Door prof. dr. Bob Smalhout, 22 november 2003.
Na de weerzinwekkende terreuraanslagen in Istanboel begint het erop te lijken dat we geleidelijk afglijden naar een nieuwe wereldoorlog. Niet tussen landen of staten, maar tussen wereldbeschouwingen. Aan de ene kant de orthodoxe islam en aan de andere zijde Israël en de rest van de westerse wereld.
Kortgeleden werd te Amsterdam herdacht dat op 9 november 1938 in Duitsland de eerste massale gewelddadigheden plaatsvonden tegen joodse inwoners. De regie van die zogenoemde Kristallnacht was in handen van Hitler en zijn minister van nazipropaganda Joseph Goebbels. In één nacht werden door de SA (Sturmabteilung) honderden onschuldige joodse burgers vermoord en duizenden synagogen en joodse winkels verwoest. De naam ‘Kristallnacht’ duidde op de grote massa glasscherven van de kapotgeslagen winkelruiten. Het was de opmaat tot de Tweede Wereldoorlog en de moord op zes miljoen joden.
Gevaar
Bij de herdenking wees ondermeer onze eurocommissaris Bolkestein op het grote gevaar van het weer opkomende antisemitisme. Dat gaat tegenwoordig schuil achter de schijnbaar politiek correcte naam ‘antizionisme’. Dit woekert thans wereldwijd in vrijwel alle islamitische landen.
Het predikt de haat en de oorlog niet alleen tegen Israël en tegen alle joden, maar ook tegen alle westerse landen die vriendschappelijke relaties onderhouden met de joodse wereld. Daaronder valt ook het moderne en tolerante Turkije, dat in de ogen van fundamentalistische islamieten dubbel fout is. Turken worden vanwege hun scheiding tussen kerk en staat door fundamentalisten als slechte moslims beschouwd. Ze zijn immers westers georiënteerd en ze zijn tolerant jegens joden.
Vandaar ook dat er via de Arabische media een constante stroom van antiwesterse en antisemitische propaganda op de wereld wordt losgelaten. Het effect daarvan is onder meer merkbaar bij onze Marokkaanse allochtonen.
In Amsterdam durven joodse burgers zich in sommige wijken niet meer te vertonen. Ze worden door Marokkaanse jongeren beschimpt en gemolesteerd.
Op vele gemengde scholen is het niet meer mogelijk les te geven over de Tweede Wereldoorlog, over de nazi-misdaden en de holocaust. Onderwijzers die het toch proberen, wordt door hun Marokkaanse leerlingen het lesgeven onmogelijk gemaakt.
“Joden moeten we doden, Hamas, Hamas, alle joden aan het gas. De enige goede jood is een dode jood. Bush moet dood en alle joden ook.”
Dat zijn de spreekkoren die men regelmatig op straat kan horen.
Het ergste is dat ook onder de autochtone bevolking het antisemitisme toeneemt. Was vroeger antisemitisme een zaak van politiek extreemrechts, thans is het een kwaal die vooral politiek linksgeorienteerde en meestal goed ontwikkelde Nederlanders geïnfecteerd heeft. Het is het modieuze grachtengordel-antisemitisme dat zich afficheert als antizionisme en dat zich vooral inzet voor de Palestijnse zaak. Het boegbeeld van die gevaarlijke stroming is Gretta Duisenberg, die zich onlangs nog heeft aangeboden als levend schild voor Jasser Arafat.
Basis antisemitisme
Aan de basis van het moderne antisemitisme liggen echter de beruchte ‘Protocollen van de Wijzen van Zion’. Dat zouden de verslagen zijn van een geheime internationale vergadering van vooraanstaande joden. Die bijeenkomst zou in Frankrijk of Zwitserland plaatsgevonden hebben en wel aan het einde van de negentiende eeuw. De bedoeling van die vergadering zou zijn geweest een perfide beleid te ontwerpen om de wereldmacht in joodse handen te krijgen.
Die protocollen bleken een complete fictie te zijn, omstreeks 1905 bedacht door een Russisch-orthodoxe geestelijke met de naam Sergej Nilus. Hij baseerde zijn antisemitische handleiding op een politieke satire die in 1864 was gepubliceerd door de Fransman Maurice Joly. In die satire, gericht tegen de toenmalige Franse keizer Napoleon III, liet hij de zestiende-eeuwse politicus Machiavelli discussiëeren met de zeventiende-eeuwse filosoof Montesquieu. Hun gesprek vond plaats in de hel.
Het had absoluut niets met het jodendom van doen. Maar Sergej Nilus maakte er het meest dodelijke antisemitische literaire moordwapen van dat ooit is vervaardigd.
De Protocollen verschenen in een groot aantal vertalingen en vormden de giftige basis van de jodenvervolgingen in het tsaristische Rusland, in de communistische Sovjetunie, in nazi-Duitsland, in Azië en in de Arabische wereld. Adolf Hitler wijdt er in zijn nazihandboek ‘Mein Kampf’ vele pagina’s aan.
En dat ondanks het feit dat het al sinds 1921 bewezen was dat de Protocollen van de Wijzen van Zion een vervalsing waren. De inhoud van die protocollen is te absurd voor woorden. Joden zouden christelijke kindjes vermoorden om het bloed te verwerken in hun matzes.
Verder deden zij aan grootschalige grondroof, het verzamelen van kapitalen door bedrog, de beheersing van de wereldeconomie, het beïnvloeden van de media, het bederven van de zeden, het veroorzaken van revoluties, het ondermijnen van de christelijke godsdienst, het verkrijgen van politieke macht en het veroorzaken van grote oorlogen. En dat alles om hun einddoel te bereiken, namelijk de onderwerping van de gehele wereld.
Deze giftige nonsens is nog steeds de basis van het antisemitisch denken van ruim 1,3 miljard moslims. Op 16 oktober jl. sprak de Maleisische premier Mohamed Mahathir een welkomstwoord bij de tiende topconferentie van islamitische politieke leiders. Hij stelde als hoofdpunt de komende joods-islamitische confrontatie. Hij citeerde, net als Hitler, weer volop uit de dodelijke Protocollen van de Wijzen van Zion.
In feite moet geconcludeerd worden dat de wereldvrede niet zozeer wordt bedreigd door het conflict tussen Israël en de Palestijnen, maar vooral door het sluipende internationale en het openlijk fanatieke islamitische antisemitisme. Een overheid die hier geen krachtig verweer tegen biedt, is medeverantwoordelijk als straks ook bij ons er autobommen exploderen en de lichaamsdelen van Nederlandse burgers in plastic zakken ter identificatie moeten worden afgevoerd.
