De media tegen het licht

Artikel in ‘Het beloofde land’, chanoeka 1996.

Op 4 december j.l. verklaarde premier Netanjahoe dat hij Europa meer wilde betrekken bij het Midden-Oosten: “Israel richt zich teveel naar de Verenigde Staten waardoor de Arabieren de kans krijgen om de Europese politiek te beinvloeden.

Het is frustrerend om te zien hoe in de Europese pers de Arabische propaganda als feiten wordt gepubliceerd.”

Het is inderdaad waar dat ook veel Nederlandse journalisten zich zonder enig voorbehoud laten informeren door Arabische propagandisten.

We hebben allemaal gezien hoe de volledige Nederlandse pers het fabeltje van de ondermijning van de moskeeën als gevolg van de roemruchte tunnel kritiekloos overnam van Arafat en de Arabische Liga.

Immuun leek men voor de feiten:

de tunnel is door minimaal 250 meter rots gescheiden van de moskeeën,
het gaat om een heel smal tunneltje waar twee mensen elkaar nauwelijks kunnen passeren,
de tunnel werd al door 70.000 toeristen per jaar bezocht,
er werd slechts een tweede toegang geopend zodat dit aantal naar 400.000 toeristen per jaar zou kunnen stijgen,
de tunnel is al heel oud: zo bevat deze een watersysteem uit de tijd van koning Salomon (bijna 3000 jaar oud) en een aquaduct uit de tijd van de Maccabeeën (2200 jaar oud).

De pers negeerde met dit laatste punt het belangrijkste feit, de ‘verjoodsing’ van Jeruzalem waarvoor Arafat zo bang bleek: de toeristen zullen met eigen ogen het bewijs zien van het al duizenden jaren joodse Jeruzalem. Dit vernietigt de claim van de Arabische propaganda dat er geen joodse Tempel gestaan heeft en dat Jeruzalem altijd een Arabische stad is geweest.

Ongehoord was de grote aandacht voor deze volkomen fictieve bedreiging van een islamitische heilige plaats, terwijl de feitelijke verwoesting van een joodse heilige plaats volkomen genegeerd werd: de joodse theologische school gevestigd boven de tombe van Jozef in Nabloes werd tijdens de rellen volledig verwoest (zie voor details het artikel ‘De nationaal-religieuze dimensie’).

Een ander voorbeeld was het artikel in de Telegraaf van 21 november j.l. ‘Palestijn zet Israëls grenspolitie te kijk’ van Israel-correspondent Hans Kuitert, over het mishandelen van een Arabier door vier leden van de Israëlische grenspolitie.

Vanzelfsprekend is dit ontoelaatbaar, maar in plaats van zich te beperken tot de kwalijke gebeurtenis nam Hans Kuitert de Arabische propaganda gewoon over, zoals blijkt uit:

De terminologie over het korps grenspolitie, met uitspraken als: “brute vernedering, beestachtige behandeling, fascistisch, sadisten”, enzovoort.
Het toevoegen van eigen interpretaties aan uitspraken. Zo worden tot tweemaal toe bij voorbaat en zonder motivatie officiële Israëlische ministeriële commentaren negatief uitgelegd (“hypocriet”), of zelfs het in het belachelijke getrokken: “het lijkt te wijzen op een berg boter op het hoofd” De eenzijdigheid, door het vermelden van enkele andere incidenten, doch slechts vanuit één gezichtspunt belicht.
De stemmingmakerij, door het aanhalen van niet ter zake doende details (“een ander lid van de grenspolitie is wegens verkrachting voor de rechter gedaagd”).
Het schermen met uitspraken van anoniem gelaten ‘deskundigen’.
Deze zogenaamde deskundigen blijken dan ook nog over geen enkele deskundigheid of zelfs maar realiteitszin te beschikken, zoals blijkt uit “de grenspolitie bestaat zonder uitzondering uit notoire Arabieren-haters”.Zo een uitspraak over een compleet politiekorps is natuurlijk onverdedigbaar.

Op deze manier worden in slechts één artikel een groot aantal journalistieke basisregels genegeerd.

Een derde voorbeeld komt uit Het Financieele Dagblad, toch een krant die een kwaliteits-imago wil uitstralen.

In een artikel op 1 oktober 1996 stelt het dat de akkoorden van Oslo voorschrijven dat de vestiging van joodse nederzettingen moet worden gestaakt.

Dit is echter pertinent onjuist. De regeringen van Rabin en Peres hebben uit eigen beweging de bouw in Judea, Samaria en Gaza afgeremd. Dit is gedaan als gebaar naar Arafat. Er bestond daartoe echter geen verplichting, noch volgens Oslo-I, noch volgens Oslo-II.

Likoed Nederland heeft ze Het Financieele Dagblad op deze fout gewezen, maar deze wordt desalniettemin door de redactie herhaald in een artikel op 2 december j.l.

Wederom blijkt dat als het om het Midden-Oosten gaat Arabische propaganda niet wordt gecontroleerd.