Door Frits Bolkestein, Lid van de Europese Commissie, tijdens de demonstratie tegen antisemitisme op het Waterlooplein in Amsterdam op 9 november 2003.
Wie had ooit durven denken dat wij hier vandaag zouden staan, 65 jaar na de Kristallnacht, 60 jaar nadat mijn klasgenootjes Hans Hendriks en Ineke Berens zijn weggevoerd en vermoord, ergens in Polen?
Wie had ooit gedacht dat een lid van het Britse Lagerhuis zich nu in het openbaar zou beklagen over een joodse lobby rondom de Minister President van dat land om zijn politiek inzake het Midden Oosten te beinvloeden?
Wie had ooit durven denken dat deze jaren honderden antisemitische incidenten zouden voorvallen in Frankrijk, van vernielingen aan synagogen tot aanvallen op rabbi’s, in overwegende mate gepleegd door slecht geintegreerde islamitische jongeren die het Midden Oosten conflict in West Europa willen importeren?
Wie had ooit gedacht dat een jaar of zo geleden een man op de Dam van deze stad, in het hart van ons land, waar een monument staat voor onze bevrijding van de Nazi-overheersing, is aangevallen door een groep Marokkaanse jongeren alleen omdat hij een keppel droeg?
Wie had ooit durven denken dat leraren in Nederland zouden aarzelen les te geven over de Shoah vanwege de vijandige reacties van hun islamitische leerlingen?
Dit is een nieuw soort antisemitisme. Wij kennen het moorddadige oude. Wij hebben ons er tegen gewapend. Wij dachten in 1945 het te hebben uitgebannen. Dit is nieuw. Het is antisemitisme van een nieuw soort.
Dit nieuwe antisemitisme heeft alles te maken met het conflict tussen de Palestijnen en Israel. Natuurlijk kan men tegen de politiek van Sharon zijn zonder tot antisemitisme te vervallen. Men kan op goede gronden menen dat de nederzettingenpolitiek te ver is doorgeschoten. Dat maakt nog niet tot antisemiet.
Maar het verschil tussen antizionisme en antisemitisme wordt in islamitische landen niet gezien. Hun haat jegens Israel uit zich in een constante stroom antisemitische propaganda uit officiele bron. Geen wonder dat islamitische jongeren die daar avond na avond naar luisteren er door worden beinvloed.
In Cairo worden de oude leugens van de “Protocollen van de Wijzen van Zion” openlijk verkocht. Klaarblijkelijk gelooft men die eeuwenoude laster. Hier past een officieel protest.
De kern van het conflict in het Midden Oosten is dat de Arabische staten zich nooit hebben neergelegd bij het bestaan van de staat Israel. Hun antisemitisme richt zich niet zozeer op wat Israel doet als op zijn existentie als zodanig.
Dit alles slaat terug op Europa maar met een nieuwe draai.
Weinigen protesteren nog als Israel wordt vergeleken met Nazi-Duitsland. Wat de Duitsers de Joden hebben aangedaan, zo luidt de theorie, doen de Israeliers nu de Palestijnen aan. Deze theorie ontlast het Europese gemoed door schuld te projecteren op de voormalige slachtoffers. Het is een groteske en lasterlijke vergelijking.
Zo ook wanneer in de Britse pers niet over Jenin maar over Jeningrad wordt geschreven. Tijdens de Tweede Wereldoorlog is Leningrad jarenlang door de Duitsers belegerd. De slachtoffers telden 900.000. Die in Jenin bedroegen aan beide zijden enkele tientallen.
Te veel, zeker, maar een vergelijking met Leningrad kan alleen worden gemaakt door hen die Israel beschouwen als de grootste schender van de mensenrechten in het Midden Oosten. Hier wordt het moeilijk antizionisme en antisemitisme nog te scheiden.
De nieuwe draai die tegenwoordig aan dit alles wordt gegeven, hangt samen met een bepaalde maatschappij-opvatting. Zeker sinds oktober 1967 wordt Israel gezien als een voorpost van het kapitalistische Westen tegenover het uitgebuite en verdrukte Zuiden.
Vandaar dat de Palestijnen een bondgenoot vinden in de antiglobaliseringsbeweging. Jose Bove, de Franse boer die naam heeft gemaakt door een McDonald’s restaurant in brand te steken, in de hoop de globalisering daarmee te treffen, meent dat de aanval op het WTC in New York werk van de Mossad is.
Onlangs zei de voormalige Minister President van Maleisie, Mahathir Mohamad, dat Joden de wereld beheersen. Het is een schandelijke en beledigende uitspraak.
Maar hij zei meer. Hij had veel kritiek op de islamitische wereld. Hij verwierp het radicale fundamentalisme en de zelfmoordaanslagen. Hij preekte modernisering en aanpassing van de Islam aan de wereld van nu.
Het zal niet makkelijk zijn voor de leiders van het Midden Oosten die les te volgen. Maar doen zij dat dan ontstaat er ruimte voor een oplossing van het conflict. Eerder niet.
