Ingezonden brief van Likoed Nederland in Het Parool, 16 februari 2000.
Het Parool werd zowel ten huize van mijn grootouders en ouders gelezen en ook zelf was ik, zolang ik in Nederland was, een trouwe abonnee. En nog immer, thans in de VS, volg ik deze krant, maar dan via het internet.
Nu is het wel eens vaker gebeurd dat ik van mening verschilde met de redactie, maar het redactioneel d.d. 10 februari 1999 onder de kop ‘Goedkope bravoure van Israel’ en getekend “Vrij, onverveerd” schokte mij zeer hevig want het gaat te ver. Het Parool is een Amsterdams blad en geen Arabische propaganda.
Het Parool meent, dat de Israelische Minister van Buitenlandse Zaken David Levy’s uitspraak dat “de Libanese aarde zal branden” als Hezbollah (‘de partij van G!d’) doorgaat met zijn aanvallen op Israel, neerkomt op dreigen met terreur tegen onschuldigen. Volgens Het Parool is Israel de terrorist en zijn de Zuid Libanezen de onschuldigen.
De waarheid is mijns inziens nogal anders. Hezbollah, Syrie en Iran zijn de terroristen en agressors en onschuldigen aan weerszijde van de grens zijn onschuldigen.
Reeds op de nacht van zijn verkiezingsoverwinning had Ehud Barak weinig rede en tijd tot grote vreugde. Katoesja raketten uit Libanon confronteerde de burgers van Noord-Israel ook toen voor de zoveelste keer met de afschuw van oorlog en terreur. Onschuldige mannen, vrouwen en kinderen werden gedwongen zich tijdens het verkiezingsfeest schuil te houden in speciaal daarvoor ingerichte schuilkelders. Zuid Libanon is een bolwerk van terroristen. De acties van deze mensen der Hezbollah hebben tot gevolg dat onschuldige burgers in de regio opnieuw worden geconfronteerd met deze afschuwelijke situatie.
De regering van Syre deed reeds geruime tijd voorkomen alsof de vredeswil aanwezig is. Mede daarom ben ik het met een ding in Het Parool roerend eens: “Het wrede bewind in Damascus heeft zich nooit iets aangetrokken van het lijden van burgers, in eigen land of daarbuiten.”
Het Syrische leger bezet echter niet alleen grote delen van Libanon maar activeert ook terreurgroepen als de door Iran gefinancierde, getrainde en bewapende Hezbollah, welke in hun acties gesteund wordt door het ‘Islamitische Verzet’, het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina (PFLP) van George Habbash en Ahmed Jibril, het Democratisch Front voor de Bevrijding van Palestina (DFLP) en verschillende andere nog immer aan de PLO van Arafat gelieerde organisaties.
Het Parool heeft “onprettige herinneringen aan het tijdperk-Netanyahu”. Wel, onder een Likudregering was de zaak Libanon en het vredesproces met Syrie nimmer zo geescaleerd als thans het geval is. De onderhandelingen van Syrie en Arafat zijn er thans op gericht de, door haar democratische karakter, verdeelde Israelische samenleving zwakker en zwakker te maken, hetwelk zou kunnen leiden tot de geleidelijke ontbinding van de joodse staat.
Ik vraag me af wat de dames en heren der Paroolredactie zouden schrijven als een van hun zonen of dochters een paar maanden moesten dienen in Zuid-Libanon of wellicht gingen verhuizen naar het noorden van Israel. De beste stuurlui staan aan wal.
