Ingezonden brief van Likoed Nederland in Nieuw Israelitisch Weekblad, 22 november 1996
In het NIW van 15 november 1996 geeft Hans Knoop een analyse van het buitenland-beleid van de regering Netanjahoe, toegespitst op de verhouding met president Chirac van Frankrijk en met minister van buitenlandse zaken van Mierlo.
Knoop vindt het vanzelfsprekend dat Chirac de Knesset niet wilde toespreken, want hij bracht immers slechts een ‘werkbezoek’ aan het Midden-Oosten en dan is dat niet gepast. Knoop laat daarbij echter weg dat Chirac wel, nota bene als eerste buitenlands staatshoofd, bij hetzelfde bezoek de Palestijnse Raad heeft toegesproken. Knoop weet toch ook wel dat de Arabieren dit zien als hun parlement? Dan is hier toch sprake van het meten met twee maten door Chirac?
Vervolgens vindt hij het begrijpelijk dat van Mierlo Feisal Hoesseini wil ontmoeten in het Orient House. In de Oslo-akkoorden is echter uitdrukkelijk overeengekomen dat de status van Jeruzalem pas in de laatste onderhandelingsronde aan de orde komt en dat Jeruzalem tot die tijd volledig onder Israëlisch gezag blijft. Het ontwikkelen van politieke activiteiten door de Palestijnse Autoriteit in (Oost-) Jeruzalem is derhalve niet toegestaan. In feite probeert van Mierlo de Palestijnse Autoriteit aan te zetten tot schending van de Oslo-akkoorden en ondermijnt hij daarmee het vredesproces. Dat wil toch niemand?
