Door Oene van der Wal, 21 augustus 2008.
Er is nauwelijks een volk dat zoveel ontwikkelingshulp per hoofd van de bevolking krijgt als de Palestijnen. Veiligheid, infrastructuur, onderwijs, gezondheidszorg, voedselvoorziening, bestuurlijke opbouw of begrotingssteun, voor werkelijk alles schuiven vooral Europese landen de vier miljoen Palestijnen bakken met geld toe.
Dat was al zo toen miljardair Yasser Arafat de Palestijnse leider was en is zo gebleven nadat de radicale Hamas de verkiezingen in de Gazastrook won en later met geweld de complete macht naar zich toe trok. Sindsdien gaat er zelfs meer geld naar de Palestijnse gebieden.
Vrijgevige EU
Dit jaar is er weer extra reden gevonden om het chequeboek te trekken omdat in het Amerikaanse Annapolis is afgesproken dat er voor het einde van dit jaar zoiets als een levensvatbare Palestijnse staat op de Westelijke Jordaanoever moet zijn. Afgelopen december bracht een donorconferentie in Parijs om dit streven te ondersteunen zo’n 5 miljard euro op, bovenop de bestaande hulp.
Vooral de Europese Unie is als altijd erg vrijgevig en kondigde gisteren aan er nog eens 40 miljoen euro bij te leggen.
Raar besluit. Het eindeloos geld pompen – Brussel maakt jaarlijks zeker 500 miljoen euro over – in de Palestijnse zaak leidt al jaren tot niets. Niet alleen zijn vele miljarden verdampt door Palestijnse corruptie, onkunde en gewelddadigheden, de Palestijnen zijn tot op heden niet in staat gebleken zelfstandig de aspiraties van een werkende nationale staat waar te maken.
Puinhoop
Het mag kloppen dat Israel de economische ontwikkeling hier en daar opzettelijk frustreert, maar dat verklaart nog niet waarom bijvoorbeeld de Gazastrook nu zo’n puinhoop is, terwijl het onder de Israeliers floreerde. Dat ligt toch echt aan de Palestijnen zelf.
Nederland (35 miljoen euro ontwikkelingshulp per jaar, los van de extra’s) en andere landen trekken onverminderd de portemonnee, of het nu om bilaterale hulp gaat, of via de EU, VN of de Wereldbank. Ongetwijfeld met de beste bedoelingen.
Maar politiek plaatst het de EU in een curieuze positie ten opzichte van het bevriende Israel en de Verenigde Staten, die evenzeer kapitalen hebben verspild aan de Palestijnen, maar nog veel grotere bedragen aan Israel overmaken. De Palestijnse gebieden zijn een bodemloze put. Hoeveel geld van Europese belastingbetalers gaat daar nog ingestoken worden?
