Pedagogie van haat

Door Itamar Marcus en Barbara Crook, Jerusalem Post, 4 januari 2004.

Als je wilt weten wat werkelijk centraal staat in het Palestijnse conflict met Israel, moet je dat niet aan de politici of de diplomaten vragen. Ga naar de Palestijnse kinderen.

Anders dan de rest van de wereld hebben zij goed geluisterd naar wat hun leraren en opvoeders hen geleerd hebben en ze staan klaar om het geleerde in de praktijk te brengen.

Een voorbeeld: kinderen, die de afgelopen week op de TV van de Palestijnse Autoriteit (PA) geinterviewd werden, verklaarden duidelijk en zonder voorbehoud dat Israel geen bestaansrecht heeft en dat het doel waarvoor zij hun leven willen opofferen is de vernietiging van Israel en de verdrijving van alle Israeli’s.

“Zij kwamen om Palestina in te nemen, dat is Tel-Aviv, Jaffa, Haifa, Acco, Ramle. Al deze steden behoren tot Palestina,” legde één van de jongeren uit in de uitzending, jaren van gebruikelijke indoctrinatie van de Palestijnse Autoriteit napratend.

En, omdat hij overtuigd is dat Israel geen bestaansrecht heeft: “Wij hopen, hopen, hopen en ik beklemtoon deze dingen, dat de Arabische landen en de buitenlandse landen de Palestijnen zullen ondersteunen en de Israeli’s zullen verdrijven.”

“Wij moeten alle Israeli’s uit Palestina verdrijven. Omdat Israel – er is niets dat Israel heet in de wereld. De Israeli’s uit Nederland, Amerika, Iran.”

De kinderen worden getoond terwijl zij beloven te zullen blijven vechten, geslacht op geslacht, “totdat zij Palestina bevrijd hebben.”

Verder dat zij de dood in de strijd niet vrezen, want het is Shahada – Dood voor Allah. “Zelfs als alle Palestijnse kinderen, de Palestijnse jeugd, de Palestijnse vrouwen en de Palestijnse mannen sterven, zullen we ons niet overgeven!”

Dit is allemaal niet verbazingwekkend voor iedereen die aandacht besteed heeft aan wat er gebeurt in het PA opvoedkundig systeem en de opvoedkundige TV. Israel is gewist van de landkaarten van de PA, uit de schoolboeken en historici ontkennen de geschiedenis van Israel en het bestaansrecht, en opvoeders leren op alle niveaus dat Israel een vreemde koloniale implantatie is.

Ondanks dat de PA het tegendeel beweert, gaan de tekstboeken door met het onwettelijk verklaren van Israel en het aan te duiden als een vreemde bezetter:
“Palestina werd geconfronteerd met de Britse bezetting na de eerste wereldoorlog in 1917, en de Israelische bezetting in 1948.” .

Kinderen worden geleerd, dat geheel Israel deel is van “Palestina”. Bijvoorbeeld: “Onder de beroemde rotsen van zuid Palestina en de rotsen van Beersheba en de Negev.”

Over “Palestina’s” waterbronnen wordt de kinderen geleerd: “De belangrijkste is het meer van Galilea…” .

Zulke boodschappen van delegitimisering zijn bevestigd door premier Ahmad Qurei. Hij staat bekend als iemand die de gedachte van Israel als een Joodse staat afwijst.

“President Bush zei dat Israel een Joodse staat is, wat voor ons reden tot zorg is. Dit had niet gezegd moeten worden.” .

Met de Palestijnse Autoriteit verbonden historici verschijnen geregeld op de onderwijs televisie om deze boodschap te bekrachtigen. Nog de afgelopen week heeft een onderwijstelevisie gast de historicus dr. Isam Sisalem herhaald wat hij in ontelbare uitzendingen heeft gezegd, dat Joden ” . . . geen geschiedenis of verbintenis met dit land hebben” en niets anders zijn dan een “kankergezwel” door de Britten geplant om het Midden Oosten te controleren.

In dezelfde onderwijs uitzending van de afgelopen week, deed een andere historicus het protocol van de wijzen van Zion herleven, de beruchte antisemitische vervalsing en citeerde daaruit als een van de grondslagen van het eerste Zionistische congres in 1897:

“…De Zionistische beweging begon op het congres van Bazel om het misbruik van de machtsstrijd te plannen en de strijd van Europa over het Midden Oosten…” zei Dr. Riad Al-Astal, een geschiedenis docent aan de Al-Azhar Universiteit in Gaza.

Vandaar dat als we kinderen op de PA TV zien die zeggen dat zij Israel willen vernietigen, om “Tel-Aviv, Jaffa, Haifa, Acco, en Ramle te bevrijden,” en de Joden te verdrijven, zien we kinderen die nauwkeurig de ingeprente en de door de PA samenleving versterkte gevoelens napraten.

Uiteraard zijn jaren van anti-Israelische indoctrinatie alarmerend effectief geweest in het onderwijzen van de Palestijnse jeugd dat de Joden geen band met Israel hebben, dat Israel geen bestaansrecht heeft en dat het overheersende doel van de volgende generatie moet zijn – zelfs al kost hen dit hun leven – Israel te elimineren.

Het wezen van het conflict is Israels bestaansrecht – niet de vragen over grenzen, gebieden en vluchtelingen. Vredesonderhandelingen die zich niet richten op het opvoedkundige systeem van de PA en de indoctrinatie die daarvan uitgaat zullen korte termijn papieren overeenkomsten zijn, gedoemd om te mislukken.

Palestijnse kinderen hebben dit al begrepen. Misschien moet de rest van ons nablijven op school.