘premier’ genoemd en vandaag is een ‘ministerie’ door Israel gebombardeerd.
In werkelijkheid gaat het om een door een islamistische terreurgroepering gecontroleerde entiteit van waaruit met grote regelmaat raketten worden afgevuurd op Israelische steden.
Bedelstaf
Sinds het door Iran gesteunde Hamas na verkiezingen op bloedige wijze in 2007 de totale macht overnam in de Gazastrook, is het gebied niet alleen vergaand geislamiseerd, maar ook vrijwel volledig aan de bedelstaf geraakt.
De meeste Palestijnen hebben geen werk en zijn afhankelijk van voedselhulp door de Verenigde Naties.
Blokkade
Dat komt door de blokkade van Israel, weten de Arabische buurlanden en de als altijd met de Palestijnen meehuilende westerse vredesactivisten, die gisteren luidkeels tegen de Israelische aanval demonstreerden. Israel moet volgens hen niet zo zeuren over die paar raketten die af en toe neerdalen op de hoofden van haar burgers en zich, als superieure militaire macht, juist de verstandigste tonen.
Terughoudendheid
Vergeten wordt dat de Israeliers niet anders gedaan hebben. De regering-Olmert heeft in weerwil van de Hamas-aanvallen lange tijd gekozen voor een politiek van terughoudendheid.
Ook is steeds humanitaire hulp aan de bevolking van de Gazastrook toegestaan.
Netto-resultaat: de raketbeschietingen door Hamas zijn slechts toegenomen.
Andere wang
De Europese reflex om altijd maar te deescaleren en de andere wang toe te keren als je in het gezicht wordt geslagen, heeft in het geval van Hamas geen enkele zin.
De islamisten zijn uit op de vernietiging van de joodse staat en uitsluitend gevoelig voor grootschalige intimidatie. Praat met ze, en ze minachten je nog meer. Houd je in en ze gaan zich sterker voelen. Een staakt-het-vuren? Dat is bedoeld om tijd te winnen.
Hamas heeft alleen respect voor Allah.
Geduld
Zo bezien heeft het geduld van Israel heel erg lang stand gehouden en is het niet meer dan logisch dat het land een beroep doet op het recht op zelfbeschikking en dat er eindelijk wordt ingegrepen in Gaza, de vele betreurenswaardige slachtoffers ten spijt.
