Persbericht van Likoed Nederland, 9 juli 2004.
Likoed Nederland is uiteraard teleurgesteld maar niet verrast door het advies van het Internationale Gerechtshof. Immers, de uitspraak lag al vast in de verpolitiseerde vraagstelling door de Algemene Vergadering van de Verenigde
Naties. Helaas bestaat die Algemene Vergadering namelijk voor een belangrijk deel uit dictaturen, waaronder een aanzienlijk aantal Islamitische. Daarom werd in de 20 paragrafen tellende resolutie met de vraagstelling aan het Gerechtshof niets gezegd over de oorzaak van het hek, de dagelijkse Palestijnse terreur tegen Israelische burgers. Ook in de 88 bijlagen werd er niet over gerept, met geen woord!
Dat is een politiek bevooroordeelde misser want de positieve effecten van het hek zijn spectaculair. De statistieken spreken duidelijke taal. In het gebied dat nu beschermd wordt door het hek daalde het aantal terreuraanslagen drastisch, met 90%. Er waren nog slechts drie aanslagen. Bij twee daarvan kwamen de terroristen Israel binnen op een plek waar het hek nog niet af is. Slechts een vrouwelijke terrorist met een Jordaans paspoort kwam via een controlepost door het hek Israel binnen.
Het zal duidelijk zijn dat als het hek af is het aantal terreurdoden geminimaliseerd zal worden, net als nu aan de grenzen met Libanon en Gaza, waar soortgelijke hekken al jaren bestaan. Dat betekent dus ten opzichte van de jaren voor het hek een daling met honderden terreurdoden per jaar.
Dat zijn de statistieken, maar stelt u zich eens voor wat dat betekent voor gewone Israeli’s. Er kan weer een normaal maatschappelijk leven op gang komen. Mensen durven weer de straat op te gaan. Cafes en restaurants gaan
weer open en krijgen weer bezoekers. Ze hoeven geen bewakers meer bij de ingang te hebben staan die iedereen moeten fouilleren. Israeli’s kunnen het weer wagen met de bus te reizen. Ze staan geen doodsangsten meer uit als geliefden de bus nemen. Ze schrikken niet meer van elk telefoontje als ze weten dat een bekende met de bus onderweg is. Het is nauwelijks voor te stellen wat een opluchting dat is voor ouders van wie de kinderen met de bus naar school
gaan.
En het heeft ook vele positieve effecten voor de Palestijnen. De andere veiligheidsmaatregelen die ook veel overlast gaven kunnen nu verminderd worden. Denk daarbij aan de controleposten, de avondklokken, de liquidaties van terroristen, waarbij soms onschuldige omstanders omkomen. Door de toegenomen rust komen zowel de Israelische als de Palestijnse economie weer op gang. Echter, de verpolitiseerde Algemene Vergadering heeft zich nooit geinteresseerd voor de Israelische slachtoffers. Die zijn in de vele resoluties over Israel nog nooit genoemd. Ook nu zijn ze in de afweging weer bewust weggelaten.
Dat is uiterst onrechtvaardig want in essentie gaat de kwestie van het hek om een afweging van mensenrechten. Mensen hebben het recht om vrij van angst te mogen zijn, om te mogen leven. Dat recht is opgenomen in de Geneefse Conventie, waarvan de Algemene Vergadering nu om toepassing vraagt voor het Internationaal Gerechtshof.
Het is waar dat het hek in conflict komt met andere mensenrechten, namelijk dat van de Palestijnen op vrijheid van beweging en het hebben van bezit. Israel probeert daar als democratische rechtsstaat trouwens zo veel mogelijk rekening mee te houden, gezien de recente uitspraak van het Israelische Gerechtshof. Maar is het recht op leven niet oneindig veel belangrijker?
Daarnaast geldt dat als twee mensenrechten met elkaar botsen een politieke oplossing noodzakelijk is. Hiervoor dient de Routekaart naar vrede, onderschreven door de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties. De Algemene Vergadering van diezelfde VN gaat daar nu echter tegenin door een aspect voor te leggen aan het Internationale Gerechtshof. Zij handelt daarmee in strijd met de eigen statuten van de VN.
Het is zoals gezegd een poging van de Arabisch/Islamitische landen om na de Algemene Vergadering ook het Internationaal Gerechtshof te politiseren.
Terecht dat de Westerse landen inclusief Nederland zich daartegen verzet hebben en het Hof gevraagd hebben, helaas vergeefs, geen juridisch advies te geven.
Het feit dat het hek niet overal de zogenaamde groene lijn volgt is daarbij van minder belang dan de meeste mensen zich realiseren. Israel heeft nooit gezegd dat het hek de nieuwe grens vormt, een hek is altijd te verplaatsen. En wat meestal wordt aangeduid als ‘de groene lijn’ of ‘de grenzen van 1967’ is feitelijk de wapenstilstandslijn van 1949. Een wapenstilstandslijn is nog geen grens. Beide partijen (zowel de Arabische landen als Israel) hebben dat in het wapenstilstandsverdrag destijds uitdrukkelijk vast laten leggen.
Ook de befaamde resolutie 242 van de Veiligheidsraad uit 1967 die de basis vormt voor het vredesproces constateert dit. De resolutie stelt dat Israel recht heeft op erkende en veilige grenzen, in ruil voor een gedeeltelijke terugtrekking uit veroverd gebied. De wapenstilstandslijn van 1949 geeft Israel duidelijk geen veilige grenzen. Daarmee is Israel in het midden slechts 15 kilometer breed.
Gelukkig heeft de uitspraak van het Internationale Gerechtshof in Den Haag geen juridische betekenis. Het is slechts een advies aan de Algemene Vergadering, die daarmee in haar bevooroordeelde mening wordt bevestigd.
Verder zijn er geen consequenties, omdat resoluties van de Algemene Vergadering juridisch niet bindend zijn.
Het vredesproces is met deze eenzijdige uitspraak echter niet gebaat. De veiligheidshekken dragen daar wel concreet aan bij. Zo maakte het veiligheidshek bij Libanon de terugtrekking van Israel daaruit mogelijk. De veiligheidshekken bij Gaza en de Westbank zullen terugtrekkingen daaruit mogelijk maken. Zo kan ook de broodnodige politieke oplossing van het conflict dichterbij komen.
