Ingezonden brief van Likoed Nederland in De Telegraaf, 21 maart 1997.
In de Telegraaf van 19 maart j.l. worden in het artikel ‘Omstreden huizenbouw in Jeruzalem begonnen’ een aantal rechten en plichten van de beide bij de Oslo-akkoorden betrokken partijen onvoldoende weergegeven.
Ten eerste bepalen de akkoorden uitdrukkelijk dat Israel als enige zeggenschap heeft over Jeruzalem, totdat de onderhandelingen over de finale status van de stad zijn voltooid. Israel staat derhalve volledig in zijn recht om daar nieuwe woonwijken te bouwen, van een schending van de Oslo-akkoorden is geen sprake.
Het is integendeel de Palestijnse Autoriteit die zich herhaaldelijk niet aan deze afspraken over Jeruzalem heeft gehouden, onder meer door het ontwikkelen van politieke activiteiten vanuit het Orient House.
Ten tweede gaan de Oslo-akkoorden uit van het principe ‘land voor vrede’. Israel heeft inmiddels in aanzienlijke mate land onder controle van de Palestijnse Autoriteit gebracht. In ruil daarvoor heeft de Palestijnse Autoriteit zich verplicht tot vrede; het afzweren van geweld en terreur. Deze bepalingen worden helaas onvoldoende nageleefd, om slechts een aantal van de belangrijkste overtredingen te noemen:
- gewapende terreur-organisaties zoals de Hamas en de PFLP zijn nog altijd niet ontbonden en ontwapend,
- terroristen die voor recente aanslagen worden gezocht zijn niet uitgeleverd, in tien gevallen zijn zij zelfs opgenomen in de Palestijnse politie,
- het Palestijnse Handvest is nog niet gewijzigd, waardoor het nog steeds oproept tot de vernietiging van de staat Israël en het verdrijven van de joden.
- de Palestijnse Autoriteit heeft opgeroepen tot de rellen van september 1996, waarbij door PLO politie geschoten werd op Israëlische soldaten en burgers, waardoor 15 Israelis de dood vonden. Een ernstiger schending van de letter en geest van de Oslo-akkoorden is nauwelijks denkbaar.
Deze betreurenswaardige schendingen van ‘Oslo’ zijn de reden dat er sinds Oslo gemiddeld per jaar bijna drie maal zo veel Israelis vermoord zijn als in de jaren ervoor. Vrede voor land is bij de Israëlische bevolking nog een utopie.
