Door Leon de Winter, 29 november 2003.
Open liberale samenlevingen zijn voor weinig zo kwetsbaar als voor religieus geinspireerd terrorisme. Het ligt voor de hand waarom dat zo is: compromissen zijn niet mogelijk. Het religieuze terrorisme is op slechts een ding uit: de ondergang van vrije westerse samenlevingen.
En uitgerekend onder dekking van westerse vrijheden kan dat terrorisme voortwoekeren tot het Moment van de Waarheid (MvdW) is aangebroken.
Dit MvdW is geen bedenksel van scenarioschrijvers van rampenfilms. Het is evenmin een islamitische uitvinding. Aan het islamitische MvdW zijn joodse en christelijke MvdW’s voorafgegaan. Het gaat om het culminatiepunt in elke monotheistische religie: de Dag des Oordeels, het moment waarop de rekening van de mensheid wordt opgemaakt en straf en beloning worden uitgedeeld.
Iedere religieuze radikalinski is bezeten van dat MvdW. Recent hadden we daarvan in Nederland twee voorbeelden: een econoom had zijn volgelingen wijsgemaakt dat in een Spaans dorp Maria zou verschijnen met een Belangrijke Boodschap die het MvdW zou inluiden. Een andere ziener had onder verwijzing naar het nakende MvdW zijn volgelingen geld uit de zak geklopt zonder een mondiaal MvdW te leveren.
De islamisten willen Allahs heerschappij vestigen. Zij hebben een helder beeld van de paradijselijke toestand van de wereld na de veroveringen door Mohammed en zijn opvolgers. En om dat paradijs en het MvdW naderbij te brengen, dienen de concurrenten van Mohammed, de joodse Mozes en de christelijke Jezus – in de islamitische traditie van hun joodse en christelijke wortels ontdaan en met bijrolletjes in de ontstaansgeschiedenis van de islam -, voorgoed tot zwijgen te worden gebracht. Ofwel: het Westen en Israel moeten worden vernietigd. De sharia, de islamitische wetgeving, moet overheersen, dat maakt Allah blij.
Ik wil niet als een godslasteraar klinken, maar is Allah niet mans genoeg om dat Zelf op te knappen? Waarom heeft Hij daarvoor een paar dwaze jongens uit een achterlijk gat in Zuidoost-Turkije nodig? En schenkt Hij dat Talibanparadijs eerder wanneer voor Hem in Istanbul meer dan vijftig mensen uiteengereten worden?
Het islamitische terrorisme confronteert ons met ideeen eigen aan onze joods-christelijke cultuur. In de riten van de islam komen weliswaar elementen uit de bedoeinenculturen van het Arabische schiereiland voor, maar de kenmerkende eigenschappen – de openbaring, de profeet, Allah, de wereld als slagveld tussen gelovigen en ongelovigen, het MvdW hemel, hel, duivels en engelen – zijn onversneden joods-christelijk. We krijgen met het islamitische terrorisme een kijkje in onze eigen droeve godsdienstgeschiedenis.
Gelukkig is religiositeit in onze westerse samenlevingen sterk geindividualiseerd.
Geloof is persoonlijke contemplatie geworden. Het geloof in een wrekende God die op een dag meedogenloos in de wereld zal ingrijpen, is weliswaar nog bij kleine groepen aanwezig, maar God functioneert overwegend als het kosmische principe van liefde en goedheid. De God van westerse joodse en christelijke gelovigen kijkt niet blij op wanneer Hem vroom de afgehakte hoofden van ongelovigen worden aangeboden. Wie in Hem gelooft, gelooft in `iets’, zoals Ronald Plasterk dat noemt. Moderne gelovigen zijn humane ietsisten, geen wrekers.
Bush-haters doen het voorkomen alsof het islamitische terrorisme een reactie is op sociale en economische deprivatie, veroorzaakt door Amerika, in de Arabisch-islamitische wereld. Die deprivatie geldt ook als verklaring van het nazisme. Maar net als bij het nazisme is er meer aan de hand. Het islamisme van Bin Laden is net als het quasi-seculiere nazisme van Adolf Hitler een suicidale stuiptrekking van het concept van het uitverkoren zijn waarvan elk monotheisme doortrokken is.
De joden hebben dat concept na de verwoesting van hun tweede tempel in 70 na Christus geabstraheerd. De christenen hebben na eeuwen van bloedige onderlinge oorlogen dezelfde abstractie omarmd.
Nu zijn de moslims aan de beurt: de uitverkoren moslim dient te wennen aan de verwarrende gedachte dat in deze profane wereld middeleeuwse vroomheid minder beloond wordt dan zelfontplooiing, individualisme, persoonlijk initiatief, verantwoordelijkheidsbesef, ongeacht ras, geslacht, geloof.
Het verschil tussen de joods-christelijke God en de islamitische God wordt door velen weggemoffeld. We geloven allemaal in dezelfde God, heet het dan. Het is een leugen. De Allah van de gemiddelde imam is nog steeds een heel ander wezen dan de ietsistische god van Balkenende.
Ik ben bang dat er in onze achterstandsbuurten heel wat wrokkige uitverkorenen rondlopen.
