By Itamar Marcus & Barbara Crook, June 2, 2004.
Nederlandse vertaling onderaan (translation in Dutch below).
It could have been an invitation to a social event, calling for “all citizens – women, children and the elderly” to participate. But the venue was anything but hospitable. The event was dangerous and the consequences deadly.
Two days before four Palestinian civilians were killed and others injured during the recent fighting in Rafah, the Palestinian Authority called on women, children and the elderly to stand in front of the IDF bulldozers that were searching for weapons tunnels between Gaza and Egypt.
The area was infested with terrorists, and was the location of heavy fighting between the IDF and armed Palestinians. Instead of urging civilians to stay out of harm’s way, the PA intentionally sent them to the front lines of an active war zone.
In the words of the official Palestinian Authority daily, the call was to create “an impassable barrier for the occupation bulldozers” and to “prevent their progress to the Rafah neighborhoods.” The principal of a school in Rafah “called for all the citizens, women, children and elderly to participate” according to the May 17, Al Ayyam newspaper.
The call was answered. Thousands of civilians marched into the heart of the battle zone. Tragically, this is not the first time the PA has urged civilians into combat zones. It is part of a consistent and disturbing pattern. Since the outbreak of violence in October 2000, the PA has been pushing civilians, especially children, to leave the safety of their homes and join the fighting.
Children have been enticed into battle through manipulative music videos, broadcast for hours every day on official PA television, depicting youngsters in combat as heroes.
One such video, broadcast repeatedly by the PA, shows young boys and girls in army uniform taking part in a frenzied war dance, along with other scenes of children participating in the violence at the battlefront. The song accompanying the visuals is a musical call to arms for the children:
“Oh, young ones: Shake the earth, raise the stones.
“You will not be saved, O Zionist, From the volcano of my county’s stones.
“You are the target of my eyes, I will even willingly fall as a shahid . “Allahu akbar! Oh, young ones!”
Children are directed by Palestinian television to go to the front and “willingly fall” as martyrs. In this glorification of war for children, even a toddler who can barely sit up is filmed breaking stones for the older children.
ANOTHER VIDEO, aired repeatedly from 2000 through 2002, instructs very young children to attack soldiers with stones and tells them about their supposed strength and invincibility.
“Don’t be afraid,” a 10-year-old sings to a five-year-old. “The stone in their hand turns into a rifle.”
Every adult knows that stones can’t be a match for rifles. But the Palestinian leadership mesmerizes its children through music and dance, while inculcating the fanciful notion that “the stone in their hand turns into a rifle,” and that they should therefore be out fighting IDF rifles with their stones.
As they have done repeatedly in the past, the United Nations and world media have rushed to condemn Israel for the deaths of civilians during Operation Rainbow. But very few observers have looked beyond these lamentable deaths to ask the crucial questions: Why are PA leaders sending civilians, especially children, to the front lines and encouraging them to seek death?
What kind of political leaders send their five-year-olds, their “women, children and elderly,” to the front lines of a war zone?
Yasser Arafat supplied the answer on Palestinian television several years back. Asked what message he would like to send to Palestinian children, Arafat answered: “This child, who is grasping the stone, facing the tank, is it not the greatest message to the world when that hero becomes a shahid? We are proud of them” (PA TV January 15, 2002).
The PA chairman’s explanation that dead children are the greatest message to the world finally puts PA policy into perspective. Palestinian leaders know that civilian corpses make powerful images and increase global anti-Israel sentiments. Dead Palestinian children make the Palestinians look like victims and create a smoke screen for the PA’s terrorism war against Israeli civilians.
Photos of dead Palestinian children are manipulated to balance photos of dead Israeli civilians killed in pizza shops and on buses, murdered by Palestinian terrorists.
Simply put, dead Palestinian children create the illusion of moral symmetry. The saddest part of this twisted value system is how well it is succeeding.
Palestinian civilians continue to flock to the front lines. And, tragically, the media have fallen for the Arafat trap, enabling the PA to continue its terror war while the world laments the “cycle of violence.”
Arafat’s propaganda campaign, built on the corpses of these civilian pawns, continues to fool even the best-intentioned observers who focus only on who inadvertently hit the wrong target, not on who deliberately put the target there in the first place.
Burgerslachtoffers worden opzettelijk gecreëerd
Door Itamar Marcus en Barbara Crook (vertaald), 2 juni 2004.
Het had een uitnodiging kunnen zijn voor een sociale gebeurtenis, waaraan “alle burgers – vrouwen, kinderen en grijzaards” kunnen meedoen. Maar de plaats van samenkomst is alles behalve gastvrij. De gebeurtenis was gevaarlijk en de consequenties dodelijk.
Twee dagen voordat vier Palestijnse burgers gedood werden en anderen gewond bij de recente gevechten in Rafach, riep de Palestijnse Autoriteit (PA) vrouwen, kinderen en bejaarden op om voor bulldozers van het Israelische Leger te gaan staan, die zochten naar wapens en tunnels die onder de grens tussen Gaza en Egypte lopen.
Het hele gebied zat vol met terroristen en was het terrein van hevige gevechten tussen het Israelische Leger en de gewapende Palestijnen. In plaats van de burgers aan te sporen om zich ver te houden van de gevaarlijk plaatsen, zond de PA hen met opzet naar de frontlinie’s van een actieve oorlogszone.
In de woorden van het officiele dagblad van de PA was de oproep bedoeld om “een onpasseerbare barriere te vormen voor de bezettende bulldozers” en om “te voorkomen dat zij de Rafach woonwijken zouden kunnen binnentrekken.”
Het hoofd van een school in Rafach “riep alle burgers, vrouwen, kinderen en bejaarden op om deel te nemen” volgens het Al-Ajjam dagblad.
De oproep werd beantwoord. Duizenden burgers marcheerden in het hart van de gevechtszone. Tragisch genoeg is dit niet de eerste keer dat de PA burgers oproept naar de gevechtszone. Het maakt deel uit van een consistent en verontrustend patroon. Sinds het uitbreken van de gewelddadigheden in oktober 2000 heeft de PA zijn burgers en speciaal de kinderen aangespoord om de veiligheid van hun huizen te verlaten en deel te nemen aan de gevechten.
Kinderen zijn verleid om aan de strijd deel te nemen door manipulerende muziek-video’s, die urenlang iedere dag door het officiele PA televisiestation worden uitgezonden, waarin jonge kinderen in de strijd als helden worden afgebeeld.
Een van deze video’s, die regelmatig door de PA vertoond wordt, toont jonge jongens en meisjes in legeruniform, die deelnemen aan een waanzinnige oorlogsdans, samen met andere scenes van kinderen die deelnemen aan het geweld in het strijdperk. Het lied dat de beelden begeleidt is een muzikale oproep voor de kinderen om ten strijde te trekken.
“O jongeren: Schudt de aarde, verhef te stenen.
“Je zult niet gered worden, O Zionist, van de vulkaan van de stenen van mijn land. “Jij bent het doel van mijn ogen, ik ben zelfs bereid te vallen als een sjahid (martelaar voor Allah).
“Allahoe akbar! O, jongeren!”
Kinderen worden door de Palestijnse televisie naar het front gestuurd om “vrijwillig te vallen”, als martelaren. In deze verheerlijking van oorlog voor kinderen wordt zelfs een baby die nauwelijks rechtop kan zitten gefilmd, die stenen breekt voor oudere kinderen.
Een andere video die herhaaldelijk vertoond werd tussen 2000 en 2002, instrueert ieder jong kind om soldaten met stenen aan te vallen en het vertelt hen over hun veronderstelde kracht en onkwetsbaarheid:
“Wees niet bang,” zingt een 10-jarige voor een 5-jarige. “De steen in je hand verandert in een geweer.”
Iedere volwassene weet dat stenen niets kunnen uitrichten tegen geweren. Maar het Palestijnse leiderschap hypnotiseert zijn kinderen met muziek en dans, daarmee de fantasie inprentend dat “de steen in je hand verandert in een geweer,” en dat zij daarom de geweren van het Israelische Leger moeten bestrijden met stenen.
Zoals zij in het verleden regelmatig gedaan hebben, haastten de Verenigde Naties en de wereldmedia zich om Israel te veroordelen voor de dood van burgers tijdens Operatie Regenboog. Maar slechts zeer weinig waarnemers hebben achter deze beklagenswaardige doden gekeken en de beslissende vraag gesteld:
Waarom zenden PA-leiders burgers en speciaal kinderen naar de frontlinie’s en moedigen zij hen aan om de dood te kiezen?
Wat voor politieke leiders zenden hun vijfjarigen, hun “vrouwen, kinderen en bejaarden” naar de frontlijn van een oorlogsgebied?
Jasser Arafat gaf enkele jaren geleden het antwoord op de Palestijnse televisie. Desgevraagd welke boodschap hij aan de Palestijnse kinderen zou willen sturen, antwoordde Arafat: “Dit kind, dat de steen grijpt, in front van de tank, is dat niet de grootste boodschap aan de wereld wanneer die held een sjahid wordt?
Wij zijn trots op hen” (PA-TV, 15 januari 2002).
De verklaring van de voorzitter van de PA, dat dode kinderen de beste reclame vormen aan de wereld, zet de politiek van de PA in zijn juiste perspectief.
Palestijnse leiders weten dat lichamen van burgers een krachtige image vormen en anti-Israelische sentimenten over de hele wereld oproepen. Dode Palestijnse kinderen zorgen ervoor dat de Palestijnen lijken op slachtoffers en zij zetten zo een rookgordijn op voor het de terroristen-oorlog van de PA tegen Israelische burgers.
Foto’s van dode Palestijnse kinderen worden gemanipuleerd als tegenwicht voor de dode Israelische burgers die in een pizza-winkel en op autobussen door Palestijnse terroristen vermoord werden.
Het komt er eenvoudig op neer dat de Palestijnse kinderen de illusie moeten creeren van een morele symmetrie. Het meest trieste van dit verdraaide waarden-systeem is hoe goed het slaagt. Palestijnse burgers gaan door met als kudden naar het front te worden gevoerd. En tragisch genoeg zijn de media in de valstrik van Arafat getrapt, waardoor zij de PA in de gelegenheid stellen door te gaan met hun terreur-oorlog terwijl de hele wereld jammert over de “cyclus van geweld”.
Arafats propaganda campagne, gebouwd op de lichamen van deze burger-pionnen kan doorgaan om de best bedoelende waarnemers om de tuin te leiden, die zich alleen maar concentreren op wie onopzettelijk het verkeerde doel raakte, en niet wie opzettelijk dat verkeerde doel in het schootsveld plaatste.
